ಭ Lisenin Canı Cehenneme ಭ

ಭ FİNAL 4.KISIM / BEKLENMEYEN ATAK ಭ

44.Bölüm

**

Ben öyle birini sevdim ki , bir nevi İntihardı...

--

-GAMZE-

Nikaha gitmek için servis kiralamış, hep beraber aynı arabayla gidiyorduk. Korkuyordum, hem de deli gibi mutluydum. Birazdan sadece birkaç dakika sonra sevdiğim adamla evlenecektim, hayatımın sonuna kadar mutlu olacaktım belki de ama... İstanbul'un yapacağı şeyi de biliyordum, bir an dönüp bizimkilere baktım ' İstanbul bunları bunları yapacak ' demek istedim ama İstanbul o akşam evimde bana çok güzel bir şekilde buna engel olursam, tüm televizyon kanallarında yayınlatacağını söyleyerek tehdit etmişti beni. Yapabilir miydi bilmiyorum ama bu anki haliyle her şeyi yapabilecek potansiyeldeydi. Özellikle bahçede söylediklerinden sonra, iyice korkuyordum ondan..

Yavaşça önüme döndüm ve camdan dışarı izlemeye devam ettim, alt tarafı biz olacaktık , arkadaşlarımız biraz da Ömer'in tanıdıkları, ailesi falan. Babası olmadığı için herkes gelmeyecekti ,bunun altından kalkabileceğimi düşünüyordum ta ki Ömer beni anlımdan öperek düşüncelerden kurtarana kadar.

'' Az sonra evleneceğiz ve sen burada sessiz sakin oturuyorsun hayırdır? '' dedi gözleri parıldarken, belki de yıllar sonra ilk kez onu böyle mutlu görüyordum '' Bana niye boş boş bakıyorsun? Bak evlenmekten vazgeçtiysen bana bunu şimdi söyle alıştırayım en azından kendimi ''

'' Saçmalama salak '' dedim gülümseyerek ardından dudaklarına ufak bir buse koydum '' Sadece şaşkınım, korkuyorum. Daha lise bitmeden evleneceğiz ve...ailelerimiz tam anlamıyla yok, yarışmanın stresi, mutluluğu var yani...pek çok şey üst üste geldi anlıyor musun? ''

'' Anlamaz olur muyum bir tanem? Ama her şey yolunda gidiyor bak, Yaren hafiften yürümeye başladı-'' dönüp Cenk'in omzuna kafasını koymuş gülümseyen Yaren'e baktık '' İkisi de çok mutlu, biz yarışmayı son anda kurtararak imkansızı başardık '' dönüp Eda'ya, Alper'e ve diğerlerine baktık '' Herkes ne kadar mutlu, şimdide biz evleneceğiz ve mutluluğumuzu taçlandıracağız ''

'' Bir kişi hariç '' dedim sessizce oturmuş Barlas'a bakarak '' Barlas haddinden fazla mutsuz, yarışma sırasında İstanbul'a güçlü olduğunu göstermek için atar yaptı ama çok acı çekiyor.. ''

'' Belki arkadaşlarının hepsi burada olsaydı bu kadar acı çekmezdi... '' durup Barlas'a baktı '' Adam benim kardeşim gideyim derdine çare olayım diyorum ama ne diyeceğimi ne yapacağımı bilmiyorum.. ''

'' Çağırsana yanımıza '' dedim gülümseyerek, Ömer gülümseyerek yanımdan ayrıldı ve Barlas'ın yanına giderek yanımıza çağırdı, Barlas yüzüne taktığı yalancı gülümsemeyle yanımıza geldi '' Çok yalancısın '' dedim yanımıza gelir gelmez

'' Anlamadım? ''

'' Belki, daha ilk senemizdi İstanbul ile ama... Birbirimizin dostu kardeşi olmuştuk, yani en az senin kadar benim de canım yanıyor, bunu bilmeni istedim ''

'' Ben artık can yakma olayını geçtim Gamze, ben artık bir olayda değilim, ben sadece nasıl bu duruma düştüğüme anlam veremiyorum. Ne zaman başıma kötü bir şey gelse, daha kötüsü gelemez dedim ve hep daha kötüsü geldi, gittim geri zekalı gibi aşık oldum, sonra aşık olduğum kadından aptalca bir şey sakladım. Eğer ölen Nefes abla olsaydı yaptığı her şeyi anlar ve hak verirdim yemin ederim, tamam ablasını kaybetmesine sebep olduk ama... Bilmiyorum sanki beni hiç sevmemiş gibi hissediyorum, sadece söz de öyle davranmış gibi ve bu da beni öldürüyor... Ben öyle birini sevdim ki Gamze bir nevi İntihardı ve ben intiharın eşiğindeyim.. ''