ಭ Lisenin Canı Cehenneme ಭ

ಭ Ama beni boş yere yormaಭ

23.Bölüm // ಭ Ama beni boş yere yormaಭ

- EDA-

Soğuk. Sıcak. Soğuk. Sıcak.

Hissettiğim şeyin tam olarak ne olduğunu bilmiyorum. Vücudumun bir parçası alev alev yanarken, bir parçası buz kütlesinin arasına sıkışmış gibi üşüyor. Bir yanım buram buram buhar salarken, bir yanım nefesimi kesecek derece de soğuk nefes üflüyor. Gözlerimi açmaya çalışıyorum ama bırakın gözlerimi göz kapaklarım dahi kıpırdamıyor...

'' Eda...Ben buradayım güzelim.. '' burun çekme sesi.. '' hadi bebeğim aç gözlerini, hadi '' bu Yaren'in sesi..

'' Yaren.. bir faydası olmayacak... '' sesi titreyen bir adet Barlas mı o? '' Kendini üzüyorsun sadece ''

'' Sen.. sen o lanet olasıca çeneni kapatmayı denesene! '' diye bağırıyor öfkeyle '' açacak o gözlerini biliyorum ben.. ''

Açacağım tabi ki 'sadece çok yorgunum kardeşim', demek istiyorum ama dudaklarım dikilmiş sanki kıpırdamıyor, gözlerimi açmaya çalışıyorum her hareketim de sadece göz kapaklarıma bir bıçak saplanıyormuş gibi hissediyorum, ne oluyor bana?

'' Yaren... dört saattir buradasın, dört saat öncesi açmadığı gibi şimdi de açmayacak '' bu ses.. '' Olan biteni ne kadar çabuk kabullenirsen o kadar çabuk ayağa kalkarsın '' kalpsiz Alper'in sesi.

'' Senin doktorun söylemesinin üzerinden beş dakika geçmeden kabullenmen gibi mi? ! ''

'' Yaren Eda senin dostundu, Barlas'ın eski sevgilisiydi benim ise hiç bir şeyim. Gözüm de sadece değersiz bir oyuncak... '' Yaren'e Barlas'ın eski sevgilisi olduğumu söylemiş miydi? Neler oluyordu?

'' Öldü o Alper! Saygın olsun azcık! '' diye bağıran kişi kesinlikle Barlas'tı.. Ama bir saniye öldü o derken? Ben... ölmüş müydüm?

'' Uyan amına koyayım artık ya, götüm ağrıdı! ''

Duyduğum ses.. Yaren'in sesi kesinlikle! Göz kapaklarımın zonklamasına rağmen gözlerimi zoraki açtığım zaman beyaz bir oda da buluyorum kendimi, tam karşım da tekerlekli sandalyesinde oturan bir adet Yaren görüyorum. Diğerleri nerede? Tam ağzımı açacağım zaman beynime dank eden şeyle kanımın çekildiğini hissediyorum, eğer hastaneye getirildiysem...hastalığım ortaya çıkmış demektir!

'' Yaren... ''

Kafamı hafif Yaren' e çevirmemle gözlerinin dolması bir oluyor. Hayır ama hayır , öğrenmesi için daha çok erken. Ağzımı açana kadar o tekerlekli sandalyesiyle yanıma gelmişti bile, gözlerini gözlerime dikmiş ağlamamak için dudaklarını sıkarken ben gözyaşlarım akmasına izin vermiştim bile..

'' Bana nasıl söylemezsin.. Benden nasıl saklarsın böyle bir şeyi? ! ''

'' Yaren ben.. söylemek istedim ama .. cesaretim yoktu... ''

'' Senden öğrenmem gereken şeyi, Alper'den öğrendim Eda! Ne kadar aşağılayıcı bir durum düşünebiliyor musun? '' sesin de ki öfke de dibine kadar haklısın ama keşke Alper'in beni sattığını duyduğum da kırılan kalbim kadar fazla olabilseydi sesi..

'' Alper mi söyledi size? '' yine ona güvenmiş ve yine beni yarı yolda bırakmıştı desenize..

'' Evet...'' durup derin bir nefes aldı ''Bana söyleseydin beraber yapardık belki be güzelim, neden tek başına yaptın ki?''

'' N-ne ? Neyi ? '' neyi tek başıma yapmıştım? 

''Bayılınca kafanı sert vurdun herhalde'' dedi Yaren tek kaşını kaldırırken ''Geçen hafta okula gelmediğin dönem'de...benim Cenk ile işte...'' durup derin bir nefes daha aldı '' Anla işte, olayların olduğu dönem'de meğerse böbreklerinden birini bağışlamışsın, doktor sana dinlenmeni söylemiş ama sen tabi ki söz dinlemeyince vücudun yorgunluktan--'' ancak Yaren'in cümlesini dudaklarımdan kopan hıçkırık durdurmuştu..