Together Again♡

5

Joanna:

Είναι πλέον πρωί. Το ξυπνητήρι χτυπά ακόμα μια φορά και ψάχνω με το χέρι μου στο κομοδίνο για να το κλείσω. Τα μάτια μου ανοίγουν και κοιτάω να δω τι ώρα πήγε, καθώς μου φαίνεται πως ο ήλιος βγήκε πιο νωρίς από ότι συνήθως.

Κοιτάω και βλέπω ότι είναι...

"8ηωρα????" Φωνάζω καθώς βγαίνω από το ζεστό μου πάπλωμα. Χθες με όλο αυτό που έγινε με τον Nicolas, έκανα το λάθος να βάλω ξυπνητήρι από το κινητό μου.

Αμεσως σηκώνομαι και ξυπνάω την Christi, που κοιμάται ακόμα λίγα μέτρα μακριά μου.

"Christi,σήκω! Θα αργήσουμε!"

"Σιγά μωρέ, ποτέ δεν με ξυπνάς έτσι. Τι έγινε?"

"Το ξυπνητήρι πήγε 45' πίσω! Το σχολείο έχει αρχίσει εδώ και ένα τέταρτο!"

"ΤΙΙΙΙΙΙΙ??????" φώναξε τρέχοντας και σηκώθηκε από το κρεβάτι.

Christi:

Τρέχαμε σαν τις τρελές για να φορέσουμε να ρούχα μας. Κάναμε ατσαλες κινήσεις πέφτοντας η μια πάνω στην άλλη. Ποτέ δεν έχουμε αργήσει πάνω από 5'.

[...]

Αφού ντυθηκαμε και χτενιστηκαμε μετα από πολλή ώρα, κατεβήκαμε τρέχοντας τις σκάλες. Αρπαξαμε τις τσάντες μας που ευτυχώς είχαμε ετοιμάσει από χθες και φορεσαμε βιαστικά τα παπούτσια.

Ανοίξαμε την πορτα και αρχίσαμε να τρέχουμε σαν να κάναμε joking, ενώ οι γείτονες μας κοιτουσαν περίεργα. Ελπίζω να προλαβαίνουμε την πρώτη ώρα...

Μετά από 5' φτάσαμε ιδρωμένες στο σχολείο -ευτυχώς ήταν πολύ κοντά στο σπίτι της Joanna's-. Κανονικά είναι γύρω στα 15' αλλά έτσι όπως τρεχαμεεεεεε.

Σταματήσαμε έξω από την πόρτα και αφού φτιάξαμε τα τσαλακωμενα ρούχα μας, χτυπήσαμε την πορτα και μπήκαμε μέσα ταχα μου χαλαρές.

"Μπα? Grin και Francis? Πως και μας θυμηθηκατε σήμερα?" Μας ρώτησε με θυμωμένο βλέμμα ο...

Κύριος Kalbein. Οχιιι. Σήμερα είχαμε πρώτη ώρα άλγεβρα. Γιατί σήμερα? Ήμουν τόσο προετοιμασμένη για σήμερα!

"Συγνωμη κύριε! Το ξυπνητήρι μας χτυπησε λίγο αργά!" Είπε η Joanna ενώ ο καθηγητής μας κοίταζε με επίμονο βλέμμα. Κάποιο άρχισαν να γελάνε αλλά πριν κάνουν τίποτα άλλο, χτύπησε το κουδούνι για το πρώτο διάλειμμα.....

Joanna:

"Τι έχουμε μετά?" Ρωτησα την Christi γιατι δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα αυτήν τη στιγμή.

"Γεωγραφία!" Μου απάντησε με ένα κοιμησμενο βλέμμα.

Καθώς περπατούσαμε είδα μια παρέα από αγόρια να μιλάνε δυνατά και να χαζογελανε. Εκείνη ήταν η παρέα του Nicolas.
Ήταν κι αυτός εκεί. Τα κάστανα μαλλιά του έπεφταν μπροστά και τα πράσινα μάτια του ήταν τόσο ηρεμα.

Δεν ξέρω αλλά για κάποιο λόγο μου έρχεται να τον φιλήσω. Αλλά δεν έχουμε κάτι. Δεν έχουμε βγει καν πρώτο ραντεβού. Και δεν ξερω αν αυτό στην καφετέρια θεωρείται ραντεβού.

"Ψιτττ... Μην καρφωνεσαι!" Μου είπε ψιθυριστά η Christi και το βλέμμα της έδειχνε σε μια κατεύθυνση.

Γύρισα το πρόσωπο μου προς τα εκεί και είδα μια παρέα από χαζοβιολες ψωναρες να κοιτάν προς το μέρος μας και να ψιθυρίζουν μεταξύ τους.

Αναμεσα τους ήταν κι αυτή. Ε, Ναι! Ποια άλλη?

Η Makenzi! Η ηλίθια του σχολειου. Πολυυυυ ψώνιο. Ολη μέρα στο μπάνιο, με ένα κραγιόν στο χέρι. Και το παίζει και έξυπνη. Στην πρώτη Λυκείου ήμασταν στην ίδια τάξη! Τελείως σκραπας. Αλλά αρέσει σε όλα τα αγόρια...

Και μια σημαντική λεπτομέρεια?: γουστάρει τον Nicolas!! Αυτό είναι το χειρότερο.

Πάντως αυτός δεν της δίνει σημασία οπότε ένταξη. Κάτσε? Ζηλεύω? Δεν είμαστε καν μαζί...

Πήρα την Christi και προχωρήσαμε μπροστά αγνοώντας την παρέα από ηλίθιες ξανθιές.

Και καθως περνούσαμε από την παρέα του Nicolas, εκείνος μου χαμογέλασε και του το απνταπεδωσα. Λες να αισθάνεται κάτι για μένα?

[...]

Είναι απόγευμα πλέον και σημερα είναι το" ραντεβού" μας.
Πρέπει να βάλω κάτι όμορφο αλλά όχι υπερβολικό. Στο κάτω, κάτω σε μια καφετέρια θα πάμε.

Άνοιξα την ντουλάπα και βρήκα ένα ωραίο σύνολο: μια κόκκινη φούστα με δαντέλα και ένα λευκό, κολλητό μπλουζάκι καθώς και ένα ζευγάρι άσπρα sneakers.

Πήρα την τσάντα μου και κατέβηκα τις σκάλες όταν άκουσα το κουδούνι. Ποιος να είναι? Οι γονείς μου λείπουν από το πρωί και θα λείπουν για όλη τη μέρα. Οπότε?

Άνοιξα την πόρτα και τον είδα μπροστά μου...

"Nicolas? Ε.. Στην καφετέρια δεν είχαμε ραντεβού?"

Ωωωωω είναι κούκλος.... φοράει ενα τζιν παντελόνι με πολλά σκισιματα, ένα μαύρο μπλουζάκι και ένα ζευγάρι μαύρα Αθλητικά. Τα μαλλιά του πέφτουν μπροστά όπως πάντα και τα μάτια του είναι το ίδιο όμορφα..... νομίζω ότι έχω αρχίσει να τον ερωτεύομαι!

"Ε ναι. Απλά μένουμε δίπλα οπότε είπα να μην σε αφήσω να πας μόνη σου!"Είπε και με κοίταξε στα μάτια. Πόσο πιο ρομαντικός μπορεί να γίνει?

"Α ωραία, ευχαριστώ. Πάμε?"

"Φύγαμε! Παρεμπιπτόντως είσαι κούκλα σήμερα... εμμμ.. εννοώ...Ναι." μμμμμ κάποιος έχασε τα λόγια του!!!!!

"Σ'ευχαριστώ πολύ. Κι εσύ είσαι κούκλος!" Του είπα και ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του...