Together Again♡

Πρόλογος

Joanna:

*Ντριν ντριν*

Το ξυπνητήρι δεν λέει να με αφήσει σε ησυχία σήμερα. Είναι η πρώτη μέρα στο σχολείο. Ξανά! Πρέπει πάλι να το υποστώ αυτό το πράγμα κάθε πρωί. Από την πρώτη Δημοτικού, η ίδια ρουτίνα. Φέτος τελειώνω το Λύκειο και πρέπει να πάρω απόφαση τι θα σπουδάσω τελικά. Πολλές ιδέες για επαγγέλματα ακούγονται από τους γονεις μου και από τους συγγενείς, αλλά εγώ ένα πράγμα θέλω να γίνω. Φιλόλογος!

Είναι το πρώτο πράγμα που με κέρδισε. Είμαι πολύ καλή στη γλώσσα όσο και στα αρχαία, έτσι πιστεύω ότι η φιλολογία θα είναι το καταλληλο για εμένα. Γενικός δεν είχα ποτέ κάποιο όνειρο από μικρή σχετικά με τα επαγγελματικά μου.

[...]

Αφού σηκώθηκα με τα χίλια ζόρια από το κρεβάτι χτυπώντας το σπαστικό μου ξυπνητήρι, μπήκα για να κανω ένα μπάνιο. Κάθε πρωί κανω μπάνιο πριν φύγω, γιατί με χαλαρώνει και με κάνει να έχω καθαρό μυαλό. Και φέτος, θα χρειαζόμουν πολύ μυαλό για να περάσω τις πανελλήνιες.

Αφού έκανα το μπάνιο μου πήγα επιτέλους να ετοιμαστώ. Φόρεσα ένα τζιν σορτς με σκισιματα, ένα κοντό άσπρο chrop top και τα καινούρια μου λευκά all star.

Αφού στεγνωσα τα μαλλιά μου, κατέβηκα κάτω για να φάω πρωινό, αφού είχα ετοιμάσει την τσάντα μου από χθες.

Εκεί με περίμενε η μαμά μου με ένα ποτήρι καφέ στο χέρι. Κοιτούσε φωτογραφίες από τις καλοκαιρινές μας διακοπές στο Λονδίνο. Δεν μπορώ να ξεχάσω το πόσο  όμορφα περάσαμε πριν δύο μήνες.

Δεν έδωσα σημασία στις φωτογραφίες και αφού έβαλα ένα ποτήρι χυμό έκατσα να φάω.

"Καλή μέρα αγάπη μου, πώς κοιμηθηκες?" Με ρωτησε πίνοντας μια γουλιά από τον καφέ της

"Μια χαρά. Αν και θα ήθελα να κοιμηθώ λίγο ακομη!" Αποκριθηκα ενώ χασμουριωμουν!

"Ακόμα να το συνηθίσεις? Τόσα χρόνια κάνεις το ίδιο πράγμα. Απ' ότι φαίνεται,  Δεν είσαι και πολύ της ρουτίνας!" Μου χαμογέλασε και της το ανταπεδωσα  με μια αγκαλιά.

Αφού τελείωσα το πρωινό μου, πήρα τον δρόμο για το σχολείο. Στο ίδιο Λύκειο  που πήγαινα τα τελευταία δύο χρόνια!

Αφού διάβασα για εκατοστή φορά την πινακίδα του σχολειου: Third High School Of New York  (δεν ξερω πως μετράνε τα σχολεία, αν το καθένα έχει δικό του όνομα ή έχει πρώτο και δεύτερο κτλ.) , διέσχισα για εκατοστή φορά τη μεγάλη αυλή και πέρασα για εκατοστή φορά από το μεγάλο κυλικείο με τα ωραία milk-shake, έφτασα επιτέλους στο ντουλαπάκι μου. Αυτή τη φορά δεν είχα το ίδιο όπως πέρσι και πρόπερσι -αυτό ήταν πολύ μεγαλυτερο-. Καθώς άνοιγα το ντουλαπάκι μου, άκουσα τη φωνή της κολλητής μου. Έβγαινε από το γραφείο του διευθυντή.

Φορούσε ένα μαύρο σορτς, ένα κόκκινο τοπακι και τα  μαύρα τις sneakers. Τα καστανοξανθα μαλλιά της ήταν πιασμένα σε μια μακριά πλεξούδα ενώ τα κάστανα της μάτια  λαμπιριζαν στο φως. Τα δικά μου μέτρια κάστανα μαλλιά -ίδιο χρώμα με τα μάτια μου-τα είχα αφήσει ελεύθερα. Και φυσικά η φρατζα μου ήταν.. άστα να πάνε! Έξω είχε πολύ αέρα ο οποίος έκανε πάλι  τα μαγικά του για να φαίνονται τα μαλλιά μου αχτενιστα.

Έβγαλα μια χτενουλα και τα έφτιαξα στον καθρέπτη που βρισκόταν στο ντουλαπάκι μου, όταν ένιωσα την κολλητή μου να με πλησιάζει.

Αμέσως κοιταχτήκαμε και τρέξαμε να αγκαλιάσουμε η μια την άλλη. Μπορεί χθες να βγήκαμε αλλά κάνουμε πάντα μια αγκαλιά πριν από το μάθημα, για τύχη.

"Γεια σου Christi. Πάλι εδώ θα είμαστε. Με όλους τους χαζούς στην ίδια τάξη!" γέλασα.

"Μην ανυσηχεις αγάπη μου, αφού θα καθίσουμε μαζί θα τα βγάλουμε πέρα." Μου ψιθύρισε και αρχίσαμε να γελάμε, ενώ κάποιοι μας κοιτούσαν.

"Ποιο είναι το ντουλαπάκι σου?" Τη ρώτησα.

"Αυτό!" Μου είπε κι έδειξε το ντουλαπάκι δίπλα στο δικό μου.

"Χαχα επιτέλους!" Είπαμε μαζί.

Τόσα χρόνια πότε δεν έτυχε τα ντουλαπάκι μας να είναι δίπλα δίπλα. Μόνο μια χρονιά. Στην Πέμπτη Δημοτικού που πρωτοπηγα στο σχολείο. Ήμουν καινούρια τότε....

"Μμμμμμ.... κάτι μου θυμίζει αυτό!!!!" Γέλασε η Christi και θυμηθήκαμε την πρώτη μέρα γνωριμίας μας.

Flash back: πριν 7 χρόνια

Christi:

Περπατάω  μόνη στους διαδρόμους του σχολειου. Ευχομαι φέτος να βρω μια κολλητή, γιατί δεν θέλω να βρίσκομαι σε μια παρέα μόνο. Θέλω και τη δικη μου κολλητη! Να μπορώ να της πω τα πάντα, χωρίς να φοβάμαι και να κρύβομαι. Δηλαδή και στην παρέα τους εμπιστεύομαι, αλλά δεν είναι το ίδιο. Με κάποιους είμαι περισσότερο δεμένη και ξέρω επίσης ότι και κάποιοι άλλοι είναι καρφιά και δεν μπορώ να τους εκμυστηρευτω τίποτα!

Καθώς πηγαίνω στο ντουλαπάκι μου, πέφτω πάνω σε ένα κορίτσι. Έχει κοντά, κάστανα μαλλιά και κάστανα μάτια. Φοράει ένα πράσινο φόρεμα και ένα ζευγάρι μποτάκια migato.

"Ωωωωω συγνωμη." Αποκρίνεται.

"Μην το συζητάς, εγώ εφταιγα. Σκεφτόμουν κάτι και δεν σε είδα.!"

"Δεν υπάρχει πρόβλημα. Joanna! Είμαι καινούρια!"

"Christi, χάρηκα! Είμαι παλιά!" Της είπα και γέλασε.

"Τι λες, θες να γίνουμε φίλες?" Τη ρώτησα. "Εκτως αν βρήκες ήδη!"

"Όχι όχι δεν έχω καμία φίλη προς το παρόν. Φυσικά θα ήθελα! Φίλες?"

"Φίλες!" Της είπα αποφασιστικά και προχωρήσαμε για να της δείξω το σχολείο.