Together Again♡

12

Joanna pov:

Άλλο ένα πρωί ξημέρωσε. Πρωί Σαββάτου. Που δεν σηκώνεσαι για το σχολείο και μένεις όλη μέρα στο κρεβάτι. Τέλεια!

Καθώς κοιμόμουν άκουσα το ξυπνητήρι άλλη μια φορά. Τι γίνεται? Σχολείο? Στις διακοπές δεν είμαστε..?

"Joanna ξύπνα !" Μου φώναξε ο Nicolas και με ταρακούνησε.

"Δεν θέλω να πάω σχολειο"

"Joanna δεν έχουμε σχολείο απλά κλείσαμε ραντεβού για ιππασία στις 11 θυμάσαι?"Μου είπε καθώς μου τράβηξε το πάπλωμα.

"Ει πάγωσα! Τι ώρα είναι?" Ρώτησα νυσταγμένα.

"10 και 20 άντε πάμε κάτω για πρωινό"

"Τι? 10 και 20? Πότε θα προλάβουμε? Αχχ Γιατί δεν με ξυπνάς πιο νωρίς?"παραπονεθηκα και έτρεξα στο μπάνιο

"Έχει 15 λεπτα που σε ξυπναω"παραπονέθηκε με τη σειρά του

"Ένταξη συγνώμη! Καλημερα" του είπα δίνοντας του ένα φιλι

Christi pov:

Ξύπνησα το πρωί με τον ήχο του ξυπνητηριού. Α ναι σήμερα θα πάμε για ιππασία.

Χθες το βράδυ σηκώθηκα να πιω νερό και λογικα άφησα την πόρτα ξεκλειδωτη. Πως το κατάλαβα?

Ενώ πάω να σηκωθώ, μπαίνει μέσα ο Peter με έναν δίσκο πρωινού. Προσπαθεί να με καλοπιασει? Δεν πειράζει, τον εχω ήδη συγχωρέσει μετά από πολύ σκέψη.

"Καλημερα!" Μου είπε γλυκά αλλά αμήχανα

"Γεια" του είπα απλά και γύρισα από την άλλη. Χαχαχα!

"Είσαι ακόμα θυμωμένη?"

"Δεν είναι και λίγο αυτό που μου είπες." Είπα ξερά

"Συγνωμη Christi ξερεις οτι δεν το εννοούσα"μου είπε και έκατσε στην καρέκλα δίπλα στο κρεβατι μου

"Τιποτα δεν ξερω πια!"

"Ούτε ότι σ'αγαπάω?"αχου τοοο

"Αυτό το ξερω"

"Και τι έχεις να πεις?" Με ρωτησε με λυπημένη φατσούλα

"Ότι κι εγώ σ'αγαπάω.." Είπα και το εννοούσα "Και σε εχω συγχωρέσει από χθες" άρχισα να γελάω

"Ώστε ψέματα κάνεις τόση ώρα?" Φώναξε και ήρθε προς τα μένα γαργαλοντας με....

-------------------------

Joanna pov:

Καθόμαστε και τρώμε πρωινό καθώς η Christi και ο Peter έρχονται προς το μέρος μας. Αγκαλιά παρακαλωωω

"Μπα? Τα βρήκατε?"

"Ναι! Και θα παρω σήμερα τηλέφωνο τον Jake να του το πω. Καλύτερα να μην είμαστε μπροστα" απάντησε η Christi με ψεύτικο φόβο.

"Σιγά μωρέ, τι μπορεί να σας κάνει?" Ρώτησε ο Nicolas και γυρίσαμε όλοι να τον κοιτάξουμε

"Δεν θες να δεις τον Jake θυμωμένο" είπα δήθεν ψιθυριστά και όλοι αρχίσαμε να γελάμε

"Και γιατί όχι?" Φιρί φιρί το πας

"Είναι λίγο παράξενος" πρόσθεσε η Christi

"Ει θυμάσαι τότε που του πήραμε στο tablet και κοιτούσαμε τα μηνύματα του στο facebook? Κόντεψε να μας σκοτώσει για να το παρει" άρχισα να λέω καθώς γελούσαμε

"Αχ αχ Ναι ρε συ αλλά είχαμε προλάβει να δούμε τα μηνύματα"συμπληρωσε η Christi

"Πότε έγινε αυτό?" Ρώτησε ο Peter

"Έχει έξι χρονια" απάντησα

"Μάλιστα..." μας κοίταξε και γέλασε.

"Αλήθεια τα αδέρφια σας γνωρίζονται?" Ρώτησε ο Nicolas

"Ε όχι και πολύ περισσότερο εμείς κάναμε παρέα. Αλλά τώρα που ο Max πήγε Νέα Υόρκη μπορεί να γίνουν φιλοι"απάντησε η Christi με δυσπιστία. Δεν νομίζω να γίνουν φιλοι αυτοί οι δύο

"Ποσά χρόνια διάφορα εχουν?" Και οι ερωτήσεις Nicolas συνεχίζονται

"Ο αδερφός μου είναι 19 και ο Max 22"

"Α κοντά σε ηλικίες" είπαν τα δύο αγόρια μαζί.

"Ναι Τέλος πάντων. Άντε 11 παρά 15 Πάμε?" Ρώτησα

"Οκευ το στάδιο ιππασιας είναι λίγα μέτρα από εδώ" είπε ο Nicolas

"Με τα πόδια θα πάμε?" Είπε η Christi κουρασμένη. Σιγά καλέ, ακόμα δεν πήγαμε

"Γιατί βαριέσαι?" Ρώτησα

"Ε λιγάκι!"

"Ε λιγάκι δεν μας νοιάζει! Θα περπατησουμε"φώναξα και σηκώθηκα από το τραπέζι

"Και ο Χίτλερ επεστρεψε!" Είπε με βαριά φωνή ο Nicolas και του έδωσα μια μπουνιά στο μπράτσο καθώς όλοι γελούσαν....

Γεια σας παιδια ένα μικρό κεφάλαιο για σήμερα.

Ευχαριστώ που διαβάζετε την ιστορια μου αν σας αρέσει Κάντε λαικ και σχολιάστε!