Together Again♡

27

Το ξέρω, είχα καιρό να ανεβάσω αλλά τα σχολεία έχουν ξεκινήσει για τα καλά!

Christi pov:

"Ρε! Κάντε λίγη ησυχία, θέλετε να νομίζει ότι είμαστε κλέφτες ή κάτι τέτοιο?" Ψιθυρίζω στα υπόλοιπα παιδιά που γέμισαν τον χώρο φασαρία με τα μπαλόνια και τα χάρτινα καπέλα.

"Εντάξει, δεν έχουμε ξανακάνει τέτοιου είδους έκπληξη!" Λέει η Roxy κρατώντας την φωτογραφική μηχανή στο ένα χέρι και δύο κόκκινα μπαλόνια στο άλλο.

Είμαι πολύ χαρούμενη που θα της κάνουμε αυτήν την έκπληξη. Έχουμε να δούμε ο ένας τον άλλον πολύ καιρό. Και τα γενέθλια της Joanna's ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για ένα ριγιούνιον!

Σε αυτήν την μικρή 'παρέα' της εξώπορτας ήμασταν εγώ, ο Nicolas,ο Roby και η Roxy. Δυστυχώς ο αδερφός της Joanna's δεν μπόρεσε να έρθει. Θα της έχει λείψει. Και όχι μόνο σε αυτήν...Τέλος πάντων, συνεχίζουμε.

"Λοιπόν με το ένα, με το δύο, με το τρία!" Λέω παριστάνοντας τον αρχηγό της ομάδας μας και χτυπάω το κουδούνι.

Είμαστε εδώ περίπου 10 λεπτά και δεν έχουν ανοίξει ακόμη. Έχουμε σκύψει λίγο για να μην φαινόμαστε από το ματάκι.

"Ελπίζω να μην την πήρε ο ύπνος!" Λέει ο Nicolas αγχωμένος. Aw, ξέρω πόσο θέλει να την πάρει στην αγκαλιά του τώρα. Και να μην την αφήσει ποτέ. Όπως κάθε ερωτευμένοι...

Μετά από όλην αυτήν την ώρα αναμονής, ακούμε κάτι περίεργους ήχους, σαν να μετακινούν λουλούδια σε φυτώριο και μετά βλέπουμε ότι το χερούλι της εξώπορτας έχει πάρει μια ελαφριά κλίση. Επιτέλους!

"Λοιπόν μόλις ανοίξει, ότι είπαμε. Γράφεις Roxy?" Λέει ο Roby

"Αχα" του απαντάει σύντομα και πατάει το κουμπί της κάμερας.

Η πόρτα ανοίγει διάπλατα και σε λίγα δευτερόλεπτα την βλέπουμε μπροστά μας. Αλλά δεν ήταν μόνη της. Ήταν μαζί με δύο αλλά κορίτσια που δεν γνωρίζω. Και κρατούσαν...γλάστρες? Ποιος φυτευτεί λουλούδια τέτοια ώρα?

"ΕΚΠΛΗΞΗ!!!" φωνάξαμε όλοι μαζί και πήραμε θέση, εγώ μπροστά κρατώντας την τούρτα, δίπλα η Roxy που τραβούσε με την κάμερα και πίσω τα δύο αγόρια με τα δώρα, τα μπαλόνια και άλλα πράγματα που είχαμε φέρει.

Είχε μείνει με ανοιχτό το στόμα. Καλά, η έκφρασή της ήταν όλα τα λεφτά! Έπρεπε να βγάζουμε και φωτογραφίες!

"Παιδιά? Δεν το πιστεύω! Τι κάνετε εδώ?" Μας φώναξε έκπληκτη και κάποια δάκρυα χαράς κύλησαν στα μάτια της.

"Χρόνια πολλά μωρό μου!" Είπε ο Nicolas και την πήρε αγκαλιά.

"Nic-" προσπάθησε να πει μέσα από τα δάκρυά της. "Nicolas...τι-τι γίνεται?"

"Συγγνώμη!!!" Τους διέκοψα "Έχουμε αφήσει μια έκπληξη στη μέση!"

"Α ναι σωστά! Παιδιά δεν το πιστεύω ότι είστε όλοι εδώ!" Μας είπε και έκανε χώρο να περάσουμε...

Αφού στολίσαμε το μέρος, φέραμε τα δώρα, χαιρετήσαμε ο ένας τον άλλον πολλές φορές, ( η Joanna εμάς και εμείς τις καινούριες της φίλες) ήρθε η ώρα να κόψουμε την τούρτα!

"Guess who's 19?" Φώναξε η Roxy καθώς ανάβαμε τα κεράκια 1 και 9.

"Λοιπόν άντε να σου τραγουδήσουμε!" Είπε η Yasmin όλο χαρά και μπήκαμε στο νόημα.

"Happy birthday to you, happy birthday to you, happy birthday dear Joanna, happy birthday to you!!!" Τραγουδήσαμε όλοι μαζί.

Η Joanna πήγε να φυσήξει το κεράκι

"Όχι! Ευχή πρώτα!" Παρενέβη η Lina.

"Έχεις δίκιο!" Είπε και αφού έκανε μια ευχή, φύσηξε τα κεράκια. Τι ευχή να έκανε άραγε?

Joanna pov:

Σίγουρα θα αναρωτιούνται τι ευχή έκανα. Αλλά με λίγη απλή σκέψη, πιστεύω ότι μπορούν να φανταστούν. Μα φυσικά να είμαστε για πάντα έτσι. Μονιασμένοι και χαρούμενοι. Και φυσικά μαζί.

Δεν μετανιώνω που ήρθα να σπουδάσω, φυσικά και όχι. Άλλα παιδιά στην θέση μου δεν έχουν αυτήν την ευκαιρία που έχω εγώ. Και είμαι πραγματικά ευγνώμων. Ευγνώμων για όσα μου έδωσε η ζωή. Και δεν ζητάω τίποτα παραπάνω! Μόνο αυτό. Μια απλή και όμορφη ζωή. Είναι πολλά για να ζητήσει κανείς?