24. BÖLÜM

1.2K 48 17
                                    

🎵 BÖLÜM ŞARKISI =KETİ VEDA ŞARKISI

Bedenimin içinde sıkışmış olan ruhum çıkmaya çalışırken acı çekiyordum. Bu mazoşit acı deil farklı anlam veremediğim birşeydi. İçimdeki boşluk dolmayıp git gide artıyordu. Zorla nefes alıp yaşadığımı hssediyordum. 

Kimsenin bilmediği boktan bir çocukluğum vardı. Düştüğümde kaldıran bir ailem yoktu kaldırmak yerine tekme atan ailem vardı,anneme sarılıp omzunda ağlamak yerine kendi omzumda hıçkıra hıçkıra ağladım,dayak yedim,ezildim daha kötülerini de yaşadım ama bu başkaydı işte.  Sinir krizi grecirip ,ağlayıp,içip,kendimi kesip ,hesap soracağım yere bu hastane odasında uyandığımı belli etmeden kendimi dinliyordum. 

Öğrendiklerimi hazmetmek zor geliyordu. Tanımadığım babam ve abim vardı annem olacak kadın gerçekten tescilli orospu çıkmıştı,hayatım daha ne kadar bok gibi olabilirdiki.

Gözlerimi kapalı tutmaya devam ederken kapı açıldı yanıma biri gelmişti kolumda gezinen el beni şaşırtmıştı, gözlerimi kapalı tutmaya devam ettim.

Bir süre daha öyle durduktan sonra titreyen sesiyle — Özür dilerim dedi ve gitti, haldun dinçer yada gerçek babam...

Ben ise düşüncelerimde boğulmaya devam ettim.

🌟YAZARDAN🌟

Haldun Mayanın odasına girip özür diledikten sonra çıkmış birdaha girmeye cesaret edememişti . Kızının kolundaki izleri görmüştü, harddiksin içindeki video yu izledikten sonra hayatının üstüne gelen karabulutlar izleri gördükten sonra beraberinde yağmur yağdırmıştı. O adam kızını dövmüş ,acı çektirmiş,ağlatmıştı kızı ise dövmesine rağmen sarılmış ve kendini sevdirmeye çalışmıştı.Geçmişte yaptığı kötülüklerin hesbı kızına kesilmişti.Kalbi zorluyordu Haldun,kahrolmuştu...Bu da hayatta yaptığımız herşeyin karşılığını er yada geç, iyi yada kötü aldığımız anlamına geliyordu. 

10 GÃœN SONRA

🌟MAYA ' DAN🌟

Hastaneden çıkalı bir hafta olmuştu ve ben Haldun Dinçerin evinde zorunlu kalıyordum. Yaralarımsa hareketlerimi kısıtlamayacak kadar iyileşmişti. Açıkçası yaralarımı görüp dokunduğumda tarifi imkansız bir haz alıyordum.

 Açıkçası yaralarımı görüp dokunduğumda tarifi imkansız bir haz alıyordum

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Bu evde kalmam için nedenim yoktu, baba ve abiye ihtiyacım yoktu. Onlarla konuşmamıştım konuşmaya da niyetim yoktu hem bana göre değildi aile ortamı.

Oturduğum yerden kalktım, bu evden gidecktim. Hayatımdaki herşeyin beni bunaltıp sıktığını fazlasıla hissediyordum. Burada olduğumdan daha farklı ve sakindim. Girmem lazımdı bu aralar fzla boşladığım intikamım vardı. Yatağın  yanındaki dolabın içinden bana aldıkları kıyafetlerden alıp giydim,evime gidince bunları çöpe atıcaktım.

Odadan çıkıp sessizce yürümeye baÅŸladım merdivenlere geldiÄŸimde yavaÅŸca inerek etrafı kontrol ettim görünürde kimse yoktu , ön kapıda korumalar olduÄŸu için arka bahçenin kapısını açıp çıktım ÅŸansıma duvar fazla uzun deÄ...

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Odadan çıkıp sessizce yürümeye başladım merdivenlere geldiğimde yavaşca inerek etrafı kontrol ettim görünürde kimse yoktu , ön kapıda korumalar olduğu için arka bahçenin kapısını açıp çıktım şansıma duvar fazla uzun değildi tırmanmadan önce çıktığım eve dönüp baktım ve duvara tırmanıp atladım .Ev şehir dışına doğruydu yolun uzaklığını dert etmeden yürümeye başladım . 

Hava karardığında eve ulaşabilmiş yedek anahtarla eve girmiştim. Herzamanki gibi sessizdi sahi yalnız mı bırakılmıştım yalnız bırakılmayı mı seçmiştim ben.  Odama çıkıp duş aldığımda rahatlamıştım üstümü giyip aynanın karşısına geçtim saçlarımı örüp kendime baktım yüzümdeki izleri görümce gülümsedim bu içten  değil ruhsuz bir gülümsemeydi. Yaşadıklarımın ve yaşayacaklarımın sıkıntısı geçmeyip daha da büyüyordu.  Odamdan çıkıp Batunun odasına geçtim ve yatağına uzandım kendime yediremesem de özlemiştim ,Batuya kardeşim dediğim insana ihtiyacım vardı . 

🌟YAZARDAN🌟

Maya uzandığı yataktan kalkıp etrafına baktı ısrarla çalmaya devam  eden kapıyı açmak için alt kata inerken sövmeyi de ihmal etmiyordu. Kapıyı açtığında gördüğü kişiyle yutkundu ve karşısındakinin yüzüne baktı . İki genç gözleri birbirine kenetlemişti ve Maya nasıl davranacağı konusunsda karmaşa içindeydi. Hayat masal değildi, kötü günlerin ardında mutlu günler beklemezdi bunun bilinciyle yaşamalıydık ki tökezlemeyelim...

❌❌❌

ÖNCEKİ BÖLÜME YORUM YAPANLARA TEŞEKKÜR EDİYORUM☺GERÇEKTEN BENİ MUTLU EDİYOR.  BU BÖLÜM HAKKINDA NELER DÜŞÜNDÜĞÜNÜZÜ MERAK EDİYORUM ÇÜNKÜ YAZARKEN SİLİNDİĞİ İÇİN İKİNCİ DEFA YAZDIM VE KARARSIZ KALDIM UMARIM BEĞENİRSİNİZ.

YENİ KİTAP YAZMAYA BAŞLADIM ARKADAŞLAR DESTEKLERİNİZİ BEKLİYORUM.☺😘

☺😘

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
MAZOŞİST''HER MAZOŞİSTİN İÇİNDE BİR SADİST VARDIR''Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin