Love Knows No Bounderies

Her Story

I'm peacefully sleeping when my phone rings sa totoo lang wala talaga akong balak sagutin ang tawag kung hindi lang talaga ako naiinis sa pagiingay nito so no choice i answered it without looking kung sino ang tumatawag.

"Hello." Sagot ko sa inaantok pang boses.

"Marko don't tell me na tulog ka pa din hanggang ngayon!" Sigaw ng nasa kabilang linya which happens to be my dad.

"Ok that i won't tell you." Sagot ko na habang bumabangon na.

"Don't crack a joke young man hindi ako natatawa bumangon ka na ngayon at mag ayos kung ayaw mong pabalikin kita dito!" Sigaw pa din ng daddy ko hays hindi ko alam kung bakit galit na galit siya sa akin.

"What is it all about dad bakit ba pinapagising mo ko agad?" Tanong ko habang unti unti ng bumabangon sa kama ko.

"I'm waking you up this early since this is you first day sa school."

Oh crap seriously unang araw ko pala sa school pero ngayon ko lang malalaman.

"Seriously dad you could have told me yesterday about it." Nakakapikon lang talaga.

"I'm sorry son busy ako kahapon there's a lot of appoinment na kailangan kong tapusin." Paliwanag niya na parang wala lang sa kanya na hindi man lang niya naalala na iinform ako.

Well what's new by this time i should have be used to it ano ba naman ako sa kanila.

"Yeah right dad anyway what about my requirments? And saang school ba ako papasok."
Tanong ko i don't like to have an argument with my dad nakakapagod na din kasi.

"I've already sent your reuirements their by now dapat andiyan na and about sa school well its Andrews University so work your ass now and pumasok kana."

"Bat dad hindi pa ako handang pumasok it come in short notice." Katwiran ko pa tss.

"Oh stop complaining and just do what i want you to do pumasok ka ngayon at ayusin mo ang pag aaral mo ok sige na i need to go now i have a meeting to attend bye son". Sabi niya sabay baba na ng tawag.

I really can't believe it they treating me as if im a robot na pwede nilang pagalawin sa bawat utos nila. But anyway kahit anong gawin ko wala akong choice so even if labag sa loob ko eh nag ayos na ako so i can go to school.

Rita POV

Hinahanda ko ang lamesa para sa agahan ni sir Marko ng makita ko siyang pababa ng hagdan medyo malapit din kasi ang dinning area nila sa hagdan.

Medyo basa pa ang buhok niya ng bumaba siya sa hagdan nakabihis lang siya ng green stripe shirt at pantalon na tinernuhan ng rubber shoes.

"Good morning po señiorito." Bati ko sa kanya pagkarating niya sa dinning.

"Good morning." Ganting bati niya na medyo padabog hayss mukhang bad mood nanaman siya.

"Ok lang po ba kayo sir Marko may problema po ba?" Lakas loob kung tanong sa kanya total naman eh magkaibigan na kami ayon sa kanya.

Tumingin muna siya sa akin na parang tinitimbang kung sasabihin pa niya pero mayamaya lang eh bumuntunghininga siya at nagsimula ng magkwento.

"Well ngayon kasi ang unang araw ng pagpasok ko sa college katatawag lang ni daddy para ipaalam yun sa akin." Sabi niya na parang bugnot na bugnot sa ideya na papasok na siya sa eskwela.

"Ano naman pong mali dun masaya nga po yun eh ang magbalik eskwela kung ako nga lang po may pagpipilian dapat nasa school din po ako at nag aaral." Sabi ko habang nilalagyan ng toast bread at itlog ang plato niya.

"Paano naman ako magiging masaya eh ni hindi ko nga alam na ngayon ang pasok ko kung hindi pa tatawag si dad." Tila pikon na pikon na sabi niya.

"Maging masaya ka po kasi makakapag aral ka ako nga po hindi na makakapag aral ngayong taon." Paliwanag ko pa nakita kong medyo napakunot ang noo niya.

"Bakit ka naman hindi mag-aaral?" Tanong niya.

"Eh kasi nga po kailangan kong magtrabaho." Sabi ko habang may malungkot na ngiti sa labi.

"Oo nga pala hindi pa kita natatanong bakit ka nagtratrabaho dito eh mukhang ang bata bata mo pa ilang taon kana ba?" Tanong pa niya.

"Kailangan ko kasi ng pera sir, nalaman ko kasing may sakit sa puso si inay. Kaya kahit na gusto kong mag-aral eh hindi muna dahil kailangan kong makaipon ng pera pang opera niya. Tungkol naman po sa edad ko eh labing anim na taong gulang na po ako." Mahabang paliwanag ko habang nakatingin sa kanya.

Mayamaya pa ay pumasok ng dinning si manang Lucia para may ibigay kay señiorito Marco.

"Anak dumating 'to kanina lang mga requirments mo daw sa school." Sabi ni manang Lucia sabay lapag ng isang envelope sa lamesa.

"Salamat nay sige pasok na ako baka malate pa ako at magalit pa si daddy." Sabi ni sir Marko pagkaubos ng kinakain niya. Humalik lang siya kay manang Lucia at humarap sa akin.

"I'm sorry for what happen to your mom Rita pero tatagan mo lang loob mo." Sabi niya sa salitang ingles na hindi ko maintindihan basta ang tumatak lang sa akin ay ang sinabi niyang magpakatatag ako. Ngumiti lang siya at tumalikod na siya amin.

Hayss namimiss ko na talaga sila inay pero tulad nga ng sabi ni sir Marko eh magpapakatatag ako.

Marko POV

Pagkasakay ko ng kotse eh pinaandar na 'to ng driver namin. Nakarating din pala si manong dito pagkatapos ko siyang iwan sa airport, anyway that' not my concern now ang nasa utak ko ngayon ay yung napagusapan namin ni Rita kanina i don't know na may ganun siyang pinagdadaanan i realized how lucky i am kasi eventhough hindi ako napapansin ng parents ko eh naproprovide naman nila ang needs ko not unlike Rita her mom is sick and she need to work hard. Hindi din siya makakapag aral while me kahit wala akong gawin ay kakain ako makakapag aral and i can have all the things i want tss. I really can't imagine what she's going through i want to help her but how arghh i'm so affected because of her. Right before i get in my new school eh nakapag decide na ako i will help her i will do anything for her to be ok eventhough i don't know why i'm doing this ah basta i will help her and that's final.

A/N: i dont know din kung anong ginagawa ko hahaha sulat basta lang ako eh pasensya medyo bangag si author need kasi ng job anyway hope you enjoy this chappy and i will set rules for update magpopost lang po ako ng new chappy pag naka 100 na to thanks. :*