Naughty Or Nice // kaisoo

39.

Bölümü yazarken zorlandım. Çünkü zordu.
Bol vote ve yorum lütfen...

•••

Kendimi toparlayacak halim yoktu. Büyük bir savaştan çıkmamıştım belki ama zihnim öylesine karmakarışık ve yorgundu ki kesinlikle iyi değildim.

Soğuk yastığın üstünde olan başımı hafifçe yana kaydırarak, gözlerimi araladım. Canım acıyordu. Bir yerlerde sızıdan çok daha ağır bir şey hissediyordum ama nerede olduğunu kestiremiyordum. Yine de elim başıma gittiğinde, dudaklarımdan cılız bir inleme döküldü.

"Kyungsoo," Elimin üstüne yerleşen parmakları hissettiğimde gözlerimi zorlukla araladım. Lakin uzun zamandır açmamışım gibi zorlandım. Ardından göz bebeklerim küçülerek, karşısındaki ışığa alışmaya çalıştı. Elimle kapatma ihtiyacı hissettim. Lakin yapamadım. Kolumdaki iğneyle bağlı olan serum hareket etmemi engelledi.

"Yixing?"

"Buradayım, Tanrım! Sonunda uyandın."

Ben bir rüyada mıydım? Yoksa olanlar mı garipti? Kolumdaki serum, başımdaki ağrı... Kendimi ölecekmiş ama son anda ölümün pençesinden kurtulmuş gibi hissediyordum. Bedenim günlerdir hareket etmemiş gibi ağrıyordu. Eklem yerlerim hafiften sızlarken, ışığa yeni yeni alışan gözlerimi, sersemce Yixing'e çevirdim.

"Neler oluyor?" dedim etrafıma dikkat etmeden. Çünkü etseydim, kesinlikle delirirdim.

"Bir şey olduğu yok," diye mırıldandı gözlerime bakıp, saçlarımı okşarken. "Hadi biraz daha dinlen."

"İstemiyorum." diyerek itiraz etmeye çalıştım. Lakin kurumuş boğazım yüzünden sözcükler zorla çıktı dudaklarımdan. "Uzun süredir uyuyormuş gibiyim zaten."

Yixing bir şey demeden, gözlerimin üstüne kadar uzamış olan saçlarımı şefkatle okşadı. Gözlerinde gördüğüm duygu neydi bilmiyordum ama kesinlikle iyi şeyler olmadığı kesindi. Ve açıkçası beynimde koskoca bir boşluk varmış gibi hissediyordum. Fakat buna sebebiyet veren şeyin ne olduğunu çözemedim. Çünkü şuan zihnim yeteri kadar çalışıp, olan şeyleri idrak edemiyordu. Anlamakta zorluk çekiyordum bu yüzden.

"Yixing," dedim öksürürken.

"Efendim, Kyungsoo?"

"Senden bir şey isteyeceğim." dedim gözlerimi ağırca kırpıştırarak. "Lütfen yapar mısın?"

"Tabii," dedi sesindeki heyecana engel olamadan. Yerinde dikleşirken, elimi bacağının üstüne alarak sarmaladı. Gözleri bir anda parladı sanki bir şey yapacağı için sevinmiş gibi. "Hemen yaparım, sadece söyle."

"Abim..." dedim dilimle dudaklarımı ıslatarak. "Abimi çağır."

Sehun'u görmek istiyordum. Biliyordum. Yine azar yiyecektim. Başaramadığımı söyleyecekti, Baekhyun'u ondan gizlediğim için öfkelenecekti, ağır konuşacaktı, hislerimi öğrendiğinde ise beni yıkacaktı. Farkındaydım. Her şeyin farkındaydım yine de bütün hücrem abimi görmek için yanıp tutuşurken ne yapabilirdim ki? Onu görmek istiyordum. Bütün bu işler bittiği için sevindiğimi, onu ne kadar özlediğimi göstermek istiyordum.

Abimi istiyordum.

Yixing'in yüzü aşağıya doğru eğilirken, elimi sıkan avuçları gevşedi.