AYNADAKİ BEN
Annesi içeri girdiğinde gördüğü karşısında dona kalmıştı. Cananı yerde kanlar içinde bulmuş ama o orda kırılan parçayla konuşup duruyordu...
Sevgi hanım ne yapacağını bilemedi. Kırılan parçalar eline, yüzünü kesmişti. Sadece gözünün altına isabet eden parça büyük bir yarık açmıştı...
Kanlı gözyaşı dökmek mecazi anlamda olsada, gerçekte yaşanabilirliği olabiliyormuş dedi kendi kendine. O çirkin boyanın üzerinden akan gözyaşı ile bu kan arkadaş edasıyla süzülürken.
Sevgi anne;canan kızım kalk, kalk diyor, ancak duymayan . Yada duymak istemeyen canan. Kimsin Sen ya, git başımdan diyordu. Sevgi hanım kızım hadi, hadi diyor bir yandanda cananın gözünün altına tampon yapmak istiyordu.
Canan hızla ayağa kalktı birden bağırmaya başladı: Yeter, yeterrr artık git, gelme istemiyorum seni, istemiyorum dedi.
Neydi onu bu hale getiren , neden böyle olmuştu.
Her şey ortaokulda başlamıştı. Kankası leyla çılgın biriydi, çok iyiydiler, aynı mahallede doğup büyümüş, herşeyi birlikte yapmışlardı.Takii serdar gelene kadar, sonra iki arkadaş arasında olayın tam ortasına oturan serdar aralarından su sızmayan bu iki arkadaşın sonu olacak gibiydi .......
Aynı okullarda, aynı faaliyetlerde, hatta karneler aynı, yalnız canan hep bir adım önde işte buu leynanın takıntılı durumu, sadece o biliyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYAT KİMİ SEÇER
ChickLitİşte yapayalnız kalmak, çaresiz bağırmak, ağlamak boğuluyorum sandım. Yerler yarılıyor ben içine girip girip çıkıyordum. Bir ulaştığında gibi büyüyüyüp yeşerip hep, soluveriyordum. Ablam canım, ölüm haberi ah gurbet, zalım gurbet" annesinin ruhu ç...
