Bölüm(20) Ruhummmm

156 1 0
                                    

Hıçkırıklarını orda bulunan herkes, her ruh duydu...
Ağlıyor, susuyor dua ediyor, kızıyordu. Ağlıyor yere atıyordu kendini.

Güç ise onun için ellerini  oğuşturmaya başlamıştı bile. Ne yapsada onun aklını şaşkına çevirse gerçek olamayacak kadar, korkuyu verip, ruhunu uçursa veeeee geri gelmesede  ona tümüyle sahip olsa.....

Zaten geçen hafta içinde 2_3 kez gelmiş ve onu çok sarsmıştı. Bir gece yattı, zor uyuyordu yine, 2 gibi uyandırıldı. Çok şaşkındı, yatak odasında eşiyle yatıyordu, ev çok sessiz eşide öyle sanki hepsi ölüydü. Bir tek o vardı, bu evde ve dünyada iliklerine kadar hissetti o soğuk havayı yine geldi. Korku bu yaşadıklarının yanında çok ama çok masumdu, hızla yatakta yarı yatar hale getirildi. Eşini görüyordu, açma perdeyi diye ona yalvarıyordu.

Çok karanlıktı. Perdeyi eliyle açmaya çalışan Samet, aynı zamanda ona bakıp, çirkin bir yüz ifadesine büründü. Samet yapma, diyemeden açılan perdeden gözüken güç onu elektrik almış gibi titretti, bir adamın kafası, yüzüne takılan korkunç maskeyle camdan içeri dalıp canana dokunduğu, an şıçradı homurtularla, zorla uyandı. Samet, samet dedi gözünü açmasına izin yoktu. Burdayım korkma sakin ol desede ondanda korktu. Sustu. Anlatmak istedi, evin etrafında dolanan güç burdayımmmmmmm............

Diye bağırıyor, bağırıp duruyordu ve o duyuyordu sadece yavaşça yattı, çarşafı yüzüne kadar çekti. Eşine deli gibi sarldı, yattığı yer yatak değil çivili bir zemindi.

Hıçkırdı, hıçkırdı ter, korku, beyin, zihin yok olmuştu........... Yokkkkkkkk

Güç bu daha başlangıç deye fısıldadı kulağına............ Gittttttt dedi.

Benimsin benim olacaksın deyip gitti. Mezarın başında ağlarken.....

HAYAT KİMİ SEÇER Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin