~Johan's POV~
Walang tigil sa pag iyak si Carlee. Alam ko kung gaano kahirap sakanya ang mawala ako sa buhay niya. Madilim ang kwarto ko ngunit aninag ko ang maamo niyang mukha.
"Carlee, Please say something?" Pakiusap ko sakanya.
"Johan I don't know what to feel. Sobra akong saya dahil buhay ka. Wala na akong pag asang makikita at makakasama pa ulit kita pero heto at hawak ko pa ang kamay mo. Hindi ko din maiwasang malungkot dahil sayang ang mga panahon na wala ka dito." Ang pagpapahayag ni Carlee habang naiyak.
Hindi ko maiwasang hindi siya yakapin. Sobrang higpit ng yakap namin sa isa't isa na nimoy wala ng makakapaghiwalay pa samin.
Ng unti unti kaming nakawala sa yakap ay tiningnan ko siya sa mukha ang kanyang maamong mukha.
Unti unting nagdikit ang aming labi noong una ay nababaw lang na halik ito ngunit habang tumatagal nalalim ito.
~Carlee's POV~
Bakit hindi ko mapigilan ang sarili ko hindi ko maitigil ang halikan naming ito.
Unti unting gumagapang ang kamay niya sa loob ng aking damit papunta sa aking dibdib.
"Aaaaaahhhh!" I moan. Sobrang nahihiya ako pero hindi ko maiwasan mapasigaw sa ginagawa niya sakin.
Bakit ba ang bilis niyang nahubad ang damit ko.
Patuloy lang siya sa ginagawa niya. Gusto ko sanang itulak siya pero hindi magawa ng katawan ko.
Patuloy niya akong hinahalikan na nagpapalasing sa akin. Alam kong hindi ko na ito mapipigilan. He will own me again after 5 years.
.
.
.
2:00 na ng madaling araw heto ako at tinititigan si Johan.
Hindi parin nagbabago ang itsura niya ang kanyang maamong mukha ang kanyang labi ilong na matangos at ang matikas na katawan. Medjo tumaba lamang siya ng konti pero meron parin abs. Kamuntik nangtumulo ang laway ko dahil dito.
Hay ano ba yan Carlee pinagnanasahan mo nanaman ang asawa mo. Gumising ka nga jan sa kabaliwan mo.
Muli akong nalungkot. Hindi ko maiwasang manghinayang sa mahabang panahon na nasayang. Hindi ko alam kung kaya ko pang ibalik ang nakaraan samin para kasing malabo ng mangyari iyon.
Paano ko sasabihin kay Johan na ikakasal na ako at buntis ako sa magkaibang lalaki pa.
Hindi ko kayang sabihin sa kanyang may anak kami.
Paano kung ikahiya niya ako. Paano kung pag nalaman niyang buntis ako sa ibang lalaki kunin niya si Johan. Hindi ko kaya iyon.
Hindi ko maiwasang umiyak. Patuloy lang pagtulo ng luha ko.
Kailangan kong gumawa ng desisyon. Sobrang mahal kita Johan pero hindi ko kayang mawala ang anak ko sakin.
Kailangan na kitang iwan Johan.
Dahan dahan akong tumayo para masiguradong hindi siya magigising. Dali dali akong nagbihis at lumapit sa kanya upang halikan siya sa noo.
"Johan Mahal na mahal kita. Paalam." Bulong ko sakanya upang hindi siya magising.
Agad akong pumara ng taxi buti nalamang at may dumaan agad dito.
Kinuha ko ang aking cellphone upang tawagan si Kim baka nag aalala na iyo pati si Jacob.
"Ate asan ka? Kaninang kanina ka pa hinahanap ni Jacob nakatulog na siya sa pag iyak." Ang sabi ni Kim sa kabilang linya.
"Kim hindi na mahalaga kung asan ako. Kailangan mo ng iimpake ang mga damit natin aalis tayo jan pagkadating ko. "
"huh ate bakit biglaan?"
" Kim basta sundin mo nalamang ako. Pauwi na ako jan."
At ibinaba ko ang linya.
Alam kong dahil nakita na ako ni Johan madali na sakanyang malaman kung saan ako nakatira.
Paano kung puntahan niya ako at makita niya si Jacob hindi niya pwedeng malaman na may anak kami.
Muling tumulo ang luha ko dahil sa isa pang pagkakataon magkakahiwalay nanaman kami ni Johan.
~Johan's POV~
Naalimpungatan ako kanina ng maramdamang wala na akong katabi.
Hindi ko maiwasang makaramdam ng takot. Sa ikatlong pagkakataon maghihiwalay nanaman kami.
Agad kong kinuha ang cellphone ko at dinial ang no. ng private investigator ko.
Madami akong nalaman sa investigator. I will not let him marry another man she's only mine. Only mine.
Madaming panahon ang nasayang Carlee hindi ko kayang maghintay ng 5 taon pa ulit para makasama ka ulit.
"If you think Carlee you can go away from me no I will not let you especially now that I know you are pregnant with our child."
---
To be Continued
Maraming maraming salamat po sa walang sawang sumosuporta sa story ko. Pasensya na po kayo at matagal akong mag UD medjo bc lang po kasi pero promise tatapusin ko po ito. Please don't forget to vote and comment. Thanks :)
-ms. yellow <3
