~Jenny's POV~
Nadito kami ngayon sa ospital. Kausap ko ngayon ang doktor na tumitingin kay Johan.
"Doc what happened? Why is my husband cannot remember anything?" tanong ko sa doktor na nasa harap ko at nerereview ang mga bagong finding niya kay Johan.
"Papa you're a wake again." Bati ni Franco ang anak namin.
Nakita kong gising na ulit si Johan pero halata sa itsura niya ang pagkalito at pagtataka.
"How long did I been in com?" tanong niya sa doktor.
" Its been 2 years. And it's a miracle because your still alive ." sabi ng doktor niya.
"Why is he not remembering everything?" ulit kong tanong sa doktor.
"Usually many people who experience major car accident suffer form amnesia." Sagot naman ng doktor.
.
.
.
Mabalis lumipas ang mga araw. Ginawan ng samutsaring test si Johan para mapatunayan na magaling na talaga siya at pwede ng lumabas. At after a week nga ay nakalabas din siya ng ospital nakilala din niya ulit ang kanyang mga parents na tuwang tuwa noong nakitang gising na gising na ulit si Johan, pati ang kanyang mga kapatid.
~Johan's POV~
-3 years later-
Mabilis lumipas ang panahon nakabase ang pamilya naming dito sa Australia. Nothing is change ako parin ang nagpapatakbo ng company naming kamuntik na itong malugi noong nacomatus ako halos ang laking pera din kasi ng ginamit ng parents ko para mabuhay ako. Kaya heto after 3 long years na iahon ko ulit ang kumanya naming at sa ngayon masasabi ko na mas lumago pa ito.
Nakatira kami sa isang bahay ng aking asawang si Jenny I don't know pero bakit parang I cannot feel anything sa kanya. I cannot feel any love for her.
Sa loob ng 3 years ibinabad ko lamang ang sarili ko sa pagttrabaho halos araw araw paumaga na ako nauwi at maagang maaga naman akong pumapasok sa trabaho ewan ko ba lagi kasi akong may napapanaginipang babae eh pero hindi siya si Jenny alam ko kahit pa blurred ito ibang tao ang kasama ko sa isang beach.
Tulad ngayon nagising ako napanaginipan ko nanaman ang misteryosong babae na nakatanaw sa may dalampasigan lalapitan ko sana siya dahil para siyang naiyak pero bigla siyang unti unting naglalaho.
Bumangon ako at umupo sa kama mahimbing na natutulog dito si Jenny.
Sa loob ng 3 taon na magkasama kami sa bahay ni Jenny walang nagyari samin gusto ko kasi bago may mangyari samin maramdaman ko muna ulit ung pag mamahal ko sa kanya.
~Patrick's POV~
"yow Boss Johan kamusta?" Basta nalamang pumasok ako pumasok sa opisina ni boss.
Yow mga brad ako nga pala si Patrick Uy half chenese half Pilipino pero dito nakabase ang family namin sa Australia at ako lang naman ang pinaka gwapong assistant ni Boss Johan. Well madaming babaeng nagkakandarapa sakin dahil nuknukan ako ng gwapo pero hindi ko pa nahahanap ang aking forever. Choosey kasi ako.hahaha.
Matalim ako tinitigan ni boss alam kong galit nanaman siya.Ganyan na talaga si boss simula ng nakilala ko cold as an ice and hard as a stone. Sabi sakin ng mga katulong nina boss sa bahay hindi naman daw ganyan dati si boss Johan pag nagbabakasyon nga daw ito dati dito sa Australia lagi daw itong nakangiti, makikipagbiruan sa kanila at tinululungan sila.
"Chillaks lang boss. Kinakamusta lamang naman kita. Masyado mo nanamang ineestress ang sarili mo. Bakit nyo po ba ako pinatawag." Sabi ko sa kanya alam ko kasing any time pwede niya akong kainin ng buhay.Bago ko pa siya masagot ay may kumatok na sa pinto.
"Sir I would like to remind you for your flight tomorrow morning." Si Raul ang secterary ni boss.
"Yes I know. You may leave now sa airport nalamang tayo magkita tomorrow." Sagot sakanya with a cold tone.
"Boss san ang lakad mo pasama naman baka makahanap na ako ng forever ko dun." Agad naman akong binigyan ng matatalim na tingin ni Boss kaya tumahimik ako bigla at aambang aalis na.
"yes your coming. go to the airport tomorrow at 3 am in the morning."
"Talaga boss. Yes nafefeel ko na makikilala ko na ang kaforever ko. Hahaha." Para akong lukong tumawa. "saan nga pala tayo pupunta?" dugtong na tanong ko.
"In the Philippines."