Διχασμένος (Ο Μαύρος Λύκος Βιβλίο 2) Now Completed

Θραύσματα Μνήμης

Όπως είπα αυτό το βιβλίο θα έχει κεφαλαία από την πλευρά τριών πρωταγωνιστών, και διαβάσατε κάτι για αυτούς στην περίληψη. Ο διαχωρισμός θα γίνεται μέσω... Βασικά δεν θα γίνεται διαχωρισμός απλά πριν αρχίσει το κεφάλαιο θα γράφω κομμάτι του Κρις, κομμάτι της Άρσα, κομμάτι του Ριξ. Αυτό προφανώς θα είναι του Κρις μιας και πρέπει να ξεκινήσουμε με τον κύριο πρωταγωνιστή. Ελπίζω να σας αρέσει ο τόνος μυστηρίου που έβαλα, και το ανακουφιστικό τέλος. Επίσης να ξέρετε πως εν μέρη ο Κρις έχει και μια μικρή αμνησία για λίγο σαν το πρώτο βιβλίο κι σκοπεύω να το κάνω φανερό στο δεύτερο κεφάλαιο.
____________________________________________________________

Που βρίσκομαι; Ποιος είμαι; Τι κάνω εδώ; Τα ερωτήματα τριγήριζαν μέσα στο κεφάλι μου σαν τυφώνας από σκέψεις. Δεν ήξερα την απάντηση σε καμιά από αυτές κι όμως ήταν σαν να τις ήξερα όλες. Μου διέφυγαν συνέχεια και ήταν τόσο εκνευριστικό που ήθελα να φωνάξω αλλά δεν μπορούσα να το κάνω.

"Ετοιμάστηκε να χορηγήσετε δέκα φορές περισσότερη δόση από το φάρμακο. Αφού δεν λέει να να σπάσει και να αλλάξει τότε θα τον αναγκάσουμε". Δέκα φορές;  Φάρμακο; Τι έλεγε αυτός ο τύπος;

"Μα κύριε κανένας δεν έχει επιβιώσει από την διπλή δόση, θα σπαταλήσεις πολύτιμο απόθεμα". Γιατί ακουγόταν τόσο ανήσυχος ο δεύτερος άντρας; Κανείς δεν επιβίωσε; Τι ήταν έτοιμοι να μου κάνουν εδώ πέρα;

Δεν μπορούσα να ανοίξω τα μάτια μου αλλά μπορούσα να νιώσω τα δεσμά σε όλο μου το σώμα, το κρύο μεγάλο στο οποίο ακουμπούσαν η πλάτη και οι αστράγαλοι μου. Μπορούσα ακόμα να νιώσω και τις δεκάδες βελόνες που είχαν καρφωθεί πάνω μου και τότε ένιωσα και ένα κρύο υγρό να εισχωρεί μέσα μου και να ενώνεται με το αίμα μου. Τι στο διάολο; Με έχουν κάνει πειραματόζωο;

Ο πόνος από το υγρό ήταν αβάσταχτος. Ήθελα να ουρλιάζω αλλά δεν μπορούσα να ανοίξω το στόμα μου, δεν μπορούσα καν να κουνηθώ και ο πόνος συνέχιζε να αυξάνεται. Μετά από ένα σημείο όμως σταμάτησε και όλα άρχισαν να γίνονται γαλήνια, δεν πονούσα πλέον και δεν ήθελα να φωνάξω. Ήταν σαν να ήμουν έτοιμος να κοιμηθώ και τίποτα δεν μπορούσε να με σταματήσει από το να το κάνω...

"Τίποτα. Ούτε ένας μυς δεν κουνήθηκε. Αν δεν ήταν συνδεδεμένος με μηχανήματα θα νόμιζα πως είχε ψοφήσει".

"Αχ. Δεν έχει σημασία δεν είναι αυτός που ψάχναμε. Τζάμπα τόσος χρόνος και χρήμα που επένδυσα. Φώναξε κάποιον να τον σκοτώσει και πάμε να φύγουμε από εδώ".