Διχασμένος (Ο Μαύρος Λύκος Βιβλίο 2) Now Completed

Αποκάλυψη Στα Σκοτεινά

_________________________Κρις ____________________

"Μπορείς να μου εξηγήσεις τι μαλακίες λες; Φαίνεται πως το σοκ από την τύφλωση σου και η εξάντληση σε έχουν κάνει παρανοϊκό". Δεν κατηγορούσα την Άρσα που δεν πίστευε ούτε λέξη από όσα έλεγα. Εξάλλου κανένας δεν θα σε πίστευε αν πήγαινες και του έλεγες πως είναι ένα από τα τρία δομικά στοιχεία σου, και φυσικά δεν είχα εξηγήσει καν πως φαίνεται.

"Μην με πιστεύεις αν δεν θες, είναι όμως η αλήθεια. Ήθελες να μάθεις που ανήκεις, λοιπόν ορίστε που ανήκεις. Μέσα μου, όπως ακριβώς και ο Ριξ". Σηκώθηκα και κάθισα στην άκρη του κρεβατιού κοιτώντας το πάτωμα μέσα από την τυφλή μου όραση και τους επιδέσμους. Ήξερα την ακριβή θέση κάθε αντικειμένου και ατόμου χάρη στην ακοή μου. Είχα αναπτύξει μια ικανότητα σαν της νυχτερίδας από τις τόσες φορές που αναγκάστηκα να δω χωρίς τα μάτια μου.  Οι ήχοι αντηχούν στα αντικείμενα και μου επιτρέπουν να ακούσω την θέση τους κάνοντας την όραση περιττή σε τέτοιες καταστάσεις.

"Καταλαβαίνεις πως ότι είπες μέχρι τώρα δεν βγάζει κανένα νόημα έτσι. Μπορεί να μην αντιδρώ όπως η Άρσα αλλά και πάλι αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως δεν σε πιστεύω, θα πρέπει να προσπαθήσεις περισσότερο από αυτό". Δεν είχε άδικο, αλλά αν προσπαθούσα περισσότερο τότε δεν θα τους άρεσε το αποτέλεσμα.

"Πολύ καλά. Πριν χάσω τις αισθήσεις μου την τελευταία φορά είχατε πει πως είχατε δει μια ομοιότητα σε εμένα και τον Ριξ που δεν μπορούσατε να εξηγήσετε εκτός από το ταξίδι στον χρόνο. Βάζω στοίχημα πως καταλήξαμε πως είμαστε σχεδόν ολόιδιοι. Σωστά";

"Ναι αλλά... Περίμενε πως το ξέρεις αυτό; Έγινε αφού λιποθύμησες".

"Δεν έχει σημασία σε τι κατάσταση βρίσκομαι Άμπερ. Για όσο καιρό θα υπάρχουν ο Ριξ και η Άρσα μπορεί να είμαι μέχρι και αναίσθητος για χρόνια και σε ένα βαθμό να μπορώ να ακούσω αυτά που γίνονται γύρω τους. Ωστόσο δεν είναι αυτό το θέμα. Ο λόγος που μοιάζουμε τόσο πολύ είναι επειδή είμαστε το ίδιο άτομο, με διαφορά μερικών χρονών δηλαδή... Ο Ριξ είναι η προσωποποιημένη μορφή της ψυχής μου και διαθέτει τις ίδιες ικανότητες με εμένα αλλά καμία ανάμνηση για να τις στηρίξει, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να τις χρησιμοποιήσει με την θέληση του και χωρίς να εξαντληθεί". Όση ώρα μιλούσα ο Ριξ δεν είχε πάρει ανάσα. Ήμουν σίγουρος πως ακόμα και τώρα προσπαθούσε να μην αποδεχτεί την ομοιότητα μας και τα λεγόμενα μου αλλά δεν μπορούσε.