Διχασμένος (Ο Μαύρος Λύκος Βιβλίο 2) Now Completed

Το Τίμημα Της Επιστροφής

__________________________ Άρσα _____________________

"Μπορείς να σταματήσεις να με ακολουθείς τώρα. Κρυφά τουλάχιστον". Γύρισα πίσω και σταμάτησα για να κοιτάξω το δέντρο πίσω από το οποίο είχε μόλις κρυφτεί ο Άλεξ. Το ήξερα ότι με ακολουθούσε από την στιγμή που υποτίθεται ότι με άφησε να γυρίσω πίσω.

Διστακτικά ο Άλεξ βγήκε πίσω από το δέντρο φορώντας ακόμα μόνο το παντελόνι που είχε φτιάξει και έπιασε το σβέρκο του σε μια αμήχανη στιγμή. "Πίστεψε με δεν είναι αυτό που νομίζεις".

"Μην ανησυχείς ξέρω ότι δεν με ακολουθείς για να βρεις τον Κρις. Αν ήταν αυτός ο σκοπός σου δεν θα με άφηνες να σε καταλάβω. Αλλά πες μου γιατί".

Δεν μίλησε. Παρόλα αυτά άρχισε να τρίβει το σβέρκο του και ζύγιζε την απόφαση στο κεφάλι του. Να μου πει ή να μην μου πει; Αυτό ήταν το ερώτημα σε μια τέτοια στιγμή.

"Πράγματι δεν σε ακολουθώ για να τον βρω, ξέρω ήδη που είναι. Ο πατέρας μας τον έχει βρει και απλά περιμένει να πάμε όλοι. Σε ακολούθησα γιατί δεν ξέρω ακόμα αν θέλεις να ξαναγίνεις κομμάτι του ή όχι". Κατέβασε το κεφάλι του στο έδαφος και έσφιξε τα χέρια του σε γροθιές λες και θα είχε κανένα νόημα αυτό. Ήταν δική μου επιλογή το τι θα έκανα.

"Ξέρεις όλες αυτές τις ώρες που με ακολουθούσες, κατάφερα να σκεφτώ και να καταλάβω τι πρέπει να κάνω. Πρέπει να γυρίσω εκεί που ανήκω, ακόμα και αν πρέπει να χάσω την ζωή που πήρα καταλάθος". Γύρισα ξανά μπροστά και κοίταξα τον ουρανό. Δεν έβρεχε άλλο αλλά ο ουρανός δεν είχε καθαρίσει ακόμα. Βασικά έχω να δω τον ήλιο χωρίς τα μαύρα σύννεφα εδώ και σχεδόν δύο μήνες, σχεδόν έχω ξεχάσει πως έμοιαζε και την αίσθηση της θερμότητα του.

"Οπότε σκοπεύεις να γυρίσεις πίσω και να ξαναγίνεις η καρδιά του; Ξέρεις ποιες θα είναι οι συνέπειες έτσι";

"Φυσικά ξέρω τις συνέπειες, θα πάψω να υπάρχω". Τον άκουσα να κουνάει αρνητικά το κεφάλι του και γύρισα να τον κοιτάξω μπερδεμένη όπως ήμουν.

"Δεν θα σου συμβεί μόνο αυτό. Η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο θλιβερή από αυτό. Όπως ξέρεις είσαι μόνο ένα κομμάτι από ένα άτομο. Αρχικά δεν είχες σώμα, ούτε ψυχή για να αποκαλείσαι άτομο, τώρα όμως έχεις δημιουργήσει υποκατάστατα για αυτά τα στοιχεία και έχεις γίνει ένας σχετικά ολόκληρος άνθρωπος. Όμως δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι θα παλεύεις τόσο πολύ για να γίνεις το δικό σου άτομο όταν μου είπε ο Μάρκους για σένα". Αυτό δεν ήταν τίποτα καινούριο, προς το παρόν μου έλεγε αυτά που ήδη ήξερα από μόνη μου. Αν δεν είχε κανέναν σοβαρό λόγο για αυτήν την συζήτηση τότε δεν άξιζε τον κόπο να τον ακούω. Όχι ότι θα άλλαζα γνώμη ότι και να μου έλεγε. Είχα ήδη πάρει την απόφαση μου και δεν θα την άλλαζα τώρα.