Διχασμένος (Ο Μαύρος Λύκος Βιβλίο 2) Now Completed

Ασημένια Ελπίδα

___________________________ Άρσα ______________________

"Ώστε είναι αυτός ο διάσημος μαύρος λύκος της ιστορίας που πάντα πίστευαν πως ήταν κακός Ε; Θα περίμενε κανείς πως ένας λύκος με μαύρο τρίχωμα θα είχε και μαύρα μαλλιά, όχι ασημένια". Αφού κατέρρευσε το άτομο που θα συναντούσα πριν από τρεις ημέρες, ακόμα και από εκείνη τη στιγμή, ήξερα πως εγώ και αυτός ο άντρας είχαμε συναντηθεί ξανά. Μέσα μου ήξερα πως είχαμε ένα αρκετά συνδεδεμένο παρελθόν αλλά ακόμα δεν μπορούσα να θυμηθώ τίποτα πριν από δύο χρόνια.

"Έτσι φαίνεται. Πρέπει να παραδεχτείς πως υπάρχει τεράστια ειρωνεία σε με βάση τα μαλλιά και το όνομα του πάντως". Αυτός ο άντρας που με είχε συστήσει ο Κέβιν, ο Σκοτ είχε αποδειχθεί πως ήταν εξαιρετικά φιλικός και γενναιόδωρος, και νοιαζόταν για τους άλλους ακόμα και αν δεν ήξερε καν ποιος ήταν αυτός για τον οποίο νοιαζόταν. Κατά κάποιον τρόπο μου θύμιζε κάποιον που ξέρω αλλά δεν θυμάμαι ποιον.

"Και το όνομα του είναι Κρις έτσι; Σίγουρα δεν περίμενα να καταλήξει έτσι η πρώτη άκρη που θα έβρισκα στο παρελθόν μου".

"Είσαι σίγουρη πως εσείς οι δύο έχετε ξανασυναντηθεί; Θα μπορούσε απλά να είναι μια υπόθεση που δεν θα πιάσει τόπο"; Η ερώτηση του ήταν βάσιμη πέρα από κάθε φαντασία. Σίγουρα δεν ήμουν σίγουρη αν όλα αυτά ήταν μέσα από την φαντασία μου ή αν ήταν αλήθεια, πόσο μάλλον αν το ένστικτο μου μου έλεγε να περιμένω εδώ και να δοκιμάσω την τύχη μου ή να φύγω μακριά λες και αυτός ο άντρας με κυνηγούσε για να με σκοτώσει. Το μόνο που είχα ήταν μια ανάμνηση να με καθοδηγεί προς μια κατεύθυνση, το γεγονός πως εγώ και αυτός είχαμε συναντηθεί στο παρελθόν, και μάλιστα πρέπει να ήταν σημαντικό γεγονός.

Η ίδια η ανάμνηση δεν ήταν πολύ καθαρή ή συγκεκριμένη αλλά δεν μπορούσα να την αρνηθώ ούτε και να αμφισβητήσω το ένστικτο μου. Θυμάμαι μια νύχτα κάπου σε ένα πάρκινγκ. Να είμαι σχεδόν λιπόθυμη από την κούραση και τα τραύματα, βασικά δεν ήταν τίποτα από τα δύο, ήταν η ζέστη και ο θόρυβος μιας έκρηξης που με είχαν σοκάρει. Όμως δεν είχα πάθει τίποτα, χάρη σε εκείνον. Ένας άντρας γύρισε πίσω για να με μαζέψει σε ένα κουβάρι και να βάλει το σώμα του πάνω από το δικό μου σαν μια κουβέρτα προστατεύοντας με από την φωτιά, τις πέτρες και την σκόνη που δημιούργησε η έκρηξη. Θυμάμαι πως μετά από αυτό ο ίδιος ήταν σε απαίσια κατάσταση αλλά μπροστά στα μάτια μου θεραπεύτηκε μέσα σε δευτερόλεπτα και με σήκωσε στα χέρια του για να με μεταφέρει σε ασφαλές μέρος. Θυμάμαι πως οι φλόγες που έκαιγαν ακόμα γύρω μας έκαναν το πρόσωπο του να μπάζει με επαγγελματική φωτογραφία και τα κατάμαυρα μαλλιά του έκαναν αντίθεση στο φως που έπεφτε πάνω του φωτίζοντας όλους τους καλογυμνασμένους του μύες πάνω στους οποίους ακουμπούσα. Θυμάμαι πως μου έδειξε πως υπάρχει ελπίδα ακόμα και στις πιο αβέβαιες καταστάσεις, μια ελπίδα που ποτέ δεν θα ξεχάσω τώρα που την θυμήθηκα.