Διχασμένος (Ο Μαύρος Λύκος Βιβλίο 2) Now Completed

Τυφλή Δυσπιστία

"Συνέρχεται".

"Τόσο νωρίς αποκλείεται... Αυτός ο άνθρωπος θέλει σίγουρα να πεθάνει. Από την άλλη θα είχε πεθάνει ήδη τρεις φορές κανονικά οπότε δεν με εκπλήσσει και πολύ". Άκουγα τις φωνές της Άμπερ και της Άρσα αρκετά κοντά μου, τόσο που θα νόμιζα πως ήταν ακριβώς δίπλα μου. Σιγά σιγά άρχισα να αποκτώ αρκετή δύναμη για να κουνηθώ και μετά από όλη αυτή τη μάχη που κουνιόταν το σώμα μου και δεν το κουνούσα εγώ μου φαινόταν κάπως παράξενο.

Σηκώθηκα αργά καθισμένος στο κρεβάτι που με είχαν κουβαλήσει ξανά και έπιασα το κεφάλι μου που κόντευε να σπάσει. Αμέσως ένιωσα τους επιδέσμους που κάλυπταν τα μάτια μου και σταδιακά αντιλήφθηκα και αυτούς σε όλο μου το σώμα ειδικά για την πλάτη μου. Ξαφνικά όσοι επίδεσμοι κάλυπταν το σώμα μου πήραν φωτιά και έγιναν καπνός χωρίς να αφήσουν κανένα ίχνος στάχτη ή μυρωδιάς.

"Θα μπορούσες να με είχες αφήσει να τους βγάλω εγώ και μετά να αποφασίσω αν τους χρειάζεσαι ξέρεις. Αν είχαν ανοίξει οι πληγές σου τι θα έκανες που ήταν αρκετά βαθιές ακόμα και για εσένα"; Η φωνή της Άμπερ ήταν ξαφνιασμένη μπορούσα να διακρίνω την ενόχληση μέσα της αλλά κάτι μου έλεγε πως δεν την ένοιαζε τόσο που έκαψα τους επιδέσμους, αλλά το γεγονός ότι ήμουν τόσο απερίσκεπτος. Εξάλλου δεν ήθελα να τους κάψω ακόμα ήταν αντανακλαστικό.

"Αν είχαν ανοίξει οι φλόγες θα τις είχαν καυτηριάσει. Και δεν ήταν και τόσο βαθιές ώστε να μείνουν ανοιχτές".

"Πως το ξέρεις ήσουν αναίσθητος". Η Άρσα ήταν τόσο δύσπιστη με αυτά που έλεγα που ήταν σίγουρο πως θα με έβριζε αν δεν έπαιρνε μια ικανοποιητική απάντηση.

"Το ξέρω γιατί τις νιώθω μία μία καθώς τα θραύσματα έμπαιναν μέσα μου. Και ειδικά αυτά στα μάτια μου. Είναι όλοι καλά; Βασικά άκυρο. Σκότωσα κανέναν από εδώ";

"Όχι. Χάρη σε εσάς τους τρεις όλοι όσοι κατάφεραν να αντέξουν μέχρι να εμφανιστεί η Άρσα είναι ακόμα ζωντανοί και μετά από αυτό δεν είχαν χρόνο να σκοτώσουν κανέναν άλλον. Τι ήταν όλα αυτά όμως. Πρώτα η Άρσα κάνει κεραυνούς να πέσουν, μετά ο Ριξ εμφανίζει ένα κατάνα μέσα από τις φλόγες και μετά εσύ εμφανίζεσαι με μαύρο δέρμα και καπνούς να βγαίνουν από το σώμα σου, με ολόχρυσα μάτια, τυλίγεις τα πάντα σε γαλάζιες φλόγες χωρίς να κάψεις τίποτα, εμφανίσεις το ίδιο κατάνα που μετά το χωρίζεις στα δύο, σκοτώνεις όσους είχαν μείνει και μετά δέχεσαι το χτύπημα από τρεις εκρήξεις στην πλάτη σου και μια ακόμα που φτάνει μέχρι και τα μάτια σου, ένας θεός ξέρει πως δεν έφτασαν τα θραύσματα μέχρι τον εγκέφαλο σου και τώρα τρεις μέρες μετά είσαι ολοκαίνουριος". Μπορούσα να ακούσω την φωνή της Άμπερ και τα βήματα της να πηγαινοέρχονται όλη την ώρα σε ένα σημείο μπροστά μου αλλά με τους επιδέσμους δεν μπορούσα να δω την έκφραση της καθώς παραμιλούσε έτοιμη να πάθει υστερία. Ήξερα όμως πολύ καλά πως ακόμα και χωρίς τους επιδέσμους στα μάτια μου δεν θα μπορούσα να την δω, και φυσικά όλοι το ξέρανε αυτό.