To the Moon and Back °[KathNiel] ✓COMPLETE

Quaker 35

I'm spending my last day in school today. Mama promised to settle everything with the school for me. After our conversation last two days, ngayon lang ako bumalik sa academy.

I talked to my friends and told them everything honestly including the plans I have in mind.

Just as they started crying, dumating si DJ.

"Nakausap ko si tita. Why are you leaving?"

Tiningnan ko sina Myles. They nodded and left.

"I waited for you. I thought you were coming over. Bakit hindi ka dumating? Tapos malalaman ko nalang na aalis ka." there's a pang of pain in his voice. His eyes are pierced to mine. They're questioning me.

"Bakit ka aalis? Bakit ka---"Hindi ko na siya hinayaang tapusin ang sasabihin niya. Niyakap ko siya ng mahigpit. Just as my arms tightens around him, my heart tightened and strained too. Sumikip yong dibdib ko.

Hindi ko siya naisip nang magdesisyon akong umalis. Si Yves lang yong sumagi sa isip ko no'n. Dahil kailangan ko siyang puntahan. Kailangan niya ako.

I really didn't foresee this coming. Hindi ako nakapaghanda. His hand dabbed through my hair. He kissed me on top of my head.

"I was anticipating all these. I prepared for this day. But it's harder than I thought. Ang hirap pala. Ang hirap, Chandria."

Oh! I never thought I'm going to miss him uttering my name. Siya lang 'yong bumibigkas ng pangalan ko ng sobrang delicate sa tenga. Tinatawag lang ako madalas ng Chandria kapag nagagalit sila sa'kin maliban sa kanya at kay papa.

"Sana pala..."pumiyok siya at saka hinagkan ulit ako sa ulo. "Sana pala... hindi ako nagpadala sa takot. Sana... habang nandito ka no'n, sinulit ko na. Akala ko kasi kapag ilalayo ko ang sarili ko sa'yo, it won't be so hard at all to face this day. Pero mas lalong humirap. Dahil buong buhay kong pagsisisihan ang mga panahong sinayang ko habang nandito ka pa."

Humigpit 'yong yakap niya.

"DJ."

"Please. Don't go. Let's stay this way for one last moment."

I can feel his tears on my skin. I wear a sleeveless top kaya diretsong pumatak yong luha niya sa likod ko.

"Shall we have a ride back at EK. Just this once?"I slowly asked.

Without hesitation, he took my hand and led me to his car. Tinulungan sila ni mama na maibalik sa kanila 'yong property nila na inagaw namin no'n. He was able to restore his favorite car as well.

Nakasalubong namin si Julia at Diego. We both came to a halt.

"I heard you're leaving."Julia said in a hoarse voice. "I'm sorry---"

"No. It's I who owe you an apology. I'm sorry."

Lumapit siya para yakapin ako.

---

Dumaan muna kami sa ice cream parlor saka pumunta sa EK. Inorder niya halos lahat ng flavor. Habang pinapanood ko siya, lalong sumisikip 'yong dibdib ko.

"Naalala ko pa no'ng una tayong magpunta sa mall. Ninakawan mo 'ko non kaya inorder ko na lahat para sayo."pabirong saad niya.

Naalala ko nga 'yon. Galit na galit ako sa kanya no'n kaya gusto ko siyang pahirapan. Pero nang makita ko 'yong mag-ama na kumain ng ice cream, naalala ko si papa. Namiss ko siya. Namiss kong kumain ng ice cream. Kaya't isinantabi ko muna ang lahat ng galit ko sa pamilya niya at kay papa.

"Yey! Thank you."I cheerfully yelped.

Ang hirap magpanggap na masaya kapag nasasaktan ka.

"Shall we start assaulting them before they melt?"