Zoraki Bir Ask (Tamamlandi)

Arayis

Bu bölüm biraz kisa oldu ama diger bölüm daha uzun olacak iyi okumalar arkadaslar...

-SELIM-

Deli gibi pisman oldum ama bunu düzeltmek icin ne yapabilecegim hakkinda en ufak bir fikrim yok...

Tam 4 ay boyunca ona Idil'i öldürmek zorunda kaldigi o lanet videoyu herseferinde izlettim. Üstelik karanlik ve soguk bir odada...Ona bu ani bu aciyi nasil defalarca yasatabildim hala inanamiyorum...Icimde büyük bir bosluk, bir agirlik var ve o boslukta hep ayni sey yankilaniyor..."Eylül'ü kaybettin" diye haykiriyor bir ses bana "umut yok" yok diyor. Icimi acitiyor, ruhumu kanatiyor ve ben caresizce boyun egiyorum.

Son sürat havaalnina gittim bilet kayitlarindan Eylül'ün gercekten de Isvicre'ye gittigini ögrendim ve bende oraya bir bilet aldim. Nereye gider orda ne yapar bilmiyorum ama ne olursa olsun onu bulmak zorundayim...

-EYLÜL-

Yine derin düsüncelere daldim....fazlasiyla degismistim...Eskiden kendime sürekli söyledigim o sözler dudaklarimdan kaybolali cok uzun zaman oldu. Eski Eylül ile beraber kaybettiklerimin arasina karistilar....Degistim artik cok degistim....icimde benden geriye ne kaldi bilmiyorum ama bildigim tek sey elimde bana ait olan son seyi de kaybebetmemek icin ne yapmam gerektigi....Gurur artik umrumda degil...mutlu degilim, üzgün degilim, hatta kizgin bile degilim...bombos kaldi icim...bunu elimdeki o adama ait resime bakarak daha iyi anliyorum....Bir amacim vardi belki acimazca ama buna mecburdum ve yine her zaman oldugu gibi Selim'i görmek bana iyi gelmemisti....O gece bana yaptiklari hic gözümün gitmedi......Ama yinede bir mecburiyetim vardi...

Bundan 5 yil önce, Demir ve beni hastanede yanlis anlayip bara giitigi gece, hayatimin en büyük kabusunu yasadim...Kocam beni tanimadigi halde beni baskasi sanarak öfkesini benden cikardi...Sirf bu yüzden bile onu affedemem...Bazen düsünüyorum Selim o gece barda yattigi o AIDS dövmesi olan kizin ben oldugumu bilse ne yapardi acaba?....Evet o kadin bendim ve o dövmeyi ben yaptirmistim...defalarca bana tecavüz etmeye calisan insanlarin saldirisina ugrayinca 16 yasindayken öyle bir dövme yaptirmistim...Karsimdaki adamlari vazgecirmek icin cok da isime yariyordu...Zaten Selim ile sürekli karanlik ortamda birlikte olmamizin sebebi de buydu...o dövmeyi görmesini istemedigim icindi hersey...cünkü eger onu görürse herseyi aciklamak zorunda kalacaktim...ama yinede bana ihanet etmisti...O kzin ben oldugumu bilmeden onunla yatti...cünkü beni aldatmaya karar vermisti ve gözümün önünde bir kizla öpüstü...beni aldatmak istedi...zaten bu da aldatmak sayiliyordu...O gece Alev ile yatmadigini biliyordum basindan beri ama farketmezdi...Aldatmak icin birlikte olmak gerekmezdi. O kadin benim odama girdi ve Selim onu bizim yatagimiza yatirip öptü...Aldatmak istedi ve muhtelemen de eger hatirlamasaydi o dövmeyi hatirlamasaydi da fiziki olarak da aldatacakti!

Aldatmak sadece dokunmayla olmuyor...düsünmek bile yeterliydi aslinda....Cünkü o zaten beni bunu düsünerek kafasinda defalarca aldatti....bardaki ben bile olsam tanimadigi biri oldugu düsündügü icin o kafasindaki kisiyle beraber olurken amaci sadece bana ihanet etmekti...o kizi evi getirp karsimda öptükten sonra odamiza gönderirken de öyle....o beni zaten defalarca kez aldatti...Akli beni aldatti...kalbi beni aldatti....ruhu beni aldatti....dudaklari beni aldatti...elleri beni aldatti...bedeni aldatmasa kac yazar?....Iste bu yüzden yillardir hep kendime bunu söylüyorum "artik bizden ne köy olur ne de kasaba!"...Demir ve Idil ile bizim aramizdaki fark da bu iste...onlarin asklari birbirine ihanet etmedi sadece bedenleri buna mecbur birakildi...Idil o adamlarla isteyerek birlikte olmazken bu zorla olurken o bunu yapmak istedi...insani insan yapan sey herkesin disardan gördügü bu et parcasi degil degil...akil beden ruh kalp...bunlar insani insan yapan seyler...Bu yüzden icimden son kez haykiriyorum sana "senin askin güvenilmez Selim.."

Ucaktan indikten sonra soguk havayi icime cektim ve otele dogru gittim...Sadece bir gece kalacaktim sonra tekrar ait oldugum yere dönecektim...Artik hamileydim ve durma vaktim gelmisti...Istanbul'a dönerkenki o büyük amacimi gerceklestirmistim.... ama ayni zamanda yine o ayni cehennemi yasamistim....Eski kabuslar yakami birakali cok olmustu belki ama...o zamanlarki cöküsü hicbir zaman yasamamistim ama buna ragmen tek tesellim bana saldiran kisinin Selim olmasiydi....Ne ironik ama....