Hayatımın macerası Sakura çiçekleri ile başladı. Ne kadar ironiktir ki adım da Sakura...
Konaha lisesinde Uchiha'lardan bir kişiyi görmem ile her şey değişti.
Kim bilebilirdi ki? Bu kişinin Konaha'ya bir casus olarak girebileceğini...
Ve gine kim bi...
Ah tanrım! Nasıl olurda bir öğrencinin yumruğu ile bir oda çökerdi. Tamam kabul... Bu ülkenin prensiydim ve ülkem de zengindi ama her gün farklı bir yer yıkılıyordu. Odayı çökerten öğrencide de en düşük sınıfta idi. Bunun güçsüz olması gerekmiyor muydu?
Hemen odanın ne kadar kötü olduğunu bakmaya gidiyordum. Hem söyleniyordum, hem de yürüyordum. Yanından geçtiklerim başlarını hafif bir şekilde eğiyordu. Bu aslında hoşuma gidiyordu.
Odaya vardığımda ağzım bir karış açık kaldı. Oda bildiğin boş depoya kadar çökmüştü.
Herhalde burada bir çeşit ders işlemişlerdi. Hemen en zayıf olan sınıfa doğru yürümeye başladım. Öğretmenlerinin ismi Hak idi. Geçen gün Sakura ile savaşan öğretmendi. Anlamıyordum ki! O bir öğretmen ve herkesin önünde bir öğrenciye yenilmesi fazla kötü durmuştu ve akadaminin adını zedelemişti.
Aslında ben gelmesem Hak son darbeyi vurunca, belki de Sakura kaybedecekti? Kim bilir? 11880 bilir. İçimden yaptığım bu iğrenç espriden iğrenirken yüzümü buruşturdum.
Zayıf olan sınıfın kapısını aralamıştım ki Sakura'nın tüm öğrencileri iyileştirdiğini gördüm. Çakrası yeter miydi ki? Sormam hata yetmezdi. Ben bu hemşireyi otursun diye barındırmıyordum. Ah!
Tüm herkes bittiğinde Sakura ayağa kalkmaya çalıştı ve bir şeyler mırıkdandı. Ne dediğini duymadım ama gözleri kapanınca bayıldığını anladım.
Hemen saklandığım yerden çıktım ve Sakura'yı kucakladım. Hak: "Pren!" Ben: "Bir daha asla ama asla öğrencileri tehlikeye atıcak hiç bir şey yapmayacaksın. Aksi halde bir daha bu ülkeye adım dahi atamazsın!" Hak: "Emredersiniz prensim!"
İyi olmuştu bu... Hak da zaten gözümden düşmüştü. Bir daha böyle bir şey yaparsa onu bu ülkeye adım dahi attırmazdım.
Sakura'ya baktığımda benim kollarımda iyice mayışmış olduğunu gördüm. Sanki bayılmamıştı da uyumuştu.
Bana iyice sokulunca yüzüm kızardı. Yüzünü de iyice göğüsüme gömünce Sakura'ya bakmayı kestim.
Koridorda hızla yürürken herkes bana şaşırmış bir şekilde bakıyordu ama eğilmeyi de ihmal etmiyorlardı. Açıkcası şu anda nasıl baktıkları umrumda değildi.
Odamın önüne geldiğimde, ellerim doluyken yani ellerimde Sakura varken ve kollarımda(!) kapıyı nasıl açağımı düşünmeye başladım. İlk olarak dirseğim ile açmaya denedim ama olmadı. Sırtım ile denedim ama gine olmadı.
Tanrı Aşkına! Ben ne yapıyordum! Ben prenstim! Kapıyı tekme atarak kırdım ve içeriye girdim. Sakura'ya baktığımda sesten rahatsız olmuştu ve yüzünü buruşturmuştu.
Hemen onu içerideki yatağa yatırdım. İyice kedi gibi duruyordu. Pembe bir kedi...
Bu düşündüğüm şey ile haififten gülümserken masama doğru yürümeye başladım.
Elime belgeleri alıp incelemeye başldım. Cidden bu ülke de daha bir çok sorun vardı.
Sakura'ya baktığımda bir kez daha gülümsedim. Aslında gülümsemeyi seviyordum ama bunu halk içinde yapmazdım.
Saate baktığımda saatin çok geç gördüm. Sakura yatağımı resmen işgal etmişti ama bu günlük bir ayrıcalık yapacaktım.
Tişörtümü çıkardım ve pantolunumu da çıkardım. Kim pijama ile uyuyabilirdi ki!
Hemen Sakura'nın yanına kıvrıldım. Onu kollarımın arasına aldım ve sardım. O da sanki bunu yapmamı bekliyormuş gibi bana iyice sokuldu.
Bunun verdiği huzur ile uykuya daldım.
~~~~~~~~~~
"Sasuke!"
Bu sesi nerde olsa tanırdım. Babam...
Gözlerimi açıp, babama baktığımda cidden çok kötü bir durumda idim. Tişörtüm yoktu. Sadece boxırla idim ve yanımda açık giyinmiş bir kız vardı.
Bu sefer cidden kurtuluşum yoktu!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
