Kötü Aşk

30. Bölüm

Sasuke ile ağacın eşiğinde oturuyordum. Aklıma gelen sorulara mani olamıyordum.
Neden?
Niçin?
Nasıl?
Ne zaman?
Kim?

Sasuke de benim halimden iyice şüphelenmişti. O yüzden bende onunla kalmaya karar verdim.
Gözlerini kapatmıştı.
Ya uyumuştu ya da uyuyor numarası yapıyordu.

Ben de gözlerimi kapattım. Kuş seslerini, başka kuş seslerini, ağaç hışırtılarını dinlemeye başladım.
Sasuke:
"Ne güzel dimi?"
Ben:
"Gerçek huzur burada."

Gözlerimi açtığımda karşımda kraliçe dikiliyordu. Hemen Sasuke'yi dürtüp ayağa kalktım. Sasuke de gözlerini açıp ayağa kalktı.
Kraliçe:
"Sakura benimle gelir misin?"
Ben:
"Tabiki de."

Kraliçe önümden yürümeye başladı. Ben de onun arkasından onu takip etmeye başladım. Beraber saraya girdik.

Merdivenlerden üst kata çıktık. Önünde bir sürü zincir olan bir odanın önünde durduk. Kraliçe cebinden altından yapılma bir anahtar çıkardı.

Anahtarı kilide soktu. 3 kere döndürdü. Bir kaç bir şeyler söyledi, ellerini kilidin üzerinde tuttu.

Kilitten mor mühür yükseldi ve havada parçalandı. Zincirler yere düştü ve az sayılmayacak bir ses çıktı.

Odanın içine girdiğimde burasının bir bebek odası olduğunu anladım. Kilitli olmasına rağmen oda gayet temiz gözüküyordu.
Kraliçe:
"Kızımın odası..."
Ben:
"Gerçekten çok güzelmiş."
Kraliçe:
"Evet. Öyleydi..."

Odanın içinde dolaşmaya başladım. Kraliçe ise bana bakıyordu.

Beşiğe baktım. İçinde pembe sevimli gözüken bir oyuncak ayı vardı.

Ayıyı elime aldım. Ayıyı kokladığımda çilek kokuyordu. Bu kokuyu sevmiştim.

Beşiğin yanındaki komidine baktım. Bir müzik kutusu vardı. Müzik kutusunu çalıştırmaya başladım.

Kafama bir sancı girdi. Acı ile bağırdım.
Gözlerim açıktı ama beynime görüntüler geliyordu.

Küçük kızın odaya girişi, anne diyişi, beşiğe yatışı, ayıcığı kucağına alması, aynada kendine bakması...

Aynada kız kendine bakerken şok oldum. Kız bendim!
Hala beynime görüntüler gelmeye devam ediyordu.

Bir anda gerçeğin farkına vardım. Bunlar sadece görüntü değildi. Anılardı. Benim küçüklük anılarımdı.
Tekrar yaşadığım için hatırlıyordum.

Ağladığımın farkına bile varmadan kraliçeye baktım. O da ağlıyordu.

Ben:
"A-anne!"