Hayatımın macerası Sakura çiçekleri ile başladı. Ne kadar ironiktir ki adım da Sakura...
Konaha lisesinde Uchiha'lardan bir kişiyi görmem ile her şey değişti.
Kim bilebilirdi ki? Bu kişinin Konaha'ya bir casus olarak girebileceğini...
Ve gine kim bi...
Gözlerimi açtığımda beyaz tavan ile bakışıyordum. Nedense hiç kalkasım yoktu ama kalkmak zorundaydım. Kalktığımda, acı gerçek ile karşı karşıya kaldım. Burası benim evim değildi! Üzerimde hala dün giydiğim kıyafetler vardı. Bunun verdiği şok ile ayağa kalktım. Nerdeydim ben? Dün geceyi hatırlamaya çalıştım. Barmenden içki alışım, bilek güreşi sonra Kuroku'nun elini incitişim, iyileştirmem ve sonra da tüm bardaki insanların bir yerlerini iyileştirmem sonra da her şeyin kararması... Tabi ya çakram bittiği için bayılmış olmalıydım.
Yavaş adımlar ile kapıyı araladım ama sadece upuzun bir koridor vardı. Nedense tüm duvarlar beyaz renk idi. Bu içimi açması gerekirken benim midemi bulandırmıştı. Küçüklük anılarım aklıma geliyordu.
Sakura 5 yaşında iken...
Sakura: "Ben o şurubu içmeyeceğim işte!" Anne: "Sakuraaa içmen lazım! Ateşin çok yükseldi. Havale geçireceksin bak!" Sakura: "Geçirirsem geçireyim o beyaz şurubu asla içmeyeceğim. Hem o nasıl bir şurup... Toz ile suyu karıştırınca beyaz şurup oluyor. Hem koklayınca bile midem bulanıyor." Anne: "Sakuraaaa!!!"
Hemen kaçmaya başlamıştı 5 yaşındaki Sakura! Kafasına koymuştu. O şurubu içmeyecekti çünkü hem tadı berbattı hem de kokusu... Kaçıyordu küçük kız ama nereye kadar? En son koridorun sonunda babasına çarpınca yere düştü küçük kız... Ağlamaya başladı ama annesi yaklaşıyordu ve babası da ona eğilmiş, onu kucağına alıp, zorla şurubu içireceklerdi. Küçük kız başına gelenleri önceden bildiği için babasının bacaklarının arasından kaçtı. Hemen kendi odasına girip saklandı.
Gardırobun içine saklanmıştı küçük kız çünkü geçen sefer yatağın altına girdiğinde onu bulmuşlardı ve zorla içirmişlerdi.
Annesi ve babası aynı anda odaya girdi. Küçük kız ses çıkarmamaya özen göstererek, gardırobun deliğinden bakmaya başladı. İçinden de yalvarıyordu. Umarım bulamazlar diye...
Bir anda kızın saklandığı yerin kapısı açıldı ve Sakura başına gelecekleri anladığı için acı acı bağırmaya başladı. Babası onu tutuyor. Annesi ise zorla içiriyordu. Kusmamak için kendini zor tutuyodu 5 yaşındaki Sakura...
Şimdi
Şimdi düşününce gerçekten tadı iğrençti. Sanki hala ağzımda tadı vardı. Iyyy!
Yürümeye devam ettim ama görünüşe göre kimse yoktu. Koridorun sonuna geldiğimde merdiven gördüm ve inmeye başladım. Demek ki iki katlı bir ev idi. Aşağıdan tıkırtı sesleri geliyordu. Mutfak olduğunu düşündüğüm yere girince Kuroku ile göz göze geldik. Kuroku: "Uyanmışsın!" Ben: "Evet uyandım da ben nerdeyim?" Kuroku: "Benim evim burası... Dün gece sen 'beni tut' demiştin. Bende seni tuttum ama ev adresini bilmiyordum. O yüzdem mecburen kendi evime getirdim." Ben: "Tamam da burası neresi?" Kuroku: "Konaha değil. Burası İnfighare..." Ben: "İnfighare de neresi?" Kuroku: "Sadece büyücülerin girebileceği bir ülke istersen seni Konaha'ya götüreyim." Ben: "Sadece büyücüler girebiliyorsa ben nasıl girdim?" Kuroku: "Demek ki içinde büyü potansiyeli varmış." Ben: "İmkansız! Ben ninjayım!" Kuroku: "Dur bir dakika! Sen ninja mısın?" Ben: "Evet!" Kuroku: "Büyücüler ile ninjalar düşmandır. Sen nasıl olabilirsin? Sen nesin?" Ben: "Ben nerden bileyim?" Kuroku: "Offf sadece barda tanıştık tanrı aşkına!" Ben: "Biliyorum. Bir an önce burdan çıkmalıyım ve Konaha'ya gitmeliyim." Kuroku: "Gidemezsin..." Ben: "Neden?" Kuroku: "Çünkü sen bir ninjasın!" Ben: "Ne var bunda? Büyücü potansiyeli taşıyorum ama..." Kuroku: "Bak anlamıyorsun! Biz büyü yapamayanlara 'Gai' deriz. Gai'ler bu ülkeye girdiği anda ya ölür ya da içlerindeki güçleri hayat boyu emilir. Devam edemeyenler de ölür." Ben: "Bak ben de büyücü potansiyeli var. Çıkarken kandıramayaz mıyız?" Kuroku: "Büyü biliyor musun?" Ben: "Hayırr..." Kuroku: "O zaman?" Ben: "Çıkmak için illa büyü öğrenmem gerekiyorsa öğret bana!" Kuroku: "Bak ben büyücü değilim ama burada büyücü okulu var. Oraya girip, hem kendini güçlendirebilirsin, hem de çıkış yolun olur. Orada bende okuyorum." Ben: "Ama bu çok uzun sürer. Bende Konaha'da eğitim görüyorum. Onlara haber vermem gerek!" Kuroku: "Haber için büyülü araçları kullanabilirsin." Ben: "Tamam o zaman nerde o büyülü araç?" Kuroku: "Bende yok ama okulda vardır. Kesinlikle! Okulda altı sınıf var. Güçlere göre... Ben dördüncü sınıftayım. Eğer üçüncü sınıf ve üstü isen sana büyülü araç verirler ve bunu sen seçersin." Ben: "Tamam! Hadi okula kayıt olmaya gidelim." Kuroku: "Sen sadece beni takip et ve hiç bir şey deme ve ne olursa olsun ninja olduğunu belli etme! Çakra kullanma anında öldürürler seni! Şu insan üstü gücünü de kullanma gene ninja olduğunu anlarlar." Ben: "Tamam!"
Hadi bakalım büyücülük okulumu neyse adı işte sana geliyorum ve ne olursa olsun mezun olacağım. Güçlü olacağım ve İtachi'yi kurtaracağım!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
