Probitas | jicheol & meanie•

57 [special .8]

hi hello hey!!!! simula na naman ng katamaran ko at pagka-walang kwenta ng isip at puso ko.

this will still be in continuous numbering. nilagyan ko lang non (spade, epilogue, ii.) to indicate na simula na 'to nung second season.

. . .

all mysteries untold and all questions you want answered will be revealed in this season.

. . .

contains harshness (nt rlly) again bcus im sadistic. heuhuheu. saka may mga clues na naman na nasa part 1. harthaRt poh Gueis.

---

"SEUNGCHEOL, wake up."

The young man stirred upon hearing a familiar voice. Pero nang magising siya, wala namang ibang tao sa kwarto niya kundi siya lamang.

This wasn't his house, though.

Where the heck is he?

"Tsk. Ang sakit ng ulo ko, shit." His hands went straight up his creased forehead. "Tangina ayaw mawala." He tried sitting up straight bago niya ipinikit ang mga mata at sinubukang palinawin ang nanlalabo niyang paningin.

Nang luminaw na ito, bigla namang may kumatok sa pintuan. Which made him surprised. Diyahe kasi hindi siya makaalala. Napasobra siguro ang pag-inom niya kagabi. Mukhang nasa ibang bahay pa siya.

"Seungcheol, gising ka na?" It was Jeonghan's voice.

Tanga, oo nga pala. Siya nga pala ang kasama ni Seungcheol kagabi. Siya na rin siguro nag-uwi sa kanya. Pero hindi naman ganito ang bahay ni Jeonghan diba? Sa dorm ata nananatili 'yun eh.

"Seungcheol?" Muling pagtawag ni Jeonghan sa pangalan niya. So he answered, "Oo gising na ako."

Agad na binuksan ni Jeonghan ang pintuan, may dala-dala pa itong tubig at aspirin. Pati isang cup ng gatas.

"Oh, gamot sa hangover." Nilapag nito ang tray sa maliit na table na katabi ng kama.

"Thanks," Nahihiya niyang sambit. Ilang beses na rin siyang sinasalba ng bestfriend niya kapag naglalasing. "Ikaw? Hindi ba sumakit ulo mo? Uminom ka din kagabi ah?" Seungcheol mentally cursed upon remembering the reason why he had to go out and drink.

"Maayos na ako. Kakaunti lang din naman ang nainom ko." sagot nito bago umupo sa tabi niya. "Can you still remember everything?"

Hesitantly, he nodded. He knew what his best friend meant by that.

"Oh edi walang bisa 'yang pag-inom mo. Naaalala mo pa rin. Binawasan mo lang ang capacity ng liver mo na tumagal pa ng ilang taon." Pangangaral nito sa nakakatanda.

"Oo na, oo na. Tsk." Nabatukan naman agad siya ni Jeonghan.

"Aray ko! Masaket 'yon ha."