I.M.A.G.I.N.E.

WELKOM BIJ DE FAM

Dit.

Is.

Bob.

YO MENSEN. Kijk ik wilde jullie leren kennis maken met Bob (ik heb echt geen idee of ik al over hem verteld hebt maar idc). Bob is nu 2 maanden ofzo en hij is de zoon van Fee en het broertje van Poppie. Alle kittens die ik in het hoofdstuk Miauw heb laten zien, zijn weg. Tja, behalve Bob. Mijn vader wilde Bob dus echt NIET. Maar toen kwam Zoë aanzetten met: BOB BLIJFT!
En ja, mijn vader kon het niet tegen mij opnemen. En mijn moeder stond ook nog eens achter mij. Bob is alleen echt facking speels, wat logisch is want hij is een kitten, maar hij kan ook knuffelen. ALS HIJ WILT. Bijvoorbeeld Poppie, was zo'n schuw beest. Ze wilde nooit knuffelen en knorde nauwelijks en nu is het, het liefste beest ooit. Ze laat je niet meer met rust en slaat echt door met het knuffelen. Ook kan ik gesprekken met haar houden die ik GE-WEL-DIG vindt. Dan praat ik tegen haar en dan miauwt ze telkens terug. Ik doe dat serieus elke dag met haar, want ze houdt alleen een gesprek met mij. Ook fee kan een aardig gesprek houden.

Maar, dus dit is Bob. Mijn vierde kat. En we hebben alle vier onze katten vanwege mij. We begonnen met Evi, want ik was verdrietig vanwege de dood van onze vorige kat (ik heb een betere band met dieren dan met mensen). Daarna namen we Fee en zonder Evi hadden we Fee nooit genomen. En Fee kreeg toen een nestje en ik vond Poppie vanaf het begin mooi en wilde haar hebben. Mijn vader wilde Poppie ook hebben, want ze dachten dat Poppie een mogooltje was. Dat is ze eigenlijk ook best wel (nee hoor. Niet echt) want, ze is letterlijk gestoord. Soms doet ze dingen en dan denk je: WTF POPPIE! En ik overtuigde mijn vader om Bonte nemen. OOK heb ik de namen Evi, Fee en Bob (zoek op Bob de straatkat. Lol) bedacht. Poppie had mijn vader bedacht. Dus ja. IK BEN DE KATTENFLUISTERAAR HIER. Ik moet ze altijd binnenhalen omdat ze beter naar mij luisteren *trots gezicht*. Maar ja. DOEI. 

EN ZEG FF: WELKOM BOB!