Mijn lieve, vette baby

20 6 13
                                    

Iedereen kan wel raden waar dit over gaat. Bob. Mijn lieve obesikat. Jammer genoeg, heb ik geen goed nieuws.

Mijn lieve Bob is dood.

Afgelopen avond is hij door mijn buurvrouw in onze tuin gevonden. Met zijn neus naar het gat dat in ons hek zit, zodat de katten erin en eruit kunnen, lag hij in onze tuin. Hij stond waarschijnlijk net op het punt om naar buiten te gaan, toen zijn lichaam het heeft opgegeven.

We weten niet waaraan hij is overleden. Zijn gewicht, een hartprobleem, vergiftiging, botulisme of misschien is hij wel aangereden.

Wat we wel weten is dat hij er perfect normaal uit zag toen we afgelopen maandag ochtend de auto instapten en op vakantie gingen.

Hij was de laatste kat van onze katten waar ik een kopje van heb gehad en die ik een lief aaitje heb gegeven over zijn bolletje. Ik ben blij dat ik tenminste een soort van afscheid heb genomen, ook al heb ik gedacht dat ik hem aanstaande vrijdag weer zou zien.

Ik was verschrikkelijk vrolijk een uurtje geleden, maar nu ben ik echt een wrak.

Hij was onze enige kater van onze vier katten en hij was echt een goedzak. Hij vond iedereen lief. De rest van de katten zijn mijn katten, maar Bob was al onze kat. Hij vond mijn moeder, mijn vader en zelfs mijn broertje lief. Voor vreemden was hij bang, maar zodra hij ze leerde kennen vond hij de vreemden ook wel lief.

Eén van de ergste dingen ervan, vind ik nog wel dat hij nog geen eens 2 was. Hij zou deze september 2 zijn geworden. Ik was nog wel teleurgesteld dat hij niet meet mijn lieve, vette baby zou zijn, omdat hij in kattenjaren ouder dan mij zou zijn geweest.

Nu wens ik dat hij tenminste de 2 zou hebben gehaald.

We wisten dat hij niet zo lang zou leven, omdat hij zo dik was. Maar wij hadden ook weer niet verwacht dat zijn mooie leventje zo snel voorbij zou zijn geweest. Ik hoop dat hij pijnloos is gestorven.

Misschien in de ogen van sommige mensen overdrijf ik. Maar sommigen weten gewoon niet hoeveel mijn katten voor mij betekenen. Ze maken mij zo gelukkig. Ze zijn een heel groot deel van mijn leven. Ik kan nou beter overweg met dieren dan met mensen. Ik kan daar ook niet zoveel aan doen.

Ik hoop gewoon dat Bob nu in vrede kan rusten. Want hij verdient het.

♡

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

I.M.A.G.I.N.E.Where stories live. Discover now