Okay voordat ik ga beginnen, wil ik ff melden dat ik een nieuwe cover voor I.M.A.G.I.N.E heb gemaakt. BOB STAAT EROP. HEH. WAT VINDEN JULLIE ERVAN?
Fluweel
In de eeuwenoude verhalen die ouders aan hun kinderen voorlezen, gaat het bijna altijd over dat ene typische, "originele" verhaal. Prinsessen raken in de problemen. Een prins komt opdagen en bevrijdt haar van een draak die vanuit het niets tevoorschijn komt. Enzovoort. De prinsessen zijn vriendelijk en vliegen hun prinsen om de hals ,zodra ze gered zijn. Want, in die domme hersentjes is het natuurlijk niet opgekomen dat er zoiets bestaat als zelfverdediging. Maar wat nou als er een prinses was die totáál zich zo niet gedroeg? Een prinses die geen prins zocht om mee te trouwen. Een prinses die wel iets afwist van zelfverdediging. Ja, wat doe je dan?
'Ik zweer, dat ik de koning van Groot-Versedi zal beschermen en mijn leven zal geven als ik die van hem kan redden.' Ja, dag. Dat kunnen ze wel vergeten. Een beetje mijn jonge leventje opgeven voor een man in de honderd. Hoe oud is de koning eigenlijk?
Een puber?
Wat is een puber nou eigenlijk?
En hoe zit een puber in elkaar?
Hoe moet je omgaan met een puber?
Dát.. is een goede vraag.
That Guy Is Mine
Ashton was ten eerste, hartstikke druk.
Ten tweede, was hij verschrikkelijk lief.
En ten derde, was hij overduidelijk homoseksueel.
Leer Ashton Woods kennen, mijn favoriete personage uit al mijn boeken.
Lost boy
Dat ene kind werd altijd de ''lost boy'' genoemd. Het probleem is, is dat het ene kind eigenlijk een meisje is.
En Garde
Bevend dook het kind in elkaar. Hij was nog maar jong en maakte snel fouten. Zoals te druk zijn met anderen en te speels. Kinderen waren nu eenmaal zo. Alleen was hij geen normaal kind. En de rest ook niet.
De gedaanteverandering kwam onder de mensheid, toen Axel nog niet ter wereld was. Iemand was een gevecht gestart met een van de weinigen die van gedaante konden veranderingen. De man was veranderd in een luipaard en had de ander aan flarden gescheurd. In die tijd waren deze gedaante-veranderaars nog niet volledig onder control van hun innerlijke dier. Ze konden er niks aan doen als ze zomaar iemand aanvielen. Maar de mensen konden er wel wat aan doen. Ze begonnen de gedaante-veranderaars de stad uit te jagen. Hopend dat ze nooit meer terugkwamen en hun stad terroriseren. Sommigen kwamen hen zelfs opzoeken om te doden. Maar toen redde een gedaante-veranderaar een mens. En niet zomaar een mens. Het was de koning. De koning bedankte de vrouw die hem had gered met veel geld en later verklaarde hij zijn liefde aan haar en trouwden de twee. Hierdoor was het verbod op de gedaante-veranderaars ingetrokken en mochten ze in de stad leven onder de mensen. Ze werden ontvangt als helden door de meeste mensen in de stad. Jammer genoeg waren sommige mensen niet zo blij met de terugkeer van de ''monsters''.
Ik hoor je wel, maar ik zie je niet (krijgt wss andere titel)
April was dat ene vrolijke meisje, waar iedereen van hield. Jammer genoeg is ze dood. Alhoewel, een soort van.
'Waarom zie je me niet? Ik sta hier voor je!' Geïrriteerd zwaai ik naar Amber die afwezig op haar mobiel zit te typen. Het was maandagmorgen. Bijna iedereen was de klas binnengelopen en had al plaats genomen op de verschrikkelijke, houten stoeltjes die voor geen meter zaten. April was naar school gekomen ondanks dat ze wist dat ze dood was. Ze had gewoon nog een klein beetje hoop op dat iemand haar zag. Maar haar hoop vervloog al snel toen de bel ging en nog niemand haar kant op keek. Boeiden het haar klas dan niet dat April dood was? Was ze zo onbelangrijk dat ze niet eens een traantje waard was? Verdriet overspoelde April, maar verdween alweer toen ze meneer de Hout in de deuropening zag staan met een verdrietige en terneergeslagen uitdrukking. 'Ik heb een mededeling voor de klas. Ik heb graag dat niemand door mij heen praat of je mag je straks bij mij komen melden.' Wow, dan moet het wel een heel verdrietig bericht zijn. 'Helaas moet ik mededelen dat afgelopen nacht April Clever is vermoord. Jullie zijn vrij om na dit uur naar huis te gaan.' Oh, dus daar ging het over. Nou ja. Meteen klonken er geschokte gilletjes en mensen die naar adem happen. Ook de wiskundeleraar keek ontzettend geschokt. Hij zal vast heel erg verdrietig zijn, omdat zijn slechtste leerling met wiskunde dood is. Kuch. Mensen barsten meteen in tranen en ik kijk op om te zien hoe Amber haar telefoon tevoorschijn haalt. Serieus? Zelfs nu ik dood ben, kan mijn beste vriendin niet van haar telefoon afblijven? Zelfs Wessel zit een potje te janken, terwijl hij geen idee heeft wie ik ben. Alhoewel Wessel afgelopen week ook zat te janken over zijn vis die dood was gegaan. Hij heette Yoda ofzo. Ik sta net op het punt om de telefoon van Amber op magische wijze te pakken en tegen de muur te smijten als de deur met een klap openvliegt. Tycho. 'Sorry dat ik te laat ben meneer! Ik moest naar de- wat is hier aan de hand?' Verschrikt en hijgend kijkt mijn aartsvijand de klas rond en zijn blik blijft hangen bij mij en Amber. Tja, ik snap hem wel. Amber is degene die altijd alles weet en zij is de enige die nog niet huilt. Jammer genoeg. Ik heb echt zo'n goede vriendin. 'Dat zie je toch zelf ook wel, Oekel?' Even lijkt het wel alsof Tycho mij een rare blik geeft voordat hij naar Amber kijkt. 'April is doo-ood!' Tara komt vanuit het niets met snot op haar gezicht op Tycho afgerend en hangt aan hem alsof de wereld ervan afhangt. Ook schokken haar ouders hevig en veegt ze heus niet haar neus af aan zijn witte trui. Nope. 'Nou dood... Ik weet niet of je het dood kan noemen, Taar. Ik ben in ieder geval niet bepaald helemaal levend. Maar hé, nu kan ik wel spookgrapjes maken.' 'Hé, loser wat zit je me aan te staren? Je zit naar me te kijken alsof je me ziet en dat is onmogelijk, want ik ben nogal dood. Maar kijk naar de zonnige kant. Nu kan ik je leven gaan verpesten. Oh wacht, je leven is al verpest. Ha!' Verdwaasd loopt Tycho van mij weg en gaat zitten op zijn vaste plaats. Volgens mij is mijn aartsvijand ook aan het rouwen. Wat lief. Kuch. Alleen komt er dan iets uit zijn mond, wat ik niet verwacht. 'O god, ik kan spoken zien.'
OEPS. DIE LAATSTE WAS IETS TE LANG GEWORDEN. I
Ik was vergeten dat ik er een samenvatting van moest maken en niet een heel stuk moest schrijven. Nou ja. KIES WELKE JE HET LEUKST LIJKT EN MISSCHIEN MAAK IK DAAR WEL EEN BOEK VAN.
