You Changed Me

Κεφάλαιο 14

Η εβδομάδα είχε περάσει αργά και βασανιστικά, χωρίς τίποτα σπουδαίο να έχει συμβεί και χωρίς να δω καθόλου τον Ντέιβιντ. Επιτέλους όμως, είχε έρθει Παρασκευή° σήμερα ήταν η τελευταία μέρα του σχολείου, διότι κλείσαμε για Χριστούγεννα. Ωστόσο, ακριβώς την επόμενη μέρα έπρεπε να φύγω στο χωριό, στην θεία μου, όπου κάποτε μέναμε και εμείς εκεί. Μέχρι τα εφτά μου χρονών, έπειτα μετακομίσαμε στη πόλη όπου και ζούσαμε.
Ευτυχώς, στο χωριό συνέχιζαν να μένουν κάποιοι παιδικοί μου φίλοι και έτσι μπορούσα να πηγαίνω να τους βλέπω. Το χωριό δεν ήταν μακριά από την πόλη, μισή ώρα περίπου. Έτσι, είχα τη δυνατότητα να πηγαίνω και τα Σαββατοκύριακα, άσχετα που δεν το έκανα παρά κάποιες φορές που ήθελε η μαμά μου. Μου άρεζε να πηγαίνω εκεί, όμως κυρίως στις γιορτές και τα Καλοκαίρια, γιατί τότε ήταν που ερχόντουσαν κι' άλλοι παιδικοί μας φίλοι, διαφορετικά υπήρχε κυρίως νέκρα.

Σήμερα, μιας και πλησίαζαν τα Χριστούγεννα, αποφασίσαμε με την Εύη να έρθει σπίτι μου και να δούμε κάποια Χριστουγεννιάτικη ταινία το βράδυ.

"Λοιπόν; Ποια ταινία θα δούμε;", με ρώτησε ενώ βάζαμε λίγα μελομακάρονα στα πιάτα μας.

"Τι θα έλεγες να δούμε το πολικό εξπρές;", πρότεινα.

"Θα το έχει στην τηλεόραση στις εικοσιπέντε, την Κυριακή".

"Ναι, αλλά δεν θα είμαστε μαζί για να την δούμε παρέα", παραπονέθηκα ναζιάρικα.

"Σωστή" είπε και έκανε μία μικρή παύση. "Εντάξει, ας δούμε το πολικό εξπρές τότε", συμφώνησε τελικά ηττημένη.

Πήραμε τα πιάτα μας και τα αφήσαμε στο τραπεζάκι δίπλα από τον καναπέ. Ύστερα, άναψα το λάπτοπ που ήταν συνδεδεμένο με την τηλεόραση και έβαλα να παίξει η ταινία. Πήραμε τις κουβέρτες που ήταν τοποθετημένες στο μπράτσο του καναπέ και βολευτήκαμε έχοντας κουκουλωθεί με αυτές.

"Μόνο μην μου λερώσετε τον καναπέ με τα μελομακάρονα. Σας έφαγα!", μας προειδοποίησε η μαμά μου ενώ έκατσε στον άλλον καναπέ, από δίπλα.

"Μην ανησυχείτε κ. Χριστίνα, θα προσέχουμε", την καθησύχασε η Εύη και εγώ γέλασα πνιχτά.

"Ναι μαμά, θα προσέχουμε", ειρωνεύτηκα. "Το πολύ να αφήσουμε λίγα ψίχουλα", ψέλλισα έτσι ώστε να με ακούσει και να την πειράξω.

"Εσύ θα τα καθαρίζεις μετά", αντιγύρισε η μαμά μου αυστηρά.

"Εντάξει μαμά, δεν θα λερώσουμε τίποτα, μην ανησυχείς. Τώρα ας δούμε την ταινία" είπα γρήγορα, αποφεύγοντας τις περισσότερες απειλές που θα μπορούσε να μου πει. Η Εύη γέλασε με την αντίδραση μου, όπως και η ίδια. Εγώ συνέχισα να τρώω τα μελομακάρονα και έβαλα την ταινία να παίξει.