You Changed Me

Κεφάλαιο 13

Περάσαμε σχεδόν όλη την μέρα βλέποντας τηλεόραση, με χαρτομάντιλα και ποπ κορν. Εφόσον είχαμε τελειώσει με το δίωρο κλάμα λόγο της τελευταίας ταινίας που είδαμε, αποφασίσαμε να βγούμε έξω στο μπαλκόνι για να πάρουμε καθαρό αέρα και να χαζέψουμε το φεγγάρι.

Καθίσαμε στην κούνια και βάλαμε να ακούσουμε μουσική. Με τούτα και με εκείνα, αφαιρεθήκαμε και οι δύο στις σκέψεις μας και κοιτούσαμε το κενό μες στο σκοτάδι, εφόσον είχε νυχτώσει ήδη. Τα φώτα φώτιζαν ελάχιστα την πόλη, όμως αυτό την έκανε να φαίνεται ακόμα πιο όμορφη κάτω από τα αστέρια του απέραντου ουρανού.

Μου άρεζε η νύχτα, το σκοτάδι. Με ηρεμούσε. Θα μπορούσα να κάθομαι ώρες ολόκληρες ακούγοντας μουσική και χάνοντας τον εαυτό μου μες στο μαύρο πέπλο. Αν και ποτέ δεν ξέρεις τι κρύβεται μέσα σε αυτή την μαυρίλα, το άγνωστο, αλλά για έναν άγνωστο λόγο δεν με πείραζε. Ίσως κάποιες φορές να με τρόμαζε λίγο όμως είχα εξοικειωθεί με αυτό. Μπορεί να έφταιγε ότι το σκοτάδι είχε γίνει κομμάτι του εαυτού μου.
Ωστόσο, η αλήθεια είναι πως, όταν ήμουν μικρή το φοβόμουν και το μισούσα. Φοβόμουν να μένω μόνη μου την νύχτα, γιατί πίστευα ότι κάποιος μπορεί να έρθει και να μου κάνει κακό. Με τρόμαζε το άγνωστο και η όψη του σκοταδιού φαινόταν τρομερή στα μάτια του παιδιού που ήμουν κάποτε. Ώσπου μεγάλωσα και το συνήθισα. Αν και παρόλα αυτά, μερικές φορές ακόμα ένιωθα το φόβο που ένιωθα παιδί και σε τέτοιες ανησυχίες, ήθελα να έρθει κάποιος και να μείνει δίπλα μου.

Από μακριά ακούστηκε η σειρήνα ενός περιπολικού και είδα απέναντι από το σπίτι μου τα κλαδιά των δέντρων να ταλαντεύονται με το πέρασμα του αέρα. Οι σκέψεις μου τότε ταξίδεψαν στον Ντέιβιντ. Άραγε τι να κάνει τώρα, απόρησα και άφησα το σώμα μου ελεύθερο να ακουμπήσει στο πίσω μέρος της κούνιας. Ελπίζω να έχει μία ήσυχη νύχτα, χωρίς μπελάδες. Η Εύη, πάτησε το πόδι της στο έδαφος σπρώχνοντας την κούνια προς τα πίσω και αυτή άρχισε να κουνιέται πέρα δώθε, ώσπου κάποια στιγμή σταμάτησε.

Πλευρά Ντέιβιντ

Πόσο το μισούσα το σκοτάδι° δεν μπορείς να δεις σχεδόν τίποτα και πρέπει να είσαι συνεχώς σε επιφυλακή μην πέσεις σε καμιά τρύπα ή σκοντάψεις κάπου. Τότε, η ακοή μου ήταν το παν. Άκουγα προσεκτικά τον κάθε θόρυβο που ακουγόταν μέσα απ' το εγκαταλελειμμένο κτήριο στο δάσος. Μέσα στο κτήριο στο οποίο κρυβόταν ο δολοφόνος. Ο δολοφόνος που σκότωσε μία κοπέλα, για λόγους τους οποίους δεν γνωρίζαμε ακόμα.