You Changed Me

Κεφάλαιο 24

Πλευρά Ντέιβιντ.

Μία μέρα πριν την αλλαγή του χρόνου.

Άντε να δούμε τι θα μας φέρει και η καινούρια χρόνια.

Καθόμασταν έξω από μία καφετέρια, σε ένα ψιλό τραπεζάκι μαζί με τον Κρίστιαν και τον Ντέιμον. Είχαμε τελειώσει με την βάρδια μας και αποφασίσαμε να βγούμε για καφέ.

"Τι θα κάνετε σήμερα;" ρώτησε ο Κρίστιαν και έπειτα ήπιε μία γουλιά από τον καφέ του.

"Εμένα η μητέρα μου αποφάσισε ότι θέλει να με πάρει μαζί της σε κάτι συγγενείς που δεν συμπαθώ καθόλου. Και πως να της πω όχι όταν κάθε τρεις και λίγο με πρίζει για αυτό το πράγμα; Ολόκληρος μαντράχαλος και από την γκρίνια της μάνας μου δεν μπορώ να γλιτώσω με την καμία" απάντησε δυσανασχετόντας ο Ντέιμον και εμείς γελάσαμε με την ψυχή μας. Η σκέψη να τραβολογάει η μητέρα του Ντέιμον τον Ντέιμον ήταν πραγματικά πολύ αστεία. Σαν κινούμενο σχέδιο.

"Τυχερός είσαι" τον κορόϊδεψε ο Κρίστιαν.

"Άσε μας ρε μεγάλε, εσύ μια χαρά είσαι. Με την γυναίκα σου και το παιδί σου. Ποιος στην χάρη σου" παραπονέθηκε και ο Κρίστιαν γέλασε.

"Εσύ Ντέιβιντ; Τι θα κάνεις σήμερα;" με ρώτησε όταν σταμάτησε να γελάει.

"Σπίτι θα την βγάλω, μόνος. Οι δικοί μου όλοι λείπουν. Άλλοι σε δουλειές και άλλοι σε διακοπές" αποκρίθηκα ελάχιστα απογοητευμένος. Γιατί ποιος θέλει αυτή την μέρα να την περνάει μόνος όταν μπορεί να κάτσει και να το γιορτάσει με παρέα; Φέτος θα είναι η πρώτη χρονιά που θα μείνω μόνος.

"Σε λυπάμαι φίλε. Αν δεν πηγαίναμε σήμερα στην φίλη της Έμμας, θα σου έλεγα να έρθεις σε εμάς" απάντησε συμπονετικά ο Κρίστιαν.

"Είναι εντάξει, μην ανησυχείς" τον καθυσήχασα.

Ένιωσα ένα άγγιγμα στον ώμο και πετάχτηκα προς τα πίσω. Γύρισα και είδα την κ.Χριστίνα.

"Σε τρόμαξε αγόρι μου; με συγχωρείς, δεν το ήθελα" απολογήθηκε καθώς εγώ σηκώθηκα από την θέση μου ώστε να βρίσκομαι ακριβώς μπροστά της.

"Όχι, όχι. Όλα είναι εντάξει, μην ζητάτε συγνώμη. Πώς είστε;"

"Καλά αγόρι μου. Μόλις τελείωσα με τα ψώνια μου και τώρα πάω σπίτι" απάντησε και είδα τις σακούλες στα χέρια της.