You Changed Me

Κεφάλαιο 7

Είχε περάσει σχεδόν μία ώρα από τότε που ήρθαμε στο μπαρ. Από τη στιγμή που μας είχαν φέρει την παραγγελία μας, είχαμε αλλάξει πόσα θέματα° από σχέσεις σε φιλίες, βιβλία, ταινίες, μέχρι και κοινωνικά προβλήματα. Ώσπου κάποια στιγμή, καθώς μιλούσαμε χτύπησε το τηλέφωνο μου και στην οθόνη εμφανίστηκε ένας άγνωστος αριθμός.

"Παρακαλώ;", το σήκωσα.

"Άλισον, ο Τζάκσον είμαι", ακούστηκε σχεδόν ξένη η φωνή του φίλου μου που είχαμε καιρό να μιλήσουμε. Σκέφτηκα πως πρέπει να ήταν κρυωμένος για να ακουγόταν έτσι.

"Άρρωστος είσαι;", τον ρώτησα και η Εύη γύρισε και με κοίταξε απορημένη. Της έκανα νόημα, φέρνοντας το δείκτη του χεριού μου στα χείλη, να μην μιλήσει και πως θα της εξηγήσω μετά.

Άκουσα τον Τζάκσον να ξεροβήχει από την άλλη γραμμή και επανέφερα όλη μου την προσοχή σε αυτόν. "Απ' όσο κατάλαβες, ναι" αποκρίθηκε. "Τέλος πάντων. Για άλλο σε πείρα", συνέχισε ζωηρά.

"Τι έγινε;", τον ρώτησα λίγο ανήσυχη.

"Είμαστε στο μπαράκι, δίπλα στο δάσος. Θέλετε να έρθετε;" ρώτησε τελικά και έμεινα για λίγο αμίλητη και σκεπτόμενη για αυτό που μόλις είπε.

"Πώς και έτσι; Δεν θυμάμαι να σου άρεζε εκείνο το μπαράκι" απάντησα ερωτηματικά.

"Έχει ωραία γκομενάκια" ανταπάντησε απευθείας και μου ξέφυγε ένα γελάκι.

"Εντάξει, ερχόμαστε", συμφώνησα και τερμάτισα την κλήση. Στράφηκα προς την Εύη και της διηγήθηκα όσα είπαμε. Έμεινε έκπληκτη όπως κ' εγώ όταν το πρωτάκουσα. Ούτε αυτή το περίμενε. Όσο καιρό κάναμε παρέα με τον Τζάκσον ποτέ δεν μας είχε πει να πάμε σε εκείνο το μπαράκι. Μάλιστα, το θεωρούσε βαρετό, γιατί δεν είχε πολύ κόσμο και επιπλέον, δεν είχε και την καλύτερη φήμη. Έτσι, υπέθεσα πως για να πήγε σήμερα, λογικά θα του άρεσε ο κόσμος που είχε. Βασικά, τα κορίτσια που θα ήταν εκεί.

Αν και δεν είχα ιδιαίτερη όρεξη για να βρεθώ σε ένα ακόμα μπαρ, το γεγονός πως είχαμε πολύ καιρό να τον δούμε με έκανε να δεχτώ. Για αυτό, πληρώσαμε και φύγαμε. Το μπαρ στο οποίο μας είπε να πάμε ο Τζάκσον, δεν ήταν μακριά από εδώ αλλά ούτε και πολύ κοντά. Περίπου πέντε λεπτά διαδρομή με τα πόδια, ίσως και λίγο περισσότερο.

Μας είχε μείνει άλλη μία στροφή και θα βρισκόμασταν δίπλα στο μπαρ. Ωστόσο, λίγο πριν φτάσουμε, ξαναχτύπησε το τηλέφωνο μου. Ήταν πάλι ο Τζάκσον. Μόνο που αυτή τη φορά, αναγραφόταν ο δικός του αριθμός στην οθόνη μου.