You Changed Me

Κεφάλαιο 20

Φτάσαμε έξω από το σπίτι της φίλης της θείας μου, της κ.Έμμας και έμεινα ακίνητη στη θέση μου.

"Θα βγεις ή θα σε βγάλω με το ζόρι;" ρώτησε η θεία μου ενώ έβγαλε την ζώνη της και μετά πήγε να βγάλει την δικιά μου όμως εγώ την σταμάτησα.

"Άμα με πειράξεις, θα αρχίσω να φωνάζω και θα πω ότι με παρενοχλείς" πέταξα ότι μου ήρθε πρώτο στο μυαλό. Με κοίταξε μπερδεμένη σηκώνοντας το φρύδι και έπειτα άρχισε να γελάει.

"Τελείωνε!" διέταξε ενώ ακόμα γελούσε.

Δεν πρόλαβα να μιλήσω και άκουσα μία φωνή από το σπίτι να φωνάζει την θεία μου. Γύρισα και είδα μία γυναίκα να κάθεται στην εξώπορτα του σπιτιού και να μας χαιρετάει.

Τώρα δεν την γλιτώνω με την καμία. Εκτός και αν κάνω το πτώμα. Δυστυχώς όμως δεν κατέχω καθόλου την υποκριτική. Οπότε, προτιμώ να μην το διακινδυνεύσω.

"Δεν νομίζω να θες να γίνεις ρεζίλι, έτσι;" ρώτησε η θεία μου ενώ είχε ένα πονηρό χαμόγελο κολλημένο στο πρόσωπο της. Αναστεναξα και έβγαλα την ζώνη ηττημένη.

Βγήκαμε από το αυτοκίνητο και εγώ πήρα τα γλυκά ενώ η θεία μου τα δώρα.

Όσο πλησιάζαμε το σπίτι αγχωνόμουν όλο και πιο πολύ.

Θα μου το πληρώσει αυτό η κ.Μαίρη.

"Έμμα από εδώ η ανιψιά μου η Άλισον" με σύστησε.

"Χάρηκα" είπα χαμογελώντας.

"Και γω" μου ανταπέδωσε και αυτή το χαμόγελο "περάστε μέσα" μας πρόσταξε και μπήκαμε μέσα.

"Τι όμορφη ανιψιά που έχεις Μαίρη, από εσένα πήρε" σχολίασε η κ.Έμμα.

Σοβαρά τώρα; Που τα βρίσκει τα κοινά;

Όταν μπήκαμε στη τραπεζαρία, μέσα είδαμε πολύ κόσμο. Ένας άντρας στεκόταν γυρισμένος και άφηνε στο τραπέζι κάποια πιάτα.

"Κρίστιαν! Ήρθε η Μαίρη και η ανιψιά της" αναφώνησε η κ.Έμμα και ο κύριος που ήταν γυρισμένος, γύρισε κοιτάζοντας προς το μέρος μας.

Μας κοίταξε χαμογελώντας και αγκάλιασε πρώτα την θεία μου και μετά ήρθε προς το μέρος μου και μου τέντωσε το χέρι. Του έδωσα το δικό μου και μου χαμογέλασε.

"Κάτι μου θυμίζεις εσύ" είπε και ένιωσα να σταματάει η κυκλοφορία του αίματος μου "Πώς σε λένε;"

Εισπνοές, εκπνοές.

"Άλισον" απάντησα προσπαθώντας να μην τραυλισω και ευτυχώς τα κατάφερα.