You Changed Me

Κεφάλαιο 26

Πλευρά Ντέιβιντ.

Το δυνατό φως που έμπαινε από το παράθυρο με ξύπνησε νωρίς νωρίς.

Μάλλον έπρεπε να κλείσουμε τα πατζούρια το βράδυ.

Άνοιξα τα μάτια μου και είδα την Άλισον να κοιμάται ακόμα πάνω στο στέρνο μου.

Τι όμορφη που είναι όταν κοιμάται...

Χάϊδευα απαλά τα μαλλιά της και την παρατηρούσα.

Πάντα πίστευα ότι οι άνθρωποι όταν κοιμούνται είναι πιο όμορφοι, διότι όταν κοιμούνται είναι ήρεμοι, γαλήνιοι. Δεν υπάρχει ίχνος μίσους πάνω τους.

Στην δουλειά μου έχω δει πολλούς ανθρώπους που είχαν χάσει κάθε ίχνος ανθρωπότητας πάνω τους. Σαν να έβλεπες δαίμονες. Χωρίς λογική, χωρίς συναισθήματα. Ψυχροί και σκληροί. Να τρέφονται με την δυστυχία του άλλου, χωρίς έλεος.

Είναι δύσκολο στις μέρες μας να παραμένει κάποιος άνθρωπος.

Έχω ακούσει και εγώ τους δαίμονες μου να ξυπνάνε, να θέλουν να φέρουν την καταστροφή. Η ζωή είναι δύσκολη και αυτοί το εκμεταλλεύονται αυτό.

Όταν όμως γνώρισα την Άλισον, σαν όλα μέσα μου να ηρέμησαν. Σαν να τους τρόμαξε και να εξαφανίστηκαν. Όλη η ψυχική κούραση που νιώθω μετά την δουλειά, όταν βρίσκομαι μαζί της σταματάει να με βασανίζει τόσο πολύ.

Την ένιωσα να κουνιέται από την θέση της και με έβγαλε από τις σκέψεις μου. Κούνησε λίγο το κεφάλι της και έμεινε πάλι ακίνητη. Τελικά όμως άνοιξε αργά αργά τα μάτια της. Τα ανοιγόκλεισε μερικές φορές και έπειτα κοίταξε γύρω της και μετά εμένα.

Της χαμογέλασα και μου ανταπέδωσε το χαμόγελο.

"Καλημέρα μικρή" μίλησα πρώτος.

"Καλημέρα μεγάλε" με ειρωνεύτηκε και γέλασα. Έκλεισε πάλι τα μάτια της και βολεύτηκε καλύτερα πάνω στο στέρνο μου.

Φαίνεται κάποια θέλει να χουζουρέψει.

"Δεν θες να σηκωθούμε;" την ρώτησα και κούνησε αρνητικά το κεφάλι της.

"Νωρίς είναι ακόμα" αποκρίθηκε αδύναμα.

"Εντάξει μικρή".