Sesimi Duy / Baekhyun ✔

5 - Seni Duyabilir Miyim?

Baekhyun'la kafelerde oturup saatlerce sohbet etme alışkanlığı edineli iki yıldan fazla oluyor. İkimiz de buna baya baya alıştık ve hiç yargılamadan aynı gün aynı saatte aynı yerde buluşup kahve içerek sohbet ediyorduk. Her şeyden konuşuyorduk. Benden, ondan, her şeyden...

Meğer kendine ait olup işlettiği yer bir turizm şirketiymiş. Şirketin müdürü olduğu gerçeğini her yerde söylemeye çekiniyormuş, hava atmaya çalıştığı sanılır diye. Şirketinden dolayı havalı görünür diye. Bence yeterince havalıydı, CEO olduğunu bilmeden de havalı geliyordu bana.

Baekhyun'la takılmaya başladığımdan beri doktorum bana güzel şeyler söylüyordu. Artık daha içten gülüyormuşum mesela, öyle söyledi geçenlerde. Baekhyun'un bana iyi geldiğini söyledi. Doktorum genelde haklı çıkardı, sanırım bu kez de haklıydı.

Uzun zaman sonra ilk defa doktoruma bir şey sordum: "Duyabilme ihtimalim yok mu?" diye.

Bir yerden sonra kabullenmiştim aslında, birkaç ameliyat ve tedavi yöntemi olduğunu öğrendiğimde korkmuştum çünkü o tedavinin altından kalkamayıp ölmek istemiyordum. Ölmektense işitmeden yaşarım diye düşünmüştüm. 

Aslında engelimin ne kadar büyük olduğunu küçükken öğrenmiştik. Duyma ihtimalim olmadığını da. O günden beri hayal kurmayı bırakmıştım, sadece rahat bir hayat sürmeye çalışmıştım. Çömlek yapmanın beni rahatlattığını tesadüfen katıldığım bir atölye çalışmasında fark etmiştim ve o günden sonra hiç durmadan çamura dokunmuştum. 

Bir yerden sonra ustalaşınca da Jongdae ile birlikte atölyemizi açmıştık. Jongdae çömlek yapmıyordu, heykel yontuyordu. Ama ikimizin de ilgi alanı birbirine yakın olduğu için ortak atölye açmak kötü bir fikir olmamıştı.

Ah ne diyordum? Evet, duyma ihtimalim... yıllar önce bu ihtimalin sıfıra yakın olduğunu söylemişlerdi ben de hayal kırıklığı yaşamaktansa bir kez olsun denemeyi reddetmiştim. Ameliyat olmaktan da korkuyordum zaten. Ama Baekhyun'dan sonra tüm bu korkularımı yenmek istediğimi fark ettim. Çünkü onu duymak istiyordum.

Siz hiç en sevdiğiniz şey gözünüzün önünde iken dokunamadığınız için acı çektiniz mi? En sevdiğiniz şeyi düşünün: ailenizi, arkadaşlarınızı, hayallerinizi, sevdiğiniz adamı düşünün. Tam karşınızda duruyor olsun ama yıllarca dokunamayın. Bu nasıl bir acı hiç düşündünüz mü?

Baekhyun tam karşımda ama sesini duyamıyorum. Herkes onun sesini kulaklarına misafir ederken bir tek ben duyamıyorum. Benim için ona dokunmak, onu duymakla eş değerdi. Onu duymak istiyordum, sesine dokunmak ister gibi...

Bunu yapamadığım için bir acı git gide canımı daha çok yakmaya başladı. Acı çekmeye başladığımı fark ettiğimde engelimi tedavi ettirme şansımı denemek istedim.

Doktoruma bunları söylediğimde çok mutlu olmuştu. Çünkü ben yıllardır tedavi işe yaramaz da beni hayal kırıklığına uğratır diye korktuğum için her şeyden kaçıyordum.

Teknolojinin çok ilerlediğini ve İsviçre'de beni tedavi edebilecek bir doktor olduğunu söyledi. Bir hafta boyunca gerekli tüm görüşmeleri yaptı ve yakın zamanda uçak bileti almamı önerdi.

Heyecanlanmıştım tabii ki! Eğer tedavi işe yararsa... güzel şeyler olabilirdi. Duyabilirdim. Bu fikir beni çıldırtacak kadar memnun etmişti.

Yani ben artık... duyabilir miyim?

Baekhyun, seni duyabilir miyim?

**