Sesimi Duy / Baekhyun ✔

15 - Yağmur Gibi

Gözlerimi açtığımda hiçbir şey göremedim. Gri bir düzlüğe bakıyordum. Birkaç kez gözlerimi  kırpınca önümdeki bulanık perde kalktı ve görüntüler netleşmeye başladı. Odaklandığım şeyin tavan olduğunu fark edince yavaşça sağıma soluma döndüm. Hastane odamda tektim.

Birkaç saniye geçti, dışarı verdiğim nefesimin tekrar suratıma çarptığını hissettim. Ağzımın ve burnumun üzerinde bir şey olduğunu anlayınca yavaş hareketlerle elimi suratımdaki aygıta götürdüm. Muhtemelen solunum cihazının maskesiydi. Usulca çıkarıp boynuma kadar indirdim. Daha rahat nefes alıyordum.

Birilerinin gelmesini umut ederek kapıya gözlerimi diktim. O birileri Baekhyun olsa çok iyi olurdu. Onu çok özlemiştim. 6 saatlik bir ameliyata girmiştim. Onu 6 saatte bu kadar özlemem normal miydi?

Nefes almakta biraz zorlanınca maskeyi yüzüme yeniden taktım. Tavanı izlemeye başladım. Kimseler gelmeyince gözlerim ağırlaşmaya başladı. Uykum geliyordu sanki.

--

Odanın duvarında asılı olan saat uyandığımdan bu yana 50 dakika geçtiğini gösterdi. Baekhyun'u bırak herhangi bir hemşire de gelmemişti. Hastalarla ilgilenen yok muydu?

Bir şey algıladım. Ne olduğunu bilmiyorum ama gözlerim pencereye yöneldi. Yağmur yağıyordu. Bir dakika... yağmur damlaları cama değip dururken algıladığım şey...

Tam o an bir şey daha algıladım, gözlerimle değil, dokunarak da olmadı ama o şeyi algılayınca bakışlarım kontrolüm dışında kapıya yöneldi.

Baekhyun sırtı dönük şekilde odaya giriyordu. Acaba ben uyandığımda ne tepki verecek diye düşünerek gözlerimi kapatıp uyuyor numarası yaptım.

Bir şeyler daha algıladım. Ne olduğunu gerçekten tanımlayamıyorum ama Baekhyun'un bana yaklaştığını hissettirecek şeylerdi.

Sonra.... sonra adını koyamıyorum ama bir şey hissettim, çok değişik ve kulağımı ağrıtan bir şey.

Bu da neydi?

Çok yakından geldi.

Ses mi?

Baekhyun konuşuyordu sanki... Rüyamda olduğu gibi... Rüya görecek kadar uyumuş muydum ki? Bir dakika! Her şey dursun!

Bir şeyler daha hissediyorum. Hayır buna artık hissetmek dememeliyim. Ben sanırım duyuyorum. Adını koyamadığım bu şeyler ses olmalı.

Ah bir saniye aynı şey yine oluyor ama bu kez daha güzel geliyor, çok daha harika bir şey algılıyorum. Beynimde bir şey yankılanıyor, bu... yoksa Baekhyun'un sesi mi?

B-ben duyuyor muyum? Ses denilen şey bu mu? İşitmek böyle bir şey mi? Ben şu anda... Baekhyun'u duyuyor muyum? Yok ya! Hayır! Doktor gelip ne yapmam gerektiğini söylemedi ki, onu duyuyor olamam! Az önce göz kapaklarım dayanmıyordu, kapanıyordu. Bence ben uykuya yenik düştüm ve şu an rüyadayım. Baekhyun'un sesini hayal ediyorum.

Evet, dünya durdu bence. Şu anda zaman durdu. Dursun yani! Ben işitmek denilen o şeyi başardım. Ben artık duyuyorum.

Ben şu anda sevdiğim adamı duyuyorum... sesi kulaklarımdan geçip şarkısıyla içime işliyor.

Baekhyun seni duyuyorum. Şükürler olsun artık duyuyorum.

Kapalı gözlerimden birer damla yaş, şakaklarımdan süzülerek akıp gitti. Kalbim çok hızlı atmaya başladı.

Gerçekten duyup duymadığımdan şüphe edip korktum. Baekhyun'un sesi bu kadar güzel miydi yoksa ben rüya mı görüyordum? Ya gözlerimi açtığımda Baekhyun olmazsa? Sesi olmazsa?

Cesaretim yoktu ama kalbim sıkışmaya başlayınca gözlerimi hafifçe araladım ve göz ucuyla ona baktım. Hemen yanı başımda sandalyede oturuyordu. Başı önüne eğikti. Ona baktığımı anlamamıştı. Ritimli şekilde kıpırdattığı ve yuvarladığı dudaklarıyla bir şeyler söylemeye devam ediyordu. Yoksa... yoksa şarkı mı söylüyordu? Söylediklerini neden anlamıyorum? Ah doğru ya ben sesleri tanımlayamıyorum ki! 

Elimi ona uzatmak için kaldırmamla kafasını kaldırması bir oldu.

"Canım?"

Duydum! Yemin ederim duydum! Dudaklarını da okudum ama kulağımla algıladığım şey eğer ses ise... bu onun sesi ise... duydum. Dudaklarıyla sesi senkronizeydi evet. Gerçekten duydum!

O zaman ben az önce yağmuru da duydum.

Yağmur gibi bir şeydin Baekhyun.

Seni duydum.

**