John's POV
Habang naglalakad kami ni Christine dahil ihahatid ko siya sa kanilang bahay. Ay iniisip ko nang sabihin sa kanya ang matagal ko nang itinatagong damdamin para sa kanya. Kaya lang natatakot ako.
Natatakot ako sa magiging reaksyon niya sa mga sasabihin ko.
Hindi ko napansin na nakatahimik na pala ako. Bumalik lang ako sa aking sarili ng tawagin ako ni Christine.
Uy John, nakatulala ka na diyan. Sabi niya.
Ay sorry di ko naman sinasadya na matulala. Sagot ko.
Ano ba yang iniisip mo? Baka naman pwede mo yang ishare sa akin? Tanong niya.
Noong oras na yun napagdecisyonan ko na. Na sabihin kay Christine na matagal ko na siyang mahal. Wala naman na kasi ibang panahon. Dahil tatlong araw na lang ay aalis na ako at baka hindi na ako makabalik.
Christine may sasabihin sana ako sa iyo.
Kinakabahan man si John pero wala na siyang oras para kabahan.
Sige ano ba yun? Tanong ni Christine sa akin.
Abangan ang part 2
BINABASA MO ANG
Sa Tamang Panahon :-)
RomanceHi guys bago lang ako dito sa wattpad. Pero mahilig akong magbasa ng mga stories dito. Ang storing ito ay hindi tungkol sa aldub, kundi hanggo ito sa kwento ng isang taong malapit sa akin. Pero sana magustuhan nyo pa rin Ito.
