Hunger Games High

Chapter 9

Het is woensdag. Peeta en ik zijn de afgelopen dagen niet naar school gegaan. Toch zal ik er vandaag weer aan moeten geloven. Peeta's vader en moeder dwongen ons bijna. Dat allemaal door een simpel berichtje naar Peeta's mobiel.

Ik heb het berichtje nooit mogen lezen, ik heb geen idee wat erin staat. Toch was het daardoor niet veilig genoeg om naar school te gaan. Toch hebben we gister het ericht gekregen van school dat we verplicht zijn om te komen. Het feit dat er een bedreigend berichtje is verstuurd doet hun weinig. Met de belofte dat ze op ons zouden letten moeten we ons vandaag melden. 

Deze nacht heb ik haast niet kunnen slapen. Oude en nieuwe nachtmerries drongen in mijn hoofd binnen en waren zo sterk dat ik me er niet uit kon wringen. Het leek net of ik in een hoekje zat en angstig probeerde weg te kijen maar toen pas besefte dat het niet kon. Ik was omsingeld. 

''Katniss, shht, wakker worden, het is maar een nachtmerrie,'' klinkt er door mijn gegil heen. Vechtend probeer ik mijn ogen te openen. Het wordt steeds warmer, langzaam vind ik de controle over mijn lichaam weer terug. Uiteindelijk weet ik mijn ogen te openen.

Voor me staat een bezorgde Peeta. ''Katniss, shht,'' blijft hij herhalen. Pas nu merk ik dat mijn ademhaling veel sneller is dan dat het eerder was. Langzaam maar zeker weet ik ook dat weer in balans te brengen. Het zweet druppelt langs mijn voorhoofd. Langzaam vervangen de warme tranen de koude zweetdruppels. Hopeloze kreten ontsnappen uit mijn keel. ''Oh nee...'' mompelt Peeta. 

Hij tilt de dekens op en komt naast me liggen. Met zijn handen veegt hij het meeste vocht van mijn gezicht. Ik verberg mijn gezicht in zijn borst. Daar huil ik zachtjes verder. ''Je bent veilig, shht,'' zegt Peeta in mijn oor. Zijn lippen raken mijn voorhoofd. 

Wacht wat?

Ik weet niet waarom, maar ik voel me gelijk een stuk beter. Ik weet dat de nachtmerries op afstand blijven als ik mijn wapen vast houdt. En zolang hij mij vast houdt, durven de kwade gedachten niet op te duiken. 

''Katniss, wil je douchen?'' fluistert Peeta. Ik knik zwakjes. Ik moet hem loslaten. Dat is iets waar ik erg tegenop kijk. Maar goed, vroeg of laat zal het moeten. Ik trek mijn armen terug en sta op. Ik loop naar de badkamer, waar tot mijn verrassing ook een bad staat. Ik laat het bad vollopen terwijl ik me uitkleed. Ik glijd het warme water in en geniet.

Na een kwartier moet ik er toch echt uit. Mensen hebben gelijk, een bad is zo veel meer ontspannender dan een douche. Ik droog me af, kleed me aan, maak me op, borstel mijn haar, poets mijn tanden. De normale ochtendroutine. Ik loop met mijn nieuwe schooltas in de hand naar beneden. Ook dat nog, mijn schooltas viel uit elkaar. Ik heb een oude van Peeta gekregen. Deze is veel groter en voelt daardoor ook wat lichter aan. Veel fijner. 

Beneden staat de tafel al vol met verschillende soorten brood en beleg. Ik ga naast Peeta zitten en smeer snel een aantal broodjes voor in de pauze. Ik ben niet zo'n fan van het voedsel kopen op school, ik neem het liever mee. Ik smeer ook iets om mijn maag nu wat te sussen. Peeta neemt meer tijd om te ontbijten. 

Uiteindelijk horen we de bel. Ik drink snel de inhoud van mijn glas leeg en ren achter Peeta aan, met de tas op mijn rug. Bij de deur staat Annie. ''Zijn jullie klaar?'' vraagt ze. Peeta en ik knikken. We lopen met z'n allen naar Finnick, die staat te wachten bij zijn auto. Daar gaan we.

******************************

''Let er maar niet op,'' zegt Peeta. Iedereen om me heen lacht wanneer ze me zien. Sommige mensen roepen verschrikkelijke dingen. Dingen waarvan ik tot nu toe nog nooit van had gehoord. Al snel worden die dingen mijn bijnaam. 

''Ja hoor, het is helemaal veilig om naar school te gaan,'' mompelt Peeta. Ik houd het niet meer. Wanneer de meesten niet kijken, laat ik een traan ontsnappen. Ik veeg hem snel weg. Niet snel genoeg.

Natuurlijk moest iemand het hebben gezien. De hele gang weet het binnen een paar seconden en al snel 'barsten vele mensen in tranen uit'. Hun vrienden lachen en wijzen. Hoe gemeen kunnen deze mensen zijn? 

''Oké, dit was de druppel, we gaan naar Haymitch,'' zegt Peeta. Annie en Finnick knikken. Ik kijk ze vragend aan. Haymitch? Wie is dat? 

We hoeven niet ver te lopen. We komen bij een kleine kamer aan. In die kamer zit een man. ''Hee Peeta, wat is het probleem?'' vraagt hij. Zijn manier van praten is niet zoals je het zou verwachten van iemand in zo'n pak. Hij drinkt overduidelijk te veel. 

''We komen de gangen niet meer door. Iedereen lacht en wijst, het is niet meer normaal,'' zegt Peeta kwaad. ''Wat is er gebeurt?'' vraagt Haymitch. De klank in zijn stem is volledig overgeslagen. Hij klinkt bezorgd. ''Iedereen weet dat Katniss maanden op straat heeft geleefd. Ze noemen haar een zwerver, een prostituee, een hele hoop dingen die er totaal los van staan. Katniss wordt niet meer gepest, nee, het is veel erger dan dat,'' zegt Annie wanneer ze haar armen om me heen slaat. 

''Waarom een prostituee? Denken ze dat ik op die manier aan geld kwam?'' vraag ik terwijl ik de tranen nu laat lopen. Ook Peeta's armen vormen zich om me heen. ''Ze weten helemaal niks, het erge is, is dat ze er totaal niet naar willen luisteren. Ze bedenken wat en keren het gelijk zo om dat het de waarheid lijkt,'' zegt Haymitch. ''Finnick, Annie, ga maar naar de les. Ik praat met Katniss, en ik denk dat het wel fijn is om een vertrouwd iemand bij haar te hebben,'' zegt hij zacht. 

Ik voel hoe Finnick en Annie me een aai over mijn haar geven en samen de kamer uit lopen. Peeta neemt me mee naar een bank. ''Je mag liggen,'' zegt hij zacht. Ik ga half liggen, met mijn hoofd op Peeta's schouder. Haymitch pakt een stoel en komt naast me zitten. 

''Goed, ik zal maar gelijk beginnen dat ik niet zal zeggen dat ik weet hoe het voelt. Want nee, dat weet ik niet. Ik kan het me alleen maar voorstellen. En daarvoor heb ik deze baan. Het voorstellen gaat me makkelijk af. Wees niet bang dat ik iets raar vind, ik heb al vele verhalen gehoord. En daarnaast, alles wat wordt verteld hier, blijft in deze kamer. Ik heb mijn zwijgplicht, en ik ken Peeta langer dan vandaag. Alles wat jij zegt blijft hier,'' zegt Haymitch.

Dat klinkt veilig genoeg voor mij. Ik leg hem alles uit. Zelfs datgene voordat ik hier kwam wonen. Het is een lang verhaal en ik ben zeker twee uur bezig om alles uit te leggen. Haymitch en Peeta luisteren geduldig. Peeta's armen vormen steeds strakker om mijn lichaam. Uiteindelijk zit ik bij hem op zijn schoot. Tranen vallen over mijn wangen wanneer ik, eindelijk klaar ben. 

Haymitch zucht. ''Dit is een hele hoop, blijf even hier, dan bedenk ik wel wat,'' zegt hij.

En dat doen we, wachten totdat hij ergens mee komt. Dat wil nog wel eens lang duren.

---------------------------------------------------------------------------

Heeee!

1 januari!!!!

Hopelijk hebben jullie gisteravond een geweldige avond gehad :)

QOTD: Met welk idee komt Haymitch aan?

Toodles! <3 -xxx-