Hunger Games High

Chapter 29

~P.O.V. Prim~

Ik zit achterin, hobbelend in mijn gordel. Ik staar uit het raampje, probeer niemand aan te kijken. Want iedereen om me heen heeft gemengde gevoelens. De één is blij dat ik er weg ben, maar diep in hun hart kwamen ze voor Katniss. Hun missie is gefaald, ook al ben ik er uit.

Voornamelijk Peeta is een wrak. Hij kijkt ook naar buiten, terwijl de tranen maar niet willen stoppen. Hij geeft zichzelf de schuld van de verdwijning van Katniss. Hij had gehoopt dat ze nu weer bij hem zou zijn. In plaats van dat krijgen ze mij. Ik vraag me af of ze wel blij zijn dat ik er nog ben.

''Gaat het goed met je?'' vraagt de man voor het stuur. Ik kijk vragend in zijn spiegel, ik weet niet eens over wie hij het heeft. Hij knikt naar me, laat me weten dat hij het tegen mij heeft. ''Ligt eraan, ik wil mijn zus terug,'' zeg ik zachtjes.

Peeta draait zijn hoofd mijn kant op. Even durf ik hem aan te kijken.

Zijn ogen zijn roder dan ze normaal zouden moeten zijn. Zijn wangen zijn doorweekt, zijn wenkbrauwen in een frons en een trillende lip. Hij ziet er werkelijk als een wrak uit. Wie neemt het hem dan ook kwalijk? Ik niet, want ik weet bijna zeker dat ik er net zo uit zie.

"Je bent niet de enige..." zegt hij zacht voordat hij weer terug naar buiten kijkt.

Het is een lullige opmerking. Het zegt eigenlijk helemaal niets. En toch borrelt er weer een snik naar boven. Ik laat hem ontsnappen, wetend dat inhouden en gooien bij de rest niet effectief zal zijn.

"Prim, ben je zelf ook gebruikt?" vraagt de man weer. "Nee, dat zou morgen gebeuren. Jullie zijn voor mij net op tijd gekomen," antwoord ik met een brok in mijn keel. De man glimlacht, lijkt blij te zijn met mijn woorden.

"Je moet weten dat we niet zullen stoppen totdat we je zus terug vinden. Maar ik moet jullie beiden ook voorbereiden. Het circuit waar ze zich nu in bevindt is zo af en toe een kwestie van leven of dood. Het is levensgevaarlijk. Er staan al veel zaken open over dit soort dingen. Het vervelende is, is dat zulk soort dingen niet vermeldt staan in een register. Het is ontzettend lastig om ze levend terug te vinden. Dit was ook te makkelijk."

Vanaf daar haak ik af. Ik zet mijn oren uit en kijk strak voor me. Ik wil niet horen dat het onmogelijk is. Katniss komt terug, punt uit. Daar is zij sterk genoeg voor. Die man voor me weet dat gewoon niet.

We rijden een bekende buurt in. Het is de buurt waar mijn school staat. Dat herinnert me aan iets. "Waar moet ik nu heen nu ik niet alleen op mezelf kan wonen en geen moeder heb om te wonen?" vraag ik. Peeta veert op.

"Als je wilt kan je bij ons terecht. Je kan op de oude kamer van Katniss slapen, die hebben we nog vrij," zegt hij. Ik knik kort, denk na over het voorstel.

Wanneer Katniss terug komt, zal ze waarschijnlijk bij Peeta intrekken. Misschien is het verstandig om het voorstel aan te nemen. Dan heb ik een huis en Katniss vertelde positieve verhalen over Peeta's ouders. "Zolang jouw ouders het daar mee eena zijn..." fluister ik. "Oh, dat is geen probleem. Daar hebben mijn ouders en ik gisteravond al over gesproken," zegt Peeta. Ik dwing mezelf te lachen.

En godzijdank lukt dat ook nog eens.

De man zet ons bij een groot huis af. Daar staat een kleine vrouw al bij de deurpost te wachten. Peeta loopt hoofdschuddend naar haar toe en houdt zich duidelijk in. Het gezicht van de vrouw vertrekt en kijkt naar me. Een troostende blik vult haar gezicht.

"Och lieverd, het komt goed," zegt ze zachtjes. Ik knik, maar weet het uiteindelijk ook niet meer. Ik laat de tranen weer eens vallen. De vrouw neemt me in haar armen, trekt me dicht tegen haar toe. 

Na een tijdje laat ze me los en kijkt ze me diep in de ogen aan. ''Wil je wat eten, iets te drinken? Even bijkomen?'' vraagt ze. Mijn maag antwoord al voor me. Peeta glimlacht en wijst naar de deur. ''Ik breng je wel even,'' zegt hij. Even kijk ik van hem naar zijn moeder en weer terug. Nu zie ik waar Peeta zijn uiterlijk van heeft. Op zijn lichaamsbouw na dan. Die van Peeta is een stuk steviger. Maar wie weet wat zijn moeder wel niet allemaal heeft gezien. 

Ik loop achter de twee aan het huis in. Ze lopen door een aantal gangen tot ze een ruimte in lopen, waarvan ik aanneem dat het de keuken is. Zijn moeder wijst me en stoel aan waar ik op kan zitten terwijl Peeta van alles doet. Hij staat er met zijn rug voor, dus ik kan het niet zien. Uiteindelijk draait hij zich om en liggen er twee warme broodjes op het bord. De stoom komt er nog van af. 

Ik probeer aan de regels te denken die ik leerde toen ik jong was. Ik pak één broodje op en probeer het langzaam te eten. Maar zodra de aroma dat de stoom met zich meebrengt mijn neus binnen dringt, houd ik het niet meer in. Ik neem een flinke hap en kauw er licht kreunend op. 

''Heb je wel normaal te eten gekregen?'' vraagt de moeder van Peeta. Ik denk even na, maar al snel denk ik er aan dat ik rekening moet houden met wat vor hun normaal is. Dus schud ik mijn hoofd.

''Moet ik meer halen?'' vraagt Peeta. Ik schud mijn hoofd. ''Ik heb al jaren niet normaal gegeten, ik ben het gewend,'' mompel ik. Peeta's moeder pakt mijn hand. ''Lieverd, dat hoeft nu niet. Je mag zo veel eten als je wilt. Je mag doen wat je wilt. We verwachten niets van je,'' zegt ze. Ik knik, maar blijf extra voedsel weigeren. 

Uiteindelijk laat Peeta de kamer zien waar ik voorlopig mag blijven. Hij opent de deur en iets zegt me dat hij dat een hele tijd niet gewild heeft. ''Is dit Katniss' oude kamer?'' vraag ik. Peeta knikt. ''Maar niet alleen dat. Daar, in dat bed, besefte ik hoe veel ik van jouw zus houd,'' zegt hij zachtjes. Daarna loopt hij weg, een andere kamer in en smijt de deur dicht. 

Misschien had ik dat niet moeten vragen... 

Een instinct in mijn middenrif verteld me dat ik naar hem toe moet gaan. Maar wat me tegenhoudt, is dat hij niet voor niets weg liep. Hij wilde niet dat ik het zag. Misschien moet ik dat ook maar accepteren. 

-------------------

Nieuw stukje vanuit Prim! Veel stemmen op verschillende mensen, maar Prim leek mij ook het leukst. Of nou ja, leuk... Ja, leuk, maar dan niet dat ik het geweldig vind om depressief te gaan schrijven. Ughh... Volgende keer is Annie misschien, is ook wat positiever... Of hebben jullie liever Peeta? Of Katniss? Welke van de drie?

Ik heb een nieuwe e-reader en ben ik op zoek naar boeken(series). Hebben jullie tips voor me, boeken die bij een 15 jarig meisje past die Harry Potter niet geweldig vind, maar The Hunger Games weer wel? 

Toodles! <3 -xxx-