Hunger Games High

Chapter 10

We zitten bijna de hele dag op het kantoor van Haymitch. Haymitch komt zelf ook niet verder dan het schorsen van een aantal mensen die duidelijk de leiding nemen, maar dat gaat niet werken. Dan is de school bijna helemaal leeg. 

Ik kan niet meer terug de klas in. Hetzelfde geldt voor Peeta, Finnick, Annie en Thresh. Johanna komt uiteindelijk ook. Ik wist helemaal niet dat ze iets om me gaf. Maar goed, wij allemaal kunnen niet normaal door de gangen lopen. Naar een andere school kan niet. Er is geen andere school. Dat is het grote nadeel van het hele Capitool. Maar leerlingen vragen of ze willen stoppen helpt ook niet. Een thuisschool is ook niet mogelijk, want dat kan niet gegeven worden vanwege de verplichte trainingen die moeten worden gegeven in het Capitool. 

Het is een enorm gedoe, maar het kan niet anders. We zullen weer een keer terug in de klas komen. En dan gaan we weer van voor af aan. Dan heb ik weer bijnamen. Dan trek ik weer mensen mee in de kuil waar iedereen iets in kan gooien. Waarom denken ze dat het ons niets doet? Waarom denken ze allemaal dat het geen littekens achter laat? Hoe walgelijk is dat?

Het meest schuldig voel ik me naar Peeta toe. Hij probeerde wat te eten voor zichzelf te halen. Niet zo'n goed idee. Hij is serieus aangevallen in de kantine. Hij werd teruggebracht door een lerares die toevallig de kantine binnen kwam. Hij heeft een blauw oog een een gekneusde voet. Klinkt als niks, maar een kneuzing bij de voet is toch erg gevoelig. Zo gevoelig dat hij niet meer kon lopen. Hij heeft krukken gekregen en is daarna de kamer niet meer uitgekomen. 

''Het kan toch niet dat die klojo's je zo in een hoekje kunnen drijven?'' zegt Finnick vol stress. Tegen hem is weinig gedaan. Naar Annie toe is er toch flink wat gezegd. Ze zit naast me op de bank, spelend met haar duimen. Ze lijkt in haar eigen wereld te zitten.

''Annie is haar broer verloren door het pestgedrag. Hij kon niet meer en heeft een einde aan zijn leven gemaakt. Annie's familie is hier naartoe verhuisd na zijn dood. Ze is erdoor getraumatiseerd. Daarom lijkt het alsof ze in haar eigen wereld zit. Finnick is de enige die haar eruit kan halen,'' zegt Johanna. Het is de eerste keer dat ik haar hoor praten. 

''Waarom behandelen ze jullie ook zo?'' vraag ik. ''Tja, we zijn vrienden, komen voor je op, dara zijn de meeste studenten niet heel erg blij mee,'' zegt Peeta. Ik kijk hem met grote ogen aan. ''Vrienden?'' vraag ik op een fluisterende toon. Iedereen om me heen knikt. Behalve Annie, die hoort me niet.

Ik kijk naar mijn handen. Dit is compleet nieuw voor me. Ik heb nooit echt vrienden gehad, op Gale na. Niemand leek geinteresseert te zijn in mij. En nu heb ik 5 verschillende mensen in de kamer staan, die in deze hel zitten vanwege mij, en toch mijn vrienden willen zijn.

''Dankjulliewel,'' fluister ik. Iedereen lacht. Peeta slaat zijn armen om me heen. Gelijk voelt mijn lichaamstemperatuur een stuk hoger dan dat het een paar seconden geleden was. Vlinders poppen op in mijn buik, al ben ik zeker dat ik geen rupsen heb gegeten. Ik glimlach van de gedachte. Opeens gaat de deur open. Haymitch komt binnen. 

''Jongens, we hebben voor nu de tussenoplossing. We kunnen een camera de lokalen binnen laten. Jullie zitten in een ander lokaal waar jullie de lessen volgen. Alleen de gymlessen en de keuzevakken zijn verplicht voor jullie. Maar als het goed is, zijn daar altijd leraren bij. Die zullen op jullie moeten letten. Dit houden we vol totdat alles gezakt is,'' zegt hij. Iedereen om me heen knikt. '' De eerste dagen zijn vaak het verst, daarom wil ik vragen of jullie die lessen niet hoeven te volgen. Dan krijgen leerlingen hier de kans om alles een beetje te laten zakken en kunnen jullie bijkomen van de schrik,'' vult hij aan. 

Sommige om me heen kijken vrij blij. Een aantal, waar onder ik, zijn niet zo blij. Ik wil gewoon naar school kunnen gaan, ik wil geen uitzondering zijn. Maar goed, een week vrij is niet zo erg, denk ik.