Hunger Games High

Chapter 16

''Katniss, opstaan,'' zegt Peeta zacht. Ik kreun en sla mijn armen om zijn nek. Peeta grinnikt en tilt me het bed uit. ''Neehee,'' kreun ik . ''Kom op, dit is het laatste dagje, dan hebben we weer weekend,'' zegt Peeta lachend. Ik kreun weer. Ik heb echt geen zin in school.

Cato en Clove doen weer 'normaal'. Tenminste, dat zegt Peeta. Ik kende ze niet van tevoren. Ze hebben alles uitgelegd in de groep en de meeste doen ook weer normaal. Finnick lijkt het gemist te hebben. En omdat Finnick zich zo gedraagt, doet Annie automatisch mee. Johanna en Thresh daarentegen zijn nog steeds wat afzijdig. Peeta en ik zitten er precies tussen in. 

Peeta praat bijvoorbeeld veel met Cato, maar zorgt er altijd voor dat we lichamelijk in contact blijven. En ook na elke zin wordt gecheckt hoe ik daarmee om ga. Dat begrijp ik, want ik heb geen goede herrinneringen aan hun. Ik ben ook best schichtig naar ze. 

Ik zie wel dat Clove daar duidelijk moeite mee heeft. Ze kijkt me telkens met een schuldig gezicht aan. Bijna schamend. Ik zou haar zo graag een goed gevoel willen geven door haar te vertrouwen. Maar er is simpelweg teveel gebeurt om een knop om te zetten. Ze moeten het terug winnen. Dat weten ze beiden, en daar doen ze ook hard hun best voor. 

''Katniss, ik wil douchen, laat me los,'' kreunt Peeta. Ik schud mijn hoofd. ''Wil je mee dan?'' vraagt hij. Ik doe niets meer. Peeta laat me los en duwt me naar de badkamer. ''Kom op, je hoeft je niet te schamen,'' zegt hij lachend. Ik lach ongemakkelijk met hem mee. 

''Het was maar een geintje, dat weet je, toch?'' zegt Peeta serieus. Nee? Dat wist ik niet? Oeps...

Ik voel hoe mijn wangen steeds warmer worden. Peeta lacht en geeft me een knuffel. ''Je bent altijd welkom in die kleine ruimte, maar ik ga je niet dwingen,'' zegt hij. ''En wat nou als ik het nu al van plan was?'' vraag ik brutaal. Peeta pakt mijn middel en laat zijn hand onder mijn pyjamatop schuiven. Ik lach en doe de top uit.

Natuurlijk, wanneer een man een ander geslacht naakt ziet, moet hij wel even kijken. Zo zal ik ook wel zijn. En toch is het ontzettend ongemakkelijk. Ik sla mijn armen vol schaamte over mijn borst. ''Nee, niets aan de hand, ik zal niet kijken, oké?'' zegt Peeta snel. Ik lach en laat mijn armen langzaam zakken. 

Ook Peeta doet zijn shirt uit. Tegelijkertijd trekken we ook het onderste gedeelte uit en lopen we zonder te staren in de douchekabine. Ik draai de douche aan en draai me om. Het is kapot moeilijk om niet naar beneden te kijken, maar het lutk me toch. Peeta spreidt zijn armen en ik loop er dankbaar in. 

Daar staan we dan. Waterdruppels raken onze huid, voor zover de druppels kunnen komen. Ik hoef me nergens voor te schamen, ik ken Peeta lang genoeg om te weten dat hij niets zal doen. Zijn armen zitten veilig rond mijn middel. Mijn armen zitten op precies dezelfde plek bij hem. Onze lippen zijn telkens wel op elkaars lichaam te vinden. 

Uiteindelijk kreunt Peeta. Ik haal mijn lippen van zijn nek en kijk hem vragend aan. Maar eigenlijk hoeft hij niet meer te antwoorden. Ik voel zijn antwoord al tegen zijn benen. Ik kan er niets aan doen. De hele sfeer is compleet omgeslagen naar een ongemakkelijk gevoel. Peeta lacht zachtjes mee. 

Even twijfel ik, maar ik besluit het toch maar te doen. Ik pak zijn 'probleem' en geef hem eindelijk iets terug. Al die tijd deed hij alles om mij blij te maken. Hij cijferde zichzelf weg. Hij verdient iets terug. En al is dit maar een kleine schuld die ik kan lossen, zijn gezicht laat zien dat dit een geslaagde lossing is. 

Hij legt zijn hoofd op mijn schouder en ademt hard in en uit door zijn mond. Ik glimlach en zoen zijn nek. Een slijmerig spul spat tegen mijn been. Peeta zucht een paar keer tevreden. Ik laat los en sla mijn handen om zijn nek. 

''Dankjewel,'' fluistert Peeta. ''Het is oké,'' zeg ik terug. Peeta lacht en geeft me een lange zoen. Na een tijdje moeten we toch echt de douche uit. We slaan een handdoek om ons heen en lopen terug naar de slaapkamer, waar we ons schaamteloos aankleden. Nee, de ongemakkelijke sfeer is officieel verdwenen. 

Aangekleed en wel lopen Peeta en ik naar beneden en gaan we aan de opgedekte tafel zitten. Zijn hele gezin zit ook aan tafel. Zoiets ken ik niet. Ik at haast nooit samen met mijn moeder of Prim. Puur omdat mijn moeder me niet wilde zien. Maar goed, het is een heel vredig gevoel. Dit gezin heeft haast geen geheimen voor elkaar. 

Na een tijdje pakken we onze tassen en stappen we in Peeta's auto. We rijden naar school en wachten daar op de rest.

We zitten nog steeds apart in een klaslokaal. De vraag of Cato en Clove er ook bij komen, ligt aan hoe Glimmer en Delly op hun reageren. Tot nu toe is het nog vrij rustig. Dreigt er eenmaal gevaar, komen we bij ons in de 'klas'. 

''Hee, Peeta!'' roept Finnick. Peeta laat me los en loopt naar Finnick toe. Ik volg hem en geef Annie een knuffel, die achter Finnick aan liep. ''Hoe gaat het?'' vraag ik. ''Goed hoor, met jou?'' vraagt Annie een tikkeltje bezorgd. ''Het gaat goed,'' zeg ik met een glimlach. Annie lacht en kijkt naar Finnick die samen met Peeta hun rare begroeting doet. 

Steeds meer leerlingen lopen langs ons. Peeta pakt me beschermend vast terwijl de leerlingen langsdruppelen. Sommige negeren me compleet, anderen kijken me spottent aan. Die denken vast aan de volgende roddel. 

Cato en Clove komen het terrein op en komen naast ons staan. ''Hebben jullie niet gewoon les?'' vraagt Johanna verbaast. Cato schudt zijn hoofd en haalt zijn mobieltje uit zijn zak. Hij geeft het toestel aan mij. Iedereen komt om me heen staan en leest de korte tekst.

Vuile verraders, hier komen jullie niet zo gemakkelijk vanaf. G&D

Het is een heel kort bericht, en toch heel bedreigend. ''Gister is mijn zusje ook al bedreigd door ze hun toen ze uit school kwam. Ze is nu thuis, ze durft niet alleen over straat en ik kon haar vandaag niet afzetten,'' zegt Cato met tranen in zijn ogen. Om me heen klinken geschrokken geluiden. Finnick loopt naar Cato toe en geeft hem een 'bro-hug', zoals ze het hier noemen. 

Waarom doet niemand hier iets tegen? Er worden mensen bedreigd en toch worden die twee meiden niet tegengehouden. Vraag me niet waarom. 

Peeta slaat zijn armen om me heen en geeft me een kus op mijn voorhoofd. ''Ooit gaat dit voorbij,'' fluistert hij in mijn oor. Oh, hoe graag zou ik dat willen geloven.

-----------------------

Nieuw stukje! Jongens ik schrijf echt veel de laatste tijd. Dit gaat absoluut niet elke keer zo, zeker niet wanneer het huiswerk weer onmenselijk veel wordt en de toetsen weer beginnen. Maar nu gaat het nog, dus geniet er nog van zolang het duurt :).

Het idee van een slaapfeestje met Cato en Clove houd ik in mijn achterhoofd, want ik vind het een goed idee. Geen idee wanneer ik het ga gebruiken, maar het komt.

Oh ja, hier weet ze zelf helemaal niets van (hehehe), maar ik geef een dedicate aan @Brownlover . Ze is ontzettend lief, probeert me te helpen met het krijgen van votes bij Life Goes On, Even With The 76th Hunger Games. Ik hoop dat ik haar ook kan helpen, onder anderen door dit :). Check haar verhalen alsjeblieft even. Je krijgt er toch geen spijt van, dus waarom niet?

QOTD: Moeten Glimmer en Delly ooit vergeven worden?

Naar mijn mening: Nee...

Let me know!

En natuurlijk vote als je dit een leuk stuk vond :).

Toodles! <3 -xxx-