CRAWS // Larry

Bölüm 7

Işığın altında parıldayan masmavi gözler, pınarlarında biriken yaşlarla beraber hüzün denizinde boğuluyordu. Çevresindeki tek bir yaprak oynamıyor, saçları yağmurdan dolayı alnına yapışıyordu fakat, alfa yağmurdan nefret edişine rağmen tek kötü söz etmeyerek yanaklarından dökülen yaşların yağmurla karışmasına müsaade ediyordu.

Mavi gözlerin acıları soğuk rüzgarın her çarpışında alfanın pembeleşmiş yanaklarında kuruyor, yeni gözyaşlarıyla tekarür ederek ıslanıyordu. Alfanın dudakları ayaklarını oynatışına göre belli bir düzende açılıp kapanıyordu. Kendisi bile ne dediğinin farkında değildi. Yüreğinden gelen sızı yüklenmişti omuzlarına.

"Alfa Harry'in eşi sen misin?" Yağmurun sesine karşı tiz bir ses, mavi gözlü kurdun irkilmesine neden olurken ağaçların arasına saklanmış evin içine bir yabancının nasıl girebildiğine şaşkındı alfa. Harry'nin dediği gibi, Louis gerçekten hiç kimsenin kokusunu alamıyordu. Eğer kendisine seslenmese gelen kişinin farkına bile varamayacaktı.

"Ah yabancı olduğum için mi konuşmuyorsun?" Yabancı ışıldayan koyu kahve gözlerini kocaman açacak gülümsedi. Louis yabancının kokusunu algıladığında kaşlarını çattı. Alfa veya veya omega değildi; çünkü gelen kişi bir insandı. Louis şaşkın bir nida bırakarak hızlıca göz yaşlarını sildi. Burada bir insanın olmasını pek beklemiyordu. Aslında mavi gözlü kurt, hayatı boyunca pek insan tanımamıştı fakat evin içindeki kişi, tamamiyle insan kokusu ile bezenmişti. Kurt-insan ilişkileri nefret barındıracak kadar uzun vadeli olmadığından kurtlar genellikle doğada kalır, insanlar ise bunu bilerek şehirlerinden güvenden uzaklaşmazdı. Fakat gelen yabancı bunun farkında değil gibiydi.

Louis, durduğu camın önünden ayrılarak gelen kişiye döndü. Kısa kumral saçları, kocaman bir gülümsemesi vardı. Gelen yabancı bir erkekti, yaşı biraz küçük görünüyordu ama buraya tesadüfen düşmüş değildi; Louis'nin kim olduğunu biliyordu. Mavi gözlü kurt kaş çatarak gelen yabancının üzerine yürüdü.

"Kimsin ve evimde ne işin var?" Louis sertçe soluyarak yabancı ile aralarındaki mesafeyi bozarak neredeyse çocuk görünen insanın yüzüne eğildi. Ses tonu açıkça tehdit ediyordu, Louis herhengi bir durumda insan olanı öldürebilecek kadar acımasız olabilirdi.

"Ah siz kurtlar gerçekten çok kaba davranıyorsunuz. Harry sana geleceğimden bahsetmedi mi? Ben Derek'in eşiyim." Yabancı olan gülümseyerek Louis'den biraz daha geriye çekildi ve elini uzattı. "Stiles." insancıl davranması alfayı tedirgin etse bile bu sürüye geldiği ilk gün, akşam yemeğinde geçen sohbeti hatırlattı. Stiles kendisi ile tanışmak için gelmiş olmalıydı.

"Ah evet, kaba davranışım için özür dilerim. Bende Spark sürüsünün alfa adayı Louis. Kusuruma bakmayın kim olduğunuzu bilmiyordum, buralarda pek insan türü olmuyor. Derek ile evli olmanız beni çok şaşırttı." Louis alalacele gülümsedi, yağmurun başlaması ile beraber ağlamasını durduramamıştı, şimdi ise yüz kasları gülümsememek için direniyordu. Bu yüzden ifadesi komik görüldüğünde, Louis üzerindeki kazağı çekiştirerek camı kapattı. Kurtlar pek üşümezdi, Louis ilk defa hissettiği bu duyguya karşın güvensiz hissetti. Bedeni altüst oluyordu sanki.

"İsminizi eşimden duydum, biliyorum." Stiles yeniden kocaman güldü, çok neşeli görünüyordu.

"Kime Derek ile evli olduğumu söylesem onlarda sizin gibi aynı tepkiyi veriyor. Aslında bizim tanışmamız biraz absürttü. İki sene önce, doğa bilimi okuduğum için kurtları araştırıyordum. Doğadaki canlılar ile ilgili bir sunum yapmam gerekiyordu yoksa dersten kalacaktım. Bu yüzden bende inceleme amaçlı bu ormana geldiğimde, Derek ile tanıştık, ah pek tanıştık denemez.." Stiles gergince kıkırdadı. Anlatmaktan utanıyor gibi görünuyordu, Louis'ye bakarak kaşlarını kaldırdı.