Οι Δυο Φυλές

{6.}

Ένιωσα το απαλό αεράκι να χτυπάει πάνω στο σώμα μου και προσπάθησα να καλύπτω, όσο το δυνατόν καλύτερα μπορούσα. Θα τον είχα χτυπήσει γι'αυτό που έκανε αλλά, δυστυχώς, δεν μπορούσα καθώς αν το έκανα, θα εμένα, ξανά, εκτεθειμένη μπροστά του.

Το γέλιο του αντήχησε στην ατμόσφαιρα γύρω μας, κάνοντας το θυμό μου να αυξηθεί όπως και τη ζεστασιά στα μάγουλά μου, σημάδι του κοκκινίσματός μου. Έστρεψα την προσοχή μου πίσω μου και παρατήρησα πως μαζί μας πλέον δεν ήταν μόνο η Κλαιρ αλλά και ο γαλανομάτης άντρας από την άμαξα, που ακόμη δεν είχα μάθει το όνομα του. Αυτός, όπως και ο Κρίστοφερ, είχε ένα παιχνιδιάρικο χαμόγελο στο πρόσωπο του, που με ευχαρίστηση θα εξαφάνιζα αν μπορούσα.

Γυρίζοντας ξανά προς τη μεριά του Κρίστοφερ, κούνησα το κεφάλι μου για να αποδιώξω τους τρόπους εκτέλεσης τους, που είχαν εισβάλει στο μυαλό μου. Ω, θεοί, ποτέ δεν ήμουν τόσο βίαιη. Μπροστά σε αυτόν τον άντρα, έβγαινε στην επιφάνεια ο χειρότερος εαυτός μου.

《Γιατί το έκανες αυτό;》τον ρώτησα θυμωμένα, βλέποντας τον να παρατηρεί το σώμα μου.

Έπειτα από λίγο τα μάτια του αντίκρισαν το πρόσωπο μου.《Χαλάρωσε, Αμέλια. Είναι μέρος της τελετής》,είπε βάζοντας τα χέρια του πάνω στους γυμνούς ώμους μου.

Κουνήθηκα κάτω από το κράτημα των χεριών του αλλά δεν κατάφερα να βγω από μέσα τους.《Πάρε τα χέρια σου από πάνω μου》.

《Όπως επιθυμείς》,αποκρίθηκε εκείνος, βγάζοντας τα αμέσως από πάνω μου.

Αρχικά έμεινα έκπληκτη από την υπακοή του όμως στη συνέχεια κατάλαβα το λόγο της. Ένιωσα ένα υγρό να κυλάει πάνω στους ώμους μου και να κατευθύνεται προς τη περιοχή του στήθους μου και κατέβασα το κεφάλι μου προς τα εκεί, μόνο και μόνο για να παρατηρήσω ένα κόκκινο υγρό στο συγκεκριμένο σημείο. Αίμα. Το δικό του αίμα.

Σήκωσα το κεφάλι μου προς το μέρος του και πρόσεξα πως είχε βάλει τα χέρια του στα κουμπιά του πουκαμίσου του και σιγά σιγά, το έβγαζε.

《Τι ακριβώς κάνεις;》τον ξαναρώτησα, απομακρύνοντας το βλέμμα μου από πάνω του ντροπιασμένη.

《Κοίτα με》,πρόσταξε εκείνος χωρίς να αφήνει χάσιμο χρόνου για πιθανές αντιρρήσεις.

Προσπάθησα να εστιάσω την προσοχή μου στο πρόσωπο του και όχι στο γυμνασμένο σώμα του, που βρισκόταν ελάχιστα μακριά μου.

Τα χέρια του μετακινήθηκαν πάνω στα δικά μου, προσπαθώντας να τα απεγλωβίσουν από το σημείο στο οποίο βρίσκονταν. Αλλά μάταιος κόπος.