Οι Δυο Φυλές

{32.}

Παρόν

Ανήσυχη, είχα μείνει να ακούω τις σπαραχτηκές φωνές της Κλαιρ. Δεν μπορούσα να αγνοήσω την σκέψη ότι ένα τέτοιο χαρμόσυνο γεγονός τής έφερνε τόσο πόνο.

Είχαμε συγκεντρωθεί σε ένα μικρό χώρο, έξω από το δωμάτιο της. Ο Άλαν βρισκόταν στηριγμένος σε έναν τοίχο και πρώτη φορά παρατηρούσα την ανησυχία στο πρόσωπο του. Σπάνια παρουσίαζε κάποιο συναίσθημα. Συνεχώς κυκλοφορούσε με ένα απαθές προσωπείο, λες και δεν τον ένοιαζε τίποτα, και η τωρινή του κατάσταση με ξάφνιαζε. Τι τον φόβιζε τόσο;

Μόλις διαισθάνθηκε το βλέμμα μου πάνω του, στράφηκε προς τη μεριά μου. Δίχως να το σκεφτώ, γύρισα από την άλλη ενθυμούμενη τα περιστατικά που είχαν συμβεί μεταξύ μας, τα οποία ήθελα να σβήσω από τη μνήμη μου.

Η κίνηση μου αυτή, με οδήγησε να έρθω σε επαφή με κάποιον άλλο. Η ανησυχία ήταν έκδηλη και στο δικό του πρόσωπο. Όμως υπήρχε και κάτι άλλο. Κάτι στο γαλάζιο χρώμα των ματιών του με κατεύθυνε νοερά προς αυτόν. Ωστόσο δεν έκανα καμία κίνηση για να πάω κοντά του. Τα πράγματα ήταν ήδη περίεργα μεταξύ μας και δεν σκόπευα να τα κάνω χειρότερα.

Άλλωστε στον χώρο υπήρχε και ο Κρίστοφερ, με τον οποίο η κατάσταση μεταξύ μας ήταν κάθε άλλο παρά μπερδεμένη. Στήριζε το σώμα του δίπλα μου, κρατώντας απαλά το χέρι μου, υποστηρίζοντας τον ρόλο του συζύγου μου. Όμως κάτω από τις εξονυχιστικές ματιές των υπολοίπων ένιωθα άβολα με αυτήν του την κίνηση. Έτσι αρκέστηκα να απομακρύνω διακριτικά το χέρι μου, κίνηση την οποία δεν αντιλήφθηκε καθώς και ο ίδιος έδειχνε να ανησυχεί πολύ.

Μα καλά τι είχαν πάθει όλοι; Ο ερχομός ενός μωρού μόνο χαρά θα μπορούσε να φέρει σε αυτόν το μουντό τόπο. Ένα νέο πλάσμα θα έφερνε φως στο μαύρο χρώμα που κυριαρχούσε. Όμως κανείς δεν το συμμεριζόταν αυτό. Στη φυλή μου -την προηγούμενη φυλή μου- ο ερχομός ενός μωρού συμβόλιζε την αναγέννηση. Την ελπίδα πως παρά τις όποιες δυσκολίες, οι άνθρωποι ήταν σε θέση να νιώσουν κάποιες στιγμές ευτυχίας.

Γνώριζα πολύ καλά ότι υπήρχαν και οι απώλειες, του μωρού ή της γυναίκας. Όμως δεν ήθελα να το σκέφτομαι αυτό. Η Κλαιρ ήταν δυνατή και ήμουν σίγουρη πως θα τα κατάφερνε.

Και κάπως έτσι, με αυτές τι σκέψεις δεν πρόσεξα την εμφάνιση της μαίας στο χώρο.

«Άργησες», ακούστηκε η φωνή του Άλαν.

Ήταν μια αρκετά ηλικιωμένη γυναίκα, μετρίου αναστήματος. Ωστόσο το ελαφρώς αναψοκοκκινησμένο πρόσωπο της δεν πρόδιδε την ηλικία της. Τα λευκά μαλλιά της έρχονταν σε τέλεια αντίθεση με το μαύρο ρούχο που φορούσε και το καστανό χρώμα των ματιών της αντανακλούσε μια θέρμη. Φαίνεται πως παρά την αρκετά ώριμη ηλικία της, ήταν ευχαριστημένη με το καθήκον που είχε αναλάβει.