Οι Δυο Φυλές

{Q&A.}

Η Δέσποινα επέστρεφε στο σπίτι της μετά από δύο ώρες περπατήματος. Η δεκαπεντάχρονη κοπέλα πλησίασε το ψυγείο της κουζίνας και ανοίγοντας το, άρπαξε ένα μικρό μπουκάλι νερού, το οποίο άρχισε να πίνει μέχρι να ξεδιψάσει. Το βλέμμα της στάθηκε για λίγο στο ανοιχτό παράθυρο, από το οποίο μπορούσε να διακρίνει τη θέα όλης της Μύρινας.

Εξουθενωμένη, κάθισε σε μια καρέκλα για να ηρεμήσει, σκεπτόμενη έπειτα τι θα κάνει. Ίσως έπρεπε να ασχοληθεί με τις ασκήσεις των μαθηματικών της αν ήθελε να περάσει την Πρώτη Λυκείου και στη συνέχεια στη σχολή ψυχολογίας που επιθυμούσε μέχρι στιγμής. Τελικά, αρκέστηκε στο να αρπάξει το κινητό της και ανοίξει την εφαρμογή που της έτρωγε τις περισσότερες ώρες της μέρας, Wattpad.

Προσπαθούσε να βρει ιδέες για το επόμενο κεφάλαιο που θα έγραφε για την ιστορία της, με το μυαλό της να μην μπορεί να συγκεντρωθεί ιδιαίτερα. Αποφάσισε πως καλύτερο θα ήταν να ασχοληθεί με τη συγγραφή νέου κεφαλαίου αύριο, μιας και ήδη είχε έτοιμο ένα, το οποίο θα δημοσίευε την αυριανή μέρα. Έτσι, μπήκε στα σχόλια του προηγούμενου κεφαλαίου για να διαβάσει τις ερωτήσεις που τις είχαν αφήσει οι αναγνώστες, οι οποίες αφορούσαν τους χαρακτήρες της ιστορίας.

Ευχαριστημένη με αυτές και χαρούμενη που είχε υπάρξει ανταπόκριση στο παιδιαστικό αίτημα της, αποφάσισε να κάνει τις ερωτήσεις που οι αναγνώστες επιθυμούσαν. Κλείνοντας έτσι τα μάτια, ταξίδεψε σε μια διαφορετική εποχή, σε ένα περιβάλλον που δεν έμοιαζε καθόλου με το τωρινό δικό της.

Με το κινητό στο χέρι (δεν υπήρχε καμία περίπτωση να θυμόταν τις ερωτήσεις απ'έξω) προχώρησε προς το επιβλητικό παλάτι που βρισκόταν μπροστά της, εισέρχοντας δειλά μέσα σε αυτό. Εκεί τους βρήκε όλους. Κάθε ήρωας που είχε πλάσει στο μυαλό της στεκόταν ακριβώς μπροστά της, περιμένοντας την. Χωρίς περιστροφές, μπήκε μέσα σε ένα μικρό δωμάτιο που είχε την ίδια όψη με αυτήν ενός γραφείου, αναμένοντας την είσοδο του πρώτου χαρακτήρα στο χώρο, που δεν άργησε να εμφανιστεί.

Χτυπώντας ελαφρά την πόρτα πίσω της, η Αμέλια προχώρησε διστακτικά προς το μέρος της, κοιτώντας οπουδήποτε αλλού εκτός από εκείνη.

《Oh, my little daughter!》αναφώνησε χαρωπά η συγγραφέας αν και γνώριζε πως η κοπέλα μπροστά της ήταν κατά τρία χρόνια μεγαλύτερη της.

Η Αμέλια της έριξε μια περίεργη ματιά, μη καταλαβαίνοντας τι είχε μόλις πει.《Κάποιος μου είπε να έρθω εδώ》,ψέλλισε, με τη φωνή της ίσα να ακούγεται.《Είπε πως ήθελες να μας πεις κάτι》.