Οι Δυο Φυλές

{18.}

Ματ

Περπατούσα προς το φαρδύ διάδρομο του παλατιού, κατευθυνόμενος δεν ξέρω και εγώ που. Ξεφύσιξα ενοχλημένος, περνώντας τα χέρια μέσα από τα μαλλιά μου ενώ παράλληλα διέκοψα το βηματισμό μου.

Πώς στο καλό θα έβρισκα ένα φόρεμα; Γιατί της είχα υποσχεθεί κάτι τέτοιο; Η απερισκεψία μου ώρες, ώρες με εκνεύριζε τόσο πολύ.

Θα μπορούσα να την αφήσω μόνη της στο στάβλο να περιμένει, ενόσω εγώ θα απολάμβανα την ηλιόλουστη μέρα, όμως βαθιά μέσα μου, ήξερα πως δεν επρόκειτο να το κάνω.

Όσο σκεφτόμουν το ροδοκόκκινο χρώμα, που έπαιρναν τα μάγουλά της κάθε φορά που ντρεπόταν ή θύμωνε, μια περίεργη ενόχληση δημιουργούνταν εκεί κάτω και αυτό δεν ήταν καθόλου καλό. Καθόλου σωστό. Όσο σκεφτόμουν πως τώρα, με αυτή την έκφραση θα περίμενε να της πάω το φόρεμα, η ενόχληση γινόταν μεγαλύτερη, με αποτέλεσμα η γροθιά μου να συγκρουστεί με τον κρύο τοίχο.

Δεν ήθελα κανείς άλλος να αντικρίσει ότι είχα δει εγώ προ ολίγου. Δεν ήθελα αυτός να την αντικρίσει σε αυτήν την κατάσταση και αφήνοντας τη μόνη στο στάβλο, παντελώς ανυπεράσπιστη, το αίσθημα εγωισμού αλλά και φόβου εισέβαλε μέσα μου, ισοπεδώνοντας τα πάντα.

Η γροθιά μου βρέθηκε ξανά με φόρα πάνω στον τοίχο συνοδευόμενη -αυτή τη φορά- από ένα γρύλισμα.

Τι στο καλό μου συνέβαινε γαμώτο;

Άρχισα να πηγαινοέρχομαι μέσα στο μικρό χώρο, όταν ο κάτοχος δύο πράσινων ματιών ήρθε απροσδόκητα στο μυαλό μου. Η Κλαίρ. Πώς δεν το σκέφτηκα νωρίτερα;

Δίνοντας μια νοητή σφαλιάρα στον εαυτό μου, άρχισα να κινούμαι στο μέρος που την είχα δει τελευταία φορά, ευχόμενος να είναι ακόμη εκεί.

Με γρήγορο βηματισμό, κατέβηκα τα πέτρινα σκαλοπάτια της εξόδου και σχεδόν τρέχοντας, έφτασα στο ξύλινο τραπεζάκι, όπου τη βρήκα να πλέκει τα κόκκινα μαλλιά της.

《Κλαίρ》,αναφώνησα ανακουφισμένος, με ένα χαμόγελο να δημιουργείται στο πρόσωπο μου.

Έκπληκτη, σήκωσε το κεφάλι της, παρατηρώντας με.《Ματ;》ρώτησε αβέβαια. Ένα εκτυφλωτικό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο της καθώς σηκωνόταν από τη θέση της, πέφτοντας έπειτα μέσα στην αγκαλιά μου.

Έσμιξα τα φρύδια μου μπερδεμένος ενόσω παρέμενε εκεί μέσα. Γιατί τόσο θερμή υποδοχή;