Οι Δυο Φυλές

{24.}

Διάφορα μέλη της φυλής πηγαινοέρχονταν μέσα στο χώρο, σημάδι πως η Θανάσιμη Μάχη είχε τελειώσει. Ανήσυχη, προσπάθησα να αναγνωρίσω ένα οικείο πρόσωπο μέσα από το διάσπαρτο πλήθος όμως η πράξη μου ήταν μάταιη. Ξεφυσώντας, απομακρύνθηκα από την πόρτα του θεραπευτηρίου, με προορισμό μου την έξοδο από το χώρο που με φιλοξενούσε. Μόλις μεταφέρθηκα στο εξωτερικό περιβάλλον, διέκρινα το φλογερό χρώμα των μαλλιών της Κλαίρ, να παρατηρεί ανήσυχα γύρω της.

《Κλαίρ》,φώναξα, πλησιάζοντας την, με εκείνη να στρέφεται αμέσως προς το μέρος μου.《Τι συνέβη;》

《Μεταφέρουν το σώμα του στο Ποτάμι των Χαμένων Ψυχών》,αποκρίθηκε, αγγίζοντας με τα χέρια της την κοιλιά της.

《Ποιανού;》ρώτησα απεγνωσμένη να μάθω ποιος νίκησε.

Ένα τεράστιο χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο της, φωτίζοντας το, κάνοντας την να φαίνεται πιο νέα.《Νίκησε, Αμέλια》,τσίριξε χαρούμενη.《Ο Ματ νίκησε!》

Πήρα μια ανάσα ανακούφισης, τοποθετώντας τα χέρια πάνω στο μέρος της καρδιάς μου, σε μια προσπάθεια μου να ηρεμήσω τους ανήσυχους χτύπους της.

《Που είναι;》αναρωτήθηκα, θέλοντας να τον δω. Να του ζητήσω συγγνώμη.

《Ίσως θα έπρεπε να τον αφήσεις να ξεκουραστεί》.

《Κλαίρ!》επέμεινα, χτυπώντας αδιάκοπα το πόδι μου στο δάπεδο, όντας εκνευρισμένη μαζί της. Τον τελευταίο καιρό συμπεριφερόταν πολύ παράξενα όσον αφορά το συγκεκριμένο πρόσωπο.

Ξεφύσιξε ηττημένα.《Στο δωμάτιο του》,είπε τελικά, σκύβοντας το κεφάλι της.

Γνέφοντας της, γύρισα προς την αντίθετη μεριά για να πάω σ'αυτόν, όταν θυμήθηκα κάτι.《Εμείς οι δύο πρέπει να μιλήσουμε κάποια στιγμή》,ανακοίνωσα με σοβαρό τόνο, θέλοντας να της μεταφέρω την κρισιμότητα της κατάστασης.

《Για ποιο πράγμα;》ρώτησε διστακτικά εκείνη.

《Για τον Ματ》,δήλωσα και ρίχνοντας της μια τελευταία μάτια, άρχισα να κινούμαι προς το δωμάτιο του.

***
Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, σήκωσα το χέρι μου με σκοπό να χτυπήσω την ξύλινη πόρτα του δωματίου του. Λίγο πριν το χέρι μου έρθει σε επαφή με το ξύλο, σταμάτησα την κίνηση μου, διστάζοντας. Τι υποτίθεται πως θα του έλεγα; Συγγνώμη που σε υπέβαλα σε όλο αυτό, χαίρομαι που δεν είσαι νεκρός;

Κουνώντας αρνητικά το κεφάλι μου, στράφηκα προς την άλλη μεριά για να φύγω, όμως τελευταία στιγμή αποφάσισα πως αν ήθελα να επιβιώσω στη συγκεκριμένη φυλή, έπρεπε να αποκτήσω περισσότερο θάρρος. Έτσι, γεμίζοντας με κουράγιο, ανασήκωσα το χέρι μου, χτυπώντας την πόρτα, ίσως με περισσότερη δύναμη απ'ότι εξαρχής προοριζόταν.