Chill

Chill 5.Bolum

Chill 5.Bolum  

Arkami dondugumde, Emre’yi farkettim.  

“Aa naber Emre?” dedim ona dogru yuruyerek.

Pelin de kulagima egilip “konusma su yavsakla lutfen ya” diye fisildamis olsa da, benimle birlikte gelip, Emre’ye nazikce gulumsedi.  

“Nereye gidiyorsunuz bakalim?”  

“Kiz kiza olacagiz Emre, sinema” dedi Pelin Ege’ye bakarak, her zaman ki “sevmiyorum seni, ikimizde biliyoruz” gulumsemesi vardi yuzunde.  

“Ne kiz kizasi ya, hadi hep birlikte gidelim; Arda’ya soyliyeyim o da gelsin hatta, hem seninle konusmak istiyordu.”

Emre once gulerek Pelin’e goz kirpip, Arda’ya mesaj atmak icin cebinden telefonunu cikardi. Ben gulerek butun bu lise flortlesmelerinin sacmaligini izliyordum ki, Pelin’in kolumu cimciklemesiyle gozlerimi ona cevirdim. Istemiyordu Emre’yle takilmak, belliydi. Onu da suclayamazdim zaten, yavsak, gereksiz cocugun tekiydi Emre.  

“Ya aslinda sonra sey yapsak Emre, benim gercekten biraz Pelin’le yalniz kalip konusmaya ihtiyacim var.”  

“Peki, tamam canim sen bilirsin. Cok ozletiyorsun ama kendini, Cumartesi gecesi de bir geldin bir gittin, ne oldu anlamadim yani” dedi gulerek.  

“Bir arkadasimi gormustum, konusuruz daha sonra.”  

Pelin, gorusuruz demeye bile tenezzul etmeden kolumu tutup, beni okulun disina cikardi. Yeni gelen taksilerden bos bir tane bulabilmek icin yokustan asagi dogru yururken, yanimizda duran arabanin icindekinin Berent oldugunu farkettim.  

Arabasinin camini acip, “Melek?” diye sordu ben oldugumdan emin olmak icin.  

“Berent” diyerek gulumsedim ben de nazikce.

Arkadaslarimla icmeye gitmenin en kotu yani buydu iste.Kafam iyiyken, tanidik birine birakmakti kendimi. Sabah uyandigimda “hassiktir, ne bok yedim lan ben” diyemeyecek kadar da bana ve cevreme yakin olmasi. Ust donemden de olsa, mezun  olmus da olsa, birlikte senelerce okudugum insalarla tek gecelik iliskiler yasamak, kendimi oldugumdan daha da ucuz, kasar gibi hissettiriyordu.   “

Bilirim okul cikisini, taksi bulamazsiniz, gelin birakiyim, yurumeyin simdi” dedi ikimize de bakarak.  

“Yok ya, buluruz biz, hem trafik vardir simdi”  

“Noldu kizim sana gorusmeyeli, ne bu tavir, bana gidelim demedim, birakayim dedim” dedi gulerek.

Hakliydi aslinda, neyin kafasini yasiyordum ben bile farkinda degildim. Yasananlar benim sikimde degilse, Berent’in hic olmamisti ki. Ertesi sabah kolu ciplak sirtima sarili bir sekilde uyandigimda, ilk soyledigi sey “neremizle ictik biz amina koyayim ya, of senle ben- aman neyse-“ olmustu. Berent’in birak o geceyi umursamasini, hatirlamasina bile sasiriyordum ben hala. Pelin’e gore “o halde nasil siki kalkti abi o cocugun, o nasil sarhostu, yoksa sarhos numarasi mi yapiyordu” diyecek kadar gidikti cunku.  

Gulup, Berent’in yanindaki koltuga gectim Pelin’de arkaya gecerken.  

“Ee nereye gidiyorsunuz?”  

“Kanyon, aa sen de gelsene Berent ya” dedi Pelin.  

“Yok bebegim siz takilin kiz kiza ben almayayim, soyleyin bakiyim lise nasil gidiyor bucuruklerim?” diye sordu gulerek viteste duran kolunu benim  omzuma atarak.  

“Sensiz cok bos valla, kimse senin kadar cekici okuz olamiyor Berent ya” diyerek eslik ettim ben de gulusune.  

“Ah ah, cok bosladim sizleri, haftasonu gelsenize ya bana. Bir kac kisi olacagiz, bizim donemden cocuklar zaten taniyorsunuz, ozledim sizi”