Chill

Chill 3.Bolum

Chill 3.Bolum

“Kapinin onundeyim,” dedi Deniz, ben daha alo demeden telefonu acar acmaz.

“Tamam geliyorum simdi.”

Elimdeki telefonu da cantama atip, kosarak merdivenlerden indim. Disari ciktigimda, arabasini kapinin onunde falan degildi. Klasik Deniz, ben bekletmeyeyim diye gelmeden once geldim deyip, beni disari cikartiyordu. Tam acip, ana avrat kufur etmek icin telefonumu alicaktim ki cantamdan, arabasini gordum.

Yanindaki koltuga gectigimde, yuzunde her zamanki gulumsemesi vardi. Hep gulerdi zaten. Ota boka kahkaha atan, gulmedigi zamanlar bile yuzunde boyle sanki arkandan bir is cevirmis gibi piskin piskin siritan bir gulumsemeye sahipti. Gerci benim bu “gotunden siritma lan bana” diye nitelendirdigim gulumsemeye Pelin “gulusune olurum abi yaaaa” diye bahsediyordu.

“Ee nasil gecti dun gece?” diye sordu Deniz, gozlerini yoldan ayirmayarak.

“Her zaman ki gibi, siradan.” Siradanlasmisti artik benim icin boyle geceler. Her Cumartesi gecesi ayni seydi, alismistim.

“Mele-“

“Deniz sonra konussak ya bu konuyu? Valla bak beynimde filler sevisiyor o derece basim agriyor, oturup seninle guzel vakit gecirmek istiyorum, nasiyat dinlemek degil. Sonra yaparsin butun o konusmalarini” diyerek cumlesini kestim. IStemiyordum simdi oturup Deniz’in beni teselli etmesini dinlemeyi. Benim icin uzulmesini. Gereksizdi butun bunlar, ben kendim icin uzulmuyordum ki. Gecmistim ben artik oralari.

“Iyi peki nasil istersen” dedi daha fazla uzatmadan. Bu huyunu seviyordum iste Deniz’in. Anliyordu, anlamaya calisiyordu. Yargilamiyordu anlattigim zamanlar, anlatmadigim zamanlar ise kurcalamiyordu. Hep yanimdaydi, ama bogmuyordu.

Kalan butun yolu konusmadan gecirdik. Ben basimi cama yaslamisken, Deniz’de kisik bir sesle calan sarkiya eslik ediyordu. Deniz’lere geldigimizde, kapiyi her zamanki ictenligi ile Gokce Abla acti.

“Hosgeldin tatlim” dedikten sonra sikica sarilip, sag yanagimi optu. Deniz ise annesinin yanagini nazikce optukten sonra, salona dogru yuruyup, Ukrayna’dan yeni donen babasina sarildi. Ardindan, Tamer Abi bes yasimdan beri yaptigi gibi elimi optu once nazikce, ardindan da gulup, kendine cekip, sikica sarildi.

“E hadi masaya gecelim, saat kac oldu, metabolizmamiz yavaslayacak bakin” diye guldu Gokce Abla.

Her zamanki Kocturk kahvaltilarindandi. Herkes guluyor, sakalasiyor, ciddi olmayan mevzulardan konusuyorlardi.

Herkes kahvaltisini bitirdikten sonra, Gokce Abla “kahve iciyoruz degil mi? Kacmayin bir yere cocuklar” dedi bize bakarak.

“Ya anne, biz aslinda odamda icsek kahveyi, Melek’le bir sey konusmam lazim”

Deniz benimle ne konusacakti ki? Pelin yine ne bok yemisti de, gidip arkasini toplamamiz gerekiyordu? Yoksa Deniz kafayi yine bir kiza takmis, bana “biliyor musun hakkinda bir sey” diye mi soracakti?

“Iyi peki oyle olsun, soylerim odana getirirler canim” dedi Gokce Abla, Deniz’e bakarak, Deniz’de benim elimi kavrayip, merdivenleri hizlica cikip, odasina dogru cekistirdi.

“Noluyor oglum ya?” diye sordum kendimi onun genis yataginin uzerine birakarak.

“Gerizekali Melek, onumuzdeki Cuma gunu ne gunu sen biliyor musun?”

“Cuma gunu ne gunu olabilir Deniz, Cuma gunu iste?” dedim gulerek. Kendi zevzek esprime gulup, yataginin basinda duran komidinin uzerindeki agri kesiciyi aldim elime. Yaninda da icinde bir iki yudum su kalmis bardagi alip, yatakta diklestim.

“Pelin’in dogum gunu. Kiz 18 olacak lan, boru mu? Buyuyorsunuz hadi yine iyisiniz” Bizden bir yas buyuk oldugu icin kucuklugumuzden biri abimiz gibi davranan Deniz, her zamanki halindeydi iste. “Ne yapacagiz dogum gununde? Hayir normal Pelin simdiye kadar kirk kez dogum gunumde dogum gunum diye tutturur du, hic bir sey soylemedi. Kendi kendine surpriz parti falan mi bekliyor bu ne yapiyor?” dedi yanima oturarak.