Chill

Chill 2.Bolum

Chill 2.Bolum

Makyaj masamin onunde oturmus, aynada gordugum kadina bakiyordum. Ne zaman bu hale gelmistim ben? Nasil bu kadar aciz, ucuz biri haline donusmustum? Yapmamamam gerekiyordu bunu, boyle avunmamam gerekiyordu. Yanlisti bu, hataydi..

“Benim de degerli hissetmeye ihtiyacim var” diye fisildadim kendi kendime yatagimin uzerinde duran portfoyumu alip, aynaya son bir kez daha bakip, evden cikmadan once.

Her gittigim gece klubunde bir tanidik olurdu, alismistim artik. Pazartesi gunu okulda yine benim kasarligimdan bahsedecek bir suru alt sinif olacakti. Umrumda degildi gerci, koymuyordu bana artik insanlarin hakkimda dusundukleri. Alismistim kendimi orospu gibi hissetmeye, hem zaten oyle degil miydim?

Tek basina oturmus, gozlerini yere dikip, parmaklarini elindeki viski kadehinin uzerinde gezdiren cocuk cekti dikkatimi. Genis omuzlarini egmis, kambur bir sekilde oturuyordu. Aci ceken erkek klisesi ile karsi karsiyaydim.

Usulca yanina dogru yuruyup, elimi kolunun uzerine koydum. Dokunusum ile basini bana dogru cevirip, derin ela gozlerinin icine bakmama izin verdi. Aliydi, Ali Sonmez. Gormustum daha once bir kac kez, konusma firsatimiz olmamisti tabii hic.

“Yakisiyor mu hic senin gibi birine tek basina icmek?” diye sordum elindeki kadehi alip, kendim icerken.

“Kafami toplamam gerekiyor.” Cumlesini soylerken, gozlerime bakmaya bile tenezzul etmemisti.

“Kafani toplaman degil, dagitman gerekiyor senin.”

“Biliyor musun bunun icin iyi bir yontem?” diye sordu basini bana dogru cevirip, gozlerime bakarak. Onun kafasini dagitmasi, benim ise degerli hissetmem icin tek bir yontem biliyordum.

“Evini cok merak ediyorum.” Kulagina fisildarken, yuzunu goremesemde, hafif bir gulumseme yerlestirdigime emindim.

Oturdugu bar sandalyesinden kalktiginda, boyunun oldukca uzun oldugunu farkettim. Hic bir sey soylemeden kadehde kalan son yudumu icip, elimi kavrayarak kapiya dogru yurudu.

Sarhostu, belliydi. Sarhosken araba kullanmayacak kadar mantikliydi da.. Izin de vermezdim buna, Efe’den sonra, kimsenin sarhosken araba kullanmasina izin vermezdim. Veremezdim. Taksiciye ‘yenikoy’ dedikten sonra, basini geriye dogru atip, elini bacagimin uzerine koydu. Ben ise basimi omzuna yaslayip, huzur dolu bir gece yasayacagimi bilmenin verdigi rahatlikla gulumsedim.

Kucagimda duran cantamin icindeki telefonumun rahatsiz edici sesi ile kendime gelip, telefonuma baktigimda Deniz’in aradigini farkettim. Bir Cumartesi gecesi klasigiydi.. Melek Hanim “benligini, ruhunu, kisiligini harcarken”, Deniz Bey onun kicini toplama derdindeydi.

Evine geldigimizde, yalpalayarak kapiya dogru yuruduk birbirimize tutunarak. Cebinden cikarttigi anahtari, cok ugrassa da delige sokamayaginca, elinden usulca anahtari alip, kapiyi actim.

“Cok beceriklisin” diye guldu iceri gecerken.

“Bir cok konuda.” Bana bakip, gulumsedikten sonra uzerindeki ceketi cikarip giristeki koltugun uzerine atti. Cantami ceketinin uzerine birakip, bir adim daha atarak iyice yaklastim ona. Sirtim, duvari tamamen kaplayan aynanin soguk yuzeyine deyince urpererek, kollarimi Ali’nin boynuna doladim.

Guzel opuyordu. Etkileyiciydi, simdiye kadar birlikte oldugum bir suru erkekten daha etkileyiciydi hatta. Kolu ile belimi kavramis, digeri ile ise boynumu tutuyordu. Dudaklarini dudaklarimdan cekip, boynuma bastirdiginda, ellerimi uzerindeki dar beyaz tisortun icine sokup, sirtina dokunmaya baslamistim.

Vucudunu bana biraz daha bastirdiginda, aynanin soguk yuzeyi ile bir kez daha urpermeme aldiris etmeden tek elini bacagima koyup, bacagimi elleri ile beline doladi. Kollarimi boynunda sabitlestirdikten sonra beline doladigim bacaklarimi tutarak, beni opmeyi birakmadan merdivenleri cikmaya basladi.