The Return Of The Heir

❇ CHAPTER 13 ❇

A/N: Hmm. So Dedicated to Charmer2308. Wala lang natawa lang ako sa comment nya, nalaman ko kasing di pa sya na-orrient na may book 4 na. Wish ko lang na supportahan nya ang buong book. XD

-------

Bigla naman akong nakaramdam ng excitement sa sinabi ni Gabriel like the heck, magkakaroon na ako ng first mission.

Then does it mean that-

"The President wants to see you."-Duon na ako nakaramdam ng kaba.

Although hindi ko pa nakikita ang president, I know that hes too powerful, and he has captured or killed thousands of monsters and demons.

Sumakay na ako ng motor ni Gabriel, tsaka ko muling tiningnan si Millerton. Ewan ko ba kung ako lang or--- maybe I saw a glint of sadness in his eyes. But it fade away too fast. It's just my imagination.

"Una na ako Millerton, ingat-"

"Go on, I don't care."-parang wala lang na sabi nya. Kasunod nun ay ang pag kadinig ko ng mahinang pagtawa ni Gabriel.

Walang pasabing biiglang tumayo mula sa kinauupuan nya si Millerton at naglakad papasok ng school. Oh well, bat nga ba ako magpapaalam sa kanya gayong magka-away dapat kami?

It takes minutes before we reach our destination. Habang naglalakad sa masikip na eskinita patungong black Den.

At habang papalapit kami ng papalapit ay araramdaman ko ang kabog ng puso ko. Kinakabahan ako..

"Umh, Gusto ko lang itanong, mabait ba ang pres-"

"No."

Sa sinabi nyang yun, lalo akong kinabahan. And this is not me. Ewan ko din kung bakit, haysss. Bwisit naman kasi tong lalaking toh, pwede naman syang mag-sinungaling eh.

Tahimik na ang sumunod na paglalakd naming haggang sa makarating kami sa entrance ng Black Den. For the second time around, I think mas busy sila ngayon, and I wonder why. Nakasunod lang ako sa likod ni Gabriel, sumakay sya ng elevator at agad din naman akong sumunod.

Pinindot nya ang last floor. Grabeh, gaano kaya kami katagal dito?

"Who-Whoa!!"-sigaw ko nalang dahil hindi ko naman alam na bigla nalang itong mag-bo-boost up papunta sa last floor.

I was about to fell on my knees when Gabriel grabbed my arm.

"Careful."-simpleng sabi nya pero nakatingin sya sa mga mata ko.

Agad naman akong nag-iwas ng tingin. Tumayo na din ako dahil nakakahiya yung pwesto naming na nakahwak sya sa kanang kamay ko habang ang kaliwa naman nyang kamay ay nakapulupot sa bewang ko.

"Ahem, Sorry, nakalimutan kong sabihin na nilagyan nila ng boost ang last button dahil ayaw ng President ng late. And it consumes much time because the building was too high."-sabi nya at saktong bumukas ang elevator.

Sabay kaming lumabas ng elevator at sya na ulit ang nag-lead ng way. Huminto sya sa tapat ng isang shinning white door. As in, para syang tiles sa may pinto.

Gabriel and I was about to knock on the door when it burst itself to open and a men runs out of it. May kasunod pa ngang ilang kunai sa likod nya.

"What was that?"-tanong ko habang nakatingin pa rin sa dinaanan nung lalaki.

"Hmm, nothing, let's go."-nauna na syang maglakad papasok ng Room na yun, while me?

WHooo!! kaya ko toh, para kay mama, para kay mama.

Di nagtagal ay pumasok na din ako ng room dahil dun lang din naman ang bagsak ko, tsaka gusto ko rin namang ma-confirm kung totoo ba ang sinasabi ni Gabriel.

Pagpasok ko ay may dumaan na Dagger sa gilid ng mukha ko pero agad ko naman iyong nahawakan gamit ang kamay ko, at dahil hindi ko nga yun inaasahan ay hindi ko nakontrol ang damage nito sa akin kaya ang resulta, ahiwa yung kamay ko.

Feeling ko ang useless nung ginawa ko kanina. Still hinarap ko kung kanino nanggaling yun. Pero feeling ko na-stiff ako nung nakita ko ang mukha nya.

Ewan ko, basta akin na lang yun, pero ang strange talaga ng Face nya. Maliban sa may scar sya sa left eye nya, at dama mo ang authority sa prescence nya.

"Oh, So your Ms. Alfuente. Please take a seat."-sabi sa akin nung isang lalaki, which i think is Mr. president.

Inilibot ko ang paningnin ko at nakita kong pumasok si Gabriel sa isang connected room ng walang paalam, kaya umupo ako sa Couch na kaharap ang table ng president.

"Anong pag-uusapan?"-tanong ko ka-agad, tsaka ko lang na-realized kung anong sinabi ko.

Parang tinakasan ako ng dugo after mag-reply ng sarili kong boses sa utak ko. Nabaling naman ang tingin ko sa kaharap kong matanda.

Akala ko katapusan ko na but, he just chuckles.

"You have a nice tongue I like it. So, about your question, I just want you to have your first mission."-President.

Ayun naman pala eh. Wait, so does it mean na-

"Yes, Your one of us now, and since you leave your contact number on the ability test, we'll just contact you we need you."

The heck!

May trabaho na ako, makakapasok pa ako sa school, mabibigyan ko na ng magandang buhay si mama... And mahahanap ko na rin si papa.

Yap, ever since hindi ko pa nakikita ang tatay ko, papa, ama, haligi ng tahanan, or whatsoever. Ang alam ko lang buhay ako dahil kay mama, pero syempre sino naman ang kasama ni mama sa buhay?

"Sir thank you po."-sabi ko sabay bow sa kanya.

"No, need to do that. So your first mission is to... "

Ano ba naman toh, pinutol nya pa, kinakabahan tuloy ako.

"Investigate this town *turo sa picture* and know why and who are the one killing the people on that place. Got it?"-agad naman akong tumango sa sinabi nya.

May binigay din sya sa aking isang case na naglalaman ng lahat ng kailangan ko.

So this is the start of the REAL journey huh?

----

Vote. Comment. Share. Be a fan!!